Μέσα στη Μέρα

Η συνήθης μομφή προς το σινεμά του Νοτιοκορεάτη Χονγκ Σανγκ-Σου είναι πως αν έχεις δει μια ταινία του, τις έχεις δει όλες. Αλίμονο αν το διακριτό δημιουργικό στίγμα, οι κοινές θεματικές και οι εμμονές ενός δημιουργού συνιστούσαν μειονεκτήματα, το μισό και πλέον σινεμά που αγαπήσαμε και που διασώζεται μέχρι σήμερα θα είχε ακυρωθεί. Αφήστε δε, που δεν ισχύει. Να, για παράδειγμα το «In Water», η ακριβώς προηγούμενη του «In our Day» είχε τη στιλιστική ιδιαιτερότητα του φλουταρισμένου κάδρου που διορθώθηκε μόλις ο κινηματογραφιστής στο έργο σχηματοποίησε την ιδέα για μια μικρού μήκους που σχεδίαζε να κάνει. Πριν από αυτή, είχε γυρίσει το «Novelist’s Film», στους διαλόγους του οποίου η Τέχνη επίσης πρωτοστατούσε, συχνά με έναν υπόγεια αυτοαναφορικό τρόπο.

Οπότε εκεί το αντικείμενο του έργου υπερέβαινε το καθημερινό – άλλο αν η Τέχνη τελεί σε συμβιωτική σχέση μαζί του- ενώ στο «In our Day» εστιάζει ακριβώς σε αυτό το τετριμμένο, στην ημερήσια ρουτίνα. Εδώ ο Χονγκ Σανγκ-Σου επιχειρεί να αποθεώσει το μικρό και τετριμμένο, αν και η αποθέωση δεν είναι το καταλληλότερο λήμμα, τόσο ταπεινή και μετρημένη ταινία που είναι. Η  ατημέλητη αισθητική θα έκανε πολέμιους να μιλήσουν για απουσία (ή έστω για πλημμελή παρουσία) κινηματογραφικού στιλ, μα σε αυτό εντάσσεται και ο ρυθμός, δεν μπορεί να ισχύει αλλιώς, το σινεμά είναι και ρυθμός. Έτσι οι χρόνοι της ταινίας θέλουν να ταυτιστούν με τους πραγματικούς, ο ρυθμός είναι εκείνος μιας μη δραματικής καθημερινότητας. Η ίδια η σκληροπυρηνικα DIY όψη της ταινίας λειτουργεί υπέρ της. Η απλότητα, η σημασία της οποίας αποτελεί την ουσία του έργου, υπογραμμίζεται δια της αισθητικής.

Είναι, αναμφίβολα, μια arthouse ταινία, μια «σινεφίλ» ταινία, όπως έχουμε μάθει να τις αποκαλούμε στα μέρη μας, μα ούτε αυτό θα έπρεπε να συνιστά μομφή, ούτε και προειδοποίηση, ίσως παρατήρηση ώστε να προστατευθεί η ταινία και το (ενήμερο) κοινό της από απρόσμενους κι απροετοίμαστους επισκέπτες. Όσοι συγχρονιστούν με το tempo και την ιδιοσυγκρασία της, θα παρακολουθήσουν το συνειδητά απεριποίητο αδερφάκι του «Perfect Days», μια μικρή ταινία για όσα μεγάλα συμβαίνουν μέσα στη μέρα. Κι ας μην τα λογαριάσαμε για τέτοια.