Tελευταία Ανάσα

Βασισμένο στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του 2019 του Άλεξ Πάρκινσον, τούτο το φιλμ είναι η κινηματογραφική μεταφορά (επίσης από τον ίδιο τον Πάρκινσον), της συγκλονιστικής, αληθινής ιστορίας του Κρις Λέμονς, ενός δύτη βαθιάς κατάδυσης που βρέθηκε ολομόναχος στον πάτο της Βόρειας Θάλασσας μετά από ένα εφιαλτικό ατύχημα.

Όταν καλούνται για μια συντήρηση ρουτίνας σε ένα «πηγάδι» πετρελαίου, 100 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Βόρειας Θάλασσας οι Ντάνκαν (Χάρελσον), Ντέιβ (Λιού) και Κρις (Κόουλ) θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια μάχη για τη ζωή τους, όταν λόγω καιρικών συνθηκών το πλοίο με το οποίο είναι συνδεδεμένος ο καταδυτικός τους κώδωνας, βγει εκτός ελέγχου. Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει ήδη αντίστροφα.

Έχοντας στο ενεργητικό του μια πλούσια φιλμογραφία σε ταινίες τεκμηρίωσης, ο ντοκιμαντερίστας Άλεξ Πάρκινσον δοκιμάζεται εδώ για πρώτη φορά σε ταινία μεγάλου μήκους και τα καταφέρνει πολύ καλά, παραδίδοντας ένα υποβρύχιο θρίλερ για γερά νεύρα, που φέρνει στον νου κάτι από την ατόφια «παλαιομοδίτικη» ατμόσφαιρα των πάλαι ποτέ καλών ταινιών δράσης των δεκαετιών του ’80 και του ’90.

Σημαντικότατη και εξαιρετικά σημαντική η δουλειά που έχει γίνει σε επίπεδο καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σκηνογραφίας, με τον Πάρκινσον να εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά τις πρακτικές οδούς για την απόδοση του σασπένς, πράγμα που σημαίνει πως η χρήση του CGI διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα. Η ταινία εκπέμπει μια αυθεντικότητα, που μοιάζει να λείπει ολοένα και περισσότερο από το σύγχρονο σινεμά του γρήγορου θεάματος και αυτό λειτουργεί σαφώς υπέρ της, καταφέρνοντας να φέρει τον θεατή στη θέση των πρωταγωνιστών που παλεύουν για την επιβίωσή τους.

Δεδομένης και της μικρής της διάρκειας (μόλις 93 λεπτά) η ταινία περιστρέφεται εξ’ ολοκλήρου γύρω από την περιπέτεια των ηρώων, δίχως περιττές υποπλοκές και σεναριακούς αντιπερισπασμούς, ενδυναμώνοντας έτσι την υπόθεση η οποία αποτελεί από μόνη της μια ιστορία-θαύμα, την οποία κανείς δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει με ακρίβεια - μέχρι και σήμερα - πως ακριβώς συνέβη.

Ο Γούντι Χάρελσον αρκείται εδώ σε έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο, δίνοντας πάτημα στους συμπρωταγωνιστές του να δοκιμαστούν περισσότερο στα απαιτητικά γυρίσματα, κατά τη διάρκεια των οποίων έπρεπε να περνούν ώρες μέσα σε δεξαμενές νερού για την επίτευξη ενός αληθοφανούς αποτελέσματος. Ακόμα και έτσι όμως, παραμένοντας δηλαδή στα μετόπισθεν, ο Χάρελσον διαθέτει ένα χαλαρό κωμικό timing που λειτουργεί άψογα δίπλα στους άλλους δυο ηθοποιούς.

Πολύ καλοί στους ρόλους τους είναι και οι Σιμού Λιού και Φιν Κόουλ, με τον δεύτερο να διαθέτει κάτι από το star quality του Χιθ Λέτζερ, κρατώντας και τον πιο αβανταδόρικο ρόλο της ταινίας για τον εαυτό του αυτόν του Κρις Λέμονς.

Το «Τελευταία Ανάσα» είναι μια ταινία που λειτουργεί αποτελεσματικά στο σύνολό της, σίγουρα και λόγω της εμπειρίας του σκηνοθέτη της στο ντοκιμαντέρ, ένα είδος που απαιτεί συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης της αλήθειας. Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο, κλειστοφοβικό θρίλερ, ιδανικό για τη σκοτεινή αίθουσα που αν μη τι άλλο θα σας κάνει να ξαναθυμηθείτε τις καλές action ταινίες παλαιάς κοπής.