Άγραφος Νόμος

Το τελευταίο διάστημα η κόπωση, το γήρας και η μετάνοια περνούν διακριτικά στην action περσόνα του Λίαμ Νίσον, αλλά σε ταινίες που καθόλου δεν τιμούν ούτε το ταλέντο, ούτε την πρωταγωνιστική στόφα και το ανάστημα του πρωταγωνιστή. Ο «Άγραφος Νόμος» που, όχι τυχαία, φέρει την υπογραφή του συνεργάτη του Κλιντ Ίστγουντ Ρόμπερτ Λόρενζ, είναι εκείνη η (ουσιαστική) αναθεωρητική ταινία με την οποία φλέρταρε απρόσφορα τα τελευταία χρόνια.

Η επιστροφή στα πάτρια, ιρλανδικά εδάφη, το ξέφωτο με τα αμέτρητα κυπαρίσσια, κάτω από τα οποία βρίσκονται τα πτώματα όσων εκτέλεσε, η βραχνή φωνή που δηλώνει ότι έχασε το μέτρημα και η προτροπή του τελευταίου του θύματος να «κάνει κάτι καλό» πριν καταλήξει κι αυτός εκεί, αναβαθμίζουν διακινηματογραφικά το έργο, προσδίδοντας τον χαρακτήρα ενός τελευταίου κεφαλαίου στις περιπέτειες του action ειδώλου στην οθόνη. Παρά την τοποθεσία, το φιλμ είναι στημένο σαν γουέστερν, επικαλείται δομικά στοιχεία του είδους, έχει ένα score που ακολουθεί τους δρόμους της κινηματογραφικής Άγριας Δύσης, ενώ ο Τομ Στερν, ακόμα ένας τακτικός συνεργάτης του Ίστγουντ, φωτογραφίζει το καταπράσινο ιρλανδικό τοπίο σαν τις φορντικές ερημικές κοιλάδες του θρυλικού Χάουαρντ Σ. Χόουκ.

Επίσης, ιστγουντική είναι και η προσέγγιση του κακού της υπόθεσης. Ο Λόρενζ κατανοεί, χωρίς να δικαιολογεί τον χαρακτήρα της Κέρι Κόντον, θα της δώσει τόσο μια συστολή στη σκηνή της βομβιστικής επίθεσης, όσο και μια τελική σκηνή που πιστοποιεί ότι δεν ήταν άγγελος στη «γη των αγίων και των αμαρτωλών», αλλά δεν υπήρξε χειρότερη από πολλούς, ίσως ούτε από τον κεντρικό χαρακτήρα, παραπέμποντας αμυδρά στην τελευταία σκηνή του Τζιν Χάκμαν στους «Ασυγχώρητους». Φυσικά, ο Λόρενζ δεν είναι Ίστγουντ, πριμοδοτεί πάντα τον ψυχαγωγισμό, φοβάται να «βαρύνει» το έργο, όπως θα έπρεπε, να ακολουθήσει τον δέοντα ρυθμό, να βυθίσει τις εικόνες του στην αμφισημία της σκιάς – αυτό «μίκραινε» και το «Trouble with the Curve». Έστω κι έτσι, πρόκειται για αρμοστό τελευταίο κεφάλαιο μιας (δεύτερης) action καριέρας που δεν βρήκε ποτέ τη μεγάλη ταινία  - ίσως το «The Grey» του Tζο Κάρναχαν να την πλησίασε- μα αναμφίβολα άφησε το στίγμα της στο σινεμά δράσης. Αν και, με την εργατικότητα του ηθοποιού, αμφιβάλλουμε κατά πόσο θα είναι αυτή η «τελευταία (action) παράστασή» του. Υποψιαζόμαστε ότι αν ανοίξουμε τη σελίδα του στο imdb, θα βρούμε 3-4 περιπέτειες σε διαφορετικά στάδια παραγωγής μόνο για το 2024, μα φοβόμαστε να το κάνουμε.