15:41
20/1

Reunion Χόπκινς - Φόστερ: Τα 7 μυστικά της «Σιωπής των Αμνών»

Υπήρξε ακατάλληλη, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε ούτε να «κάνει γερό ταμείο», ούτε να αλώσει τα Όσκαρ της χρονιάς, αφού κατέκτησε τα πέντε βασικά (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και ερμηνειών για τον Άντονι Χόπκινς και την Τζόντι Φόστερ) και έγινε η πρώτη ταινία θρίλερ που το κατάφερε, συγκεντρώνοντας κοντά στα 300 εκατομμύρια δολάρια σε παγκόσμιες εισπράξεις.

Σκηνοθετημένη από τον Τζόναθαν Ντέμι και βασισμένη στο ευπώλητο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρις, η «Σιωπή των Αμνών» αφηγήθηκε την ιστορία της Κλαρίς Στάρλνινγκ, μιας νεαρής πράκτορας του FBI που προσπαθεί να συλλάβει έναν κατα συρροή δολοφόνο, με τη βοήθεια του Χάνιμπαλ Λέκτερ, ενός φυλακισμένου κανίβαλλου.

Και τώρα 30 χρόνια μετά, βρίσκονται και πάλι για να θυμηθούν στιγμές από εκείνη τη συνεργασία και παραείναι απολαυστική η κουβέντα τους και ακόμα πιο απολαυστικές οι αποκαλύψεις τους.

Οι δυο τους βρέθηκαν για πρώτη φορά στο Λονδίνο το μακρινό 1989, για να διαβάσουν το σενάριο, χωρίς να γνωρίζονται και η Φόστερ θυμάται πως «δε μιλησαν καθόλουν πριν την ανάγνωση, και όταν ο Χόπκινς διάβασε τις ατάκες του Λέκτερ, ένιωσα μια ανατριχίλα να διαπερνά το δωμάτιο, και σαν να φοβηθήκαμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον μετά από αυτό».

Αυτά είναι τα 7 σημεία της κουβέντας τους, που αξίζει κανείς να μείνει λίγο παραπάνω.

1. «Είναι η «Σιωπή των Αμνών» μια ιστορία για παιδιά;»
Όταν ο Χόπκινς πήρε για πρώτη φορά στα χέρια του το σενάριο, αρχικά νόμισε οτι ήταν ένα σενάριο για παιδιά. Κι όμως. «Ήμουν στο Λονδίνο το 1989, και έπαιζα στα «Μαντάμ Μπάτερφλαι», όταν μου έστειλαν το σενάριο και ήταν οτι καλύτερο είχα διαβάσει μέχρι τότε. Έκλεισα αμέσως ραντεβού με τον Ντέμι για να το συζητήσουμε, και δεν πίστευα στην τύχη μου οτι θα έπαιζα με την Φόστερ, είχε μόλις κερδίσει Όσκαρ για το «The Accused» και ήμουν φοβισμένος».

2. Από που προήλεθ η φωνή του Χάνιμπαλ Λέκτερ;
«Ήξερα πως έμοιαζε ο χαρακτήρας και η φωνή βγήκε μέσα μου από την πρώτη κιόλας ανάγνωση». Η Τζόντι Φόστερ λέει πως «θυμάται ακριβώς τη φωνή σε εκείνη την ανάγνωση, είχε ένα μέταλλο τρομακτικό, και με την βοήθεια του Κρις Νιούμαν, που επιμελήθηκε τον ήχο έγινε ακόμα πιο τρομακτική».

3. Η Τζόντι Φόστερ βρήκε τον τρόπο να ερμηνεύσει την Κλαρίς μέσω της απαγγελίας, μιλώντας αργά και με μια συγκρατημένη ταραχή, όμοια με τρόμο. Δεν χρησιμοποίησε ταραχή στη σύνταξή της, γιατί η Κλαρίς ήταν μια γυναίκα καλοαναθρεμμένη και με σπουδές στο ενεργητικό της, «ήξερε πως να συγκρατεί τις παρορμήσεις της». Ήταν μια γυναίκα που έπρεπε να βγαίνει στη φωνή της, αυτός ο φόβος που ένοιωθε ακούγοντα το βέλασμα των αμνών, και πως δεν υπήρχε κανείς για να την βοηθήσει. Η πιο έντονη σκηνή που η ίδια θυμάται, και την βοήθησε να βρει τα πατήματα της Κλαρίς είναι στην αρχή της ταινίας, όταν μπαίνει σε ένα ασανσέρ και περιβάλλεται από άντρες πράκτορες του FBI και η ίδια διατηρεί μια ηρεμία, σχεδόν παράλογη. «Υπήρχε μια αίσθηση ντροπής που δεν ήταν ψηλότερη, πιο δυνατή και προσπαθούσε να υπερβεί τα λάθη του σώματός της, αλλά καταλάβαινε πως αυτή ήταν παράλληλα και η δύναμή της, να μοιάζει όπως τα θύματα και έτσι να προσεγγίζει καλύτερα την ψυχολογία τους, κάνοντάς την ηρωίδα».

4. Ο Χόπκινς παρέμενε ο Χάνιμπαλ Λέκτερ ανάμεσα στα διαλείμματα των γυρισμάτων.
Η «Σιωπή των Αμνών» γυρίστηκε στη Φιλαδέλφεια. Αν και βλέπουμε τον Χόπκινς και την Φόστερ να συνομιλούν στην αρχή της ταινίας, με ένα τζάμι να τους χωρίζει, στην πραγματικότητα δε μοιράστηκαν πολύ χρόνο κατά τη διάρκεια. Η Φόστερ έκανε πρώτη γυρίσματα και όταν ο Χόπκινς μερικές μέρες έφτασε στο σετ, ο Ντέμι του έδειξε τη σκηνή του ασανσέρ για να έχει μια αίσθηση της ερμηνείας της Φόστερ. Προσπαθώντας να μείνει πιστός στην ψυχολογία του Λέκτερ, ο Χόπκινς χαρακτηρίστηκε περίεργος από τον σκηνοθέτη, όταν κάποια στιγμή επέπληξε έναν τεχνικό γιατί βρέθηκε στο κελί τους, αλλά και για την πρότασή του να «προσπαθεί να τη μυρίσει, όσο εκείνη πλησιάζει το κελί του, προχωρώντας στον διάδρομο», κάτι που ο Χόπκινς εξέλαβε ως κομπλιμέντο.

5. Το κελί του Λέκτερ ήταν όσο τρομακτικό έδειχνε στην ταινία, με τη Φόστερ να θυμάται πως «ήταν ένα απόκοσμο σκηνικό, σκοτεινό σε αντίθεση με τον Λέκτερ που παραήταν φωτεινός».

6. Ο άνθρωπος -και η μηχανή- που ενέπνευσαν τον Λέκτερ.
Ο Χόπκινς επισημαίνει δυο αναφορές που λειτούργησαν ως έμπνευση για τον χαρακτήρα του Λέκτερ. Από τη μια, ο HAL 9000, η μηχανή από το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλει Κιούμπρικ, χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν «σιωπηλό καρχαρία», όπως ο Λέκτερ. Από την άλλη, έμπνευση άντλησε από τον Κρίστοφερ Φετς, έναν καθηγητή του από τη Βασιλική Ακαδημία Θεάτρου, που αποφοίτησε ο Χόπκινς. «Είχε μια φωνή τέτοια, που μπορούσε να σε κόψει σε κομμάτια. Η ανάλυση του για το πως ερμήνευες, ήταν τόσο ακριβής και ενδελεχής, και την έχω μέσα μου ακόμα και σήμερα».

7. Η «Σιωπή των Αμνών» είναι η ταινία που όρισε τις καριέρες τους.
Η Φόστερ τονίζει πως «ήταν μια περιπέτεια που άλλαξε τις ζωές και των δυο» ρωτάει τον Χόπκινς αν ακόμα και σήμερα τον ρωτούν «Αν θα ήθελε ένα ωραίο Chianti (σσ. είδος κρασιού, και ατάκα από την ταινία, όπου ο Λέκτερ λέει στην Κλαρις οτι έφαγε ανθρώπινο συκώτι, με λίγη φάβα που συνόδευσε με ένα ωραίο Chianti)» με τον Χόπκινς να αποκρίνεται θετικά.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι ταινίες παραμένουν ταινίες, και οι λέξεις, τα λόγια και τα συναισθήματα πίσω από τις ταινίες, θα μένουν για πάντα εκεί, και σε πολλές περιπτώσεις θα έχουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Στην περίπτωση της «Σιωπής των Αμνών», καλύτερη η σιωπή μπροστά σε ένα τέτοιο μεγαλείο.

Δείτε παρακάτω ολόκληρη τη συζήτηση των δυο φίλων από τα παλιά και διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Variety εδώ.