Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη: Ο Κρίστοφερ Νόλαν εξελέγη νέος πρόεδρος της Ένωσης Σκηνοθετών της Αμερικής
Και δύο είναι τα πρώτα ερωτήματα: Αν... κοιμάται ποτέ και, πιο σημαντικά, τι έχει στο μυαλό του και ενδιαφέρθηκε για το χρίσμα.
Σίγουρος μπορεί να είναι κανείς για το πρώτο. Δεν πρέπει να κοιμάται ποτέ. Ή τέλος πάντων αξιοποιεί την μέρα του με πιο αποδοτικούς τρόπους από εμάς που γενικά μπορεί να είμαστε με ένα «δεν προλαβαίνω» στο στόμα. Αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το θέμα είναι γιατί κανείς στη θέση του Νόλαν, θέση που δεν έχουν απολαύσει και πολλοί έτσι κι αλλιώς, ενδιαφέρθηκε για το συνδικαλιστικό όργανο της δουλειάς του. Τι μπορεί να έχει στο μυαλό του πέρα «από τα οικονομικά και δημιουργικά συμφέροντα» (όπως δήλωσε) των Σκηνοθετών-Μελών της Ένωσης; Δεν μπορώ να εντοπίσω τι, δεν έχω και τα εργαλεία να το κάνω, αλλά μια διαίσθηση φωνασκεί ότι δεν μπορεί να είναι απλά επιθυμία συνδικαλιστικής επιβεβαίωσης ή/και υστεροφημίας. Κάτι μεγάλο θέλει ο Άγγλος να διαπραγματευθεί, σε κάτι σημαντικό για την Ψυχαγωγία θέλει να συμβάλλει. Παρότι εδώ στον κόσμο μας τα πράγματα μοιάζουν να κινούνται γραμμικά, θα το αντιμετωπίσουμε σαν έναν μη γραμμικό έργο του και θα αναμείνουμε να μάθουμε τους λόγους της μεγάλης αυτής κίνησης με όρους προϋπολογισμένου σασπένς.
Την περίοδο αυτή ο 55χρονος Άγγλος είναι στο μοντάζ της «Οδύσειας», η θητεία βλέποντας την ιστορία των Προέδρων του θεσμού είναι διετής, τριετής ή τετραετής (μια φορά και πενταετής) και θα δούμε αν αυτό θα είναι αρκετά χρονοβόρο ώστε να ανακόψει κάπως τον ρυθμό των παραγωγών του Σερ Κρίστοφερ, που είναι περί την διετία ανά ταινία (το 2026 η «Οδύσσεια» θα είναι η 13η ταινία σε 28 χρόνια).
Κοιτάζοντας κανείς την ιστορία του θεσμού σπανιότατα θα βρει ονόματα του διαμετρήματος του Νόλαν στην προεδρία. Ωστόσο, ο Φρανκ Κάπρα έχει κάνει δύο θητείες (1938-1941, 1959-1961), ο Τζορτζ Στίβενς επίσης (1941-1943 και 1946-1948), ο Τζόζεφ Μάνκιεβιτς (1950-51), ο Ντέλμπερτ Μαν (1967-1971) και ο Ρόμπερτ Γουάιζ (1971-1975), από τον οποίον και μετά μπήκαμε βασικά σε μια περίοδο δευτεροκλασάτων ονομάτων που μόνο σπάνια διακόπηκε από έναν Τέιλορ Χάκφορντ ή έναν Μάικλ Άπτεντ, ασύγκριτοι πάντως και αυτοί με τους προαναφερθέντες.
Για να δούμε.





_1581_107778794_type12905.jpg)



