Ούτε μυστικό, ούτε ψέμα: Ο Μάικ Λι επιστρέφει με το «Hard Truths» και κυκλοφορεί τρέιλερ

Είναι μια ένεση ηθικού, για μια φράξια (και γενιά, ίσως) θεατών, το νέο μιας καινούριας ταινίας του Μάικ Λι. Ακόμα περισσότερο όταν είναι μια ταινία που έμμεσα αναφέρεται σε έναν παλιότερο θρίαμβό του, επειδή επιστρέφει εκείνη η πρωταγωνίστρια που αγαπήσαμε. Την προσέχαμε βέβαια και έκτοτε, στην σημερινή εποχή θα είχε βρει ίσως εκείνο που της αναλογεί, η καριέρα της δεν συνέβη τελικά. Ίσως τώρα.

Άλλωστε 57 είναι, κι εμείς εδώ δεν γράφουμε ένα αρθράκι μελαγχολίας, το νέο του «Hard Truths» παραείναι καλό. Αν μη τι άλλο θα θυμίσει τι πάει να πει να κάνεις σινεμά για ένα κοινό που αποξενώθηκε από χαρτογιακάδες παραγωγούς και το κοινό αυτό να απαντά με την (αναλογική) του παρουσία στην αίθουσα.

H ταινία σηματοδοτεί επίσης την επιστροφή του Λι σε σύγχρονο περιβάλλον μετά από 14 χρόνια («Another Year»), στο ενδιάμεσο παρέδωσε το δυνατό «Peterloo» και το αριστοτέχνημα «Ο Κύριος Τέρνερ». Ανησυχεί κανείς; Όχι, ορθά-κοφτά η φιλμογραφία του Λι δεν έχει αδυναμίες.

Στην σύνοψη διαβάζουμε για μια «συμπονετική, σφοδρή και συχνά σκοτεινά χιουμοριστική σπουδή της οικογένειας και των ακανθωδών δεσμών μεταξύ μας». Η Μπατίστ υποδύεται μια γυναίκα-έρμαιο των φόβων, των συμφορών και του θυμού της που δεν τα πάει καλά με την οικογένειά της, δεν τα πάει καλά με κανέναν. Την ίδια στιγμή βλέπουμε και την νεότερη αδελφή της (Μισέλ Όστιν, «Αnother Year»), μια μόνη μητέρα με μια ζωή αντιδιαμετρική της αδελφής της. Μια ζωή θέρμης και κοινοτικής συντροφικότητας. Στο κέντρο θα είναι η σχέση τους και ένας ύμνος στην παντοτινή ελπίδα/δυνατότητα οικογενειακής αγάπης.Έχει μια διαφορά να βλέπεις σινεμά τέτοιας θεματολογίας αντί making of «κακών», όχι; 

Η ταινία πάει στο Τορόντο και αυτή, την Παρασκευή η πρεμιέρα της, εν συνεχεία κάνει μια στάση στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης και στις 6 Δεκεμβρίου βγαίνει στις αίθουσες να πιάσει το Όσκαρ.