Ο Μελ Γκίμπσον ολοκληρώνει το 9μηνο γύρισμα της «Ανάστασης του Χριστού» τον Ιούνιο του 2026

Ας μιλήσουμε για λεφτά.

Ο Μελ Γκίμπσον το 2004 έβαλε 25 εκατομμύρια για το «Πάθος του Χριστού». Το πλήρωσε εξ ολοκλήρου, μπορεί να έβαλε και κοντά άλλα τόσα για το μάρκετινγκ της ταινίας, αν και ομολογουμένως υπάρχει ένα θέμα στην ταινία το οποίο αυτοδιαφημίζεται. Η ταινία έκανε 620 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, με σημερινές τιμές κάτι κοντά στο 1.1 δισεκατομμύριο, εκ των οποίων με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι τα μισά πήγαν στην τσέπη του. Ο Μελ Γκίμπσον έχει λεφτά. (Έδωσε βέβαια 400+ στην πρώην σύζυγό του με το διαζύγιό τους.) Αλλά και πάλι για μια 15ετία ήταν top earner στο Χόλιγουντ, εργάζεται αθόρυβα, αλλά διαρκώς, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της λεγόμενης παρακμής.

Η υπόθεση της «Ανάστασης του Χριστού», πέρα από ξεκάθαρα προσωπική για αυτόν, πέρα και από κολοσσιαίο καλλιτεχνικό στοίχημα, είναι ένα εγχείρημα διαστάσεων μοντέρνου Σεσίλ ΝτεΜίλ. Θεωρητικά, ένα βαθιά θρησκευτικό θέμα, αλλά και υπό μια έννοια ένα θέμα θεολογικής εικασίας, το πόνημα έχει έτοιμο κοινό, τεράστιο κοινό. Πρακτικά η ταινία θα κοπεί σε δύο μέρη, τα οποία φημολογούνται περί τα 125 εκατομμύρια έκαστο, και αυτός είναι ένα προϋπολογισμός κάπως ανησυχητικός. Αυτόματα το σχέδιο βγαίνει από την θεϊκή (pun intended) παραγωγική λογική της ταινίας του 2004 και εισέρχεται σε μοντέρνα χολιγουντιανά (εσφαλμένα) μονοπάτια. Όπως τα βλέπω τα πράγματα η ταινία θα έχει συγκλονιστικές εισπράξεις -και εξόχως ταραχώδη δημόσιο βίο- εκτός βέβαια και αν καλλιτεχνικά το πράγμα ξεφύγει τον έλεγχο και δεν βλέπεται. (Πράγμα που ως θαυμαστής του σκηνοθέτη Γκίμπσον δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά και ποτέ δεν ξέρεις.) Και πάλι όμως τα λεφτά είναι πολλά, τα social media έχουν μια υπολογίσιμη επίδραση (κάτι που δεν συνέβαινε το 2004) - μολονότι πλέον όλες οι πλευρές είναι πανίσχυρες, και φανατισμένες ως το κόκκαλο, στην διατύπωση των πεποιθήσεών τους. (Μικρό παράδειγμα ήδη από τον Οκτώβριο: Ο Γκίμπσον που θεωρητικά είναι pro-life, προσέλαβε την ανοιχτά pro-choice Κάσια Σμούτνιακ για τον ρόλο της Παναγίας, και οι ακροδεξιές καθολικές φωνές έστησαν επικριτικό χορό.) 

Τα γυρίσματα λαμβάνουν χώρα από τον Οκτώβριο στην μυθική Τσινετσιτά της Ρώμης και θα διαρκέσουν μέχρι τον Ιούνιο του 2026, διάρκεια ενδεικτική μεγέθους και φιλοδοξίας. Η έξοδος της ταινίας, όπως προαναφέραμε, είναι σε δύο μέρη. Το πρώτο στις 26 Μαρτίου του 2027 - που είναι Μεγάλη Παρασκευή - και ακριβώς 40 μέρες μετά (μιλάμε για εμπνευσμένο μάρκετινγκ), στις 6 Μαΐου, βγαίνει η δεύτερη. Και κάπως έτσι, για όποιον δεν κατάλαβε (όχι μεταξύ των αναγνωστών, στην βιομηχανία αναφέρομαι), μια ταινία που ξεκίνησε σαν το ανέκδοτο ενός τρελού, που τα μίντια θέλουν να βγάλουν τον Γκίμπσον, είναι πλέον ναυαρχίδα του Χόλιγουντ για την χρονιά εκείνη.

Τέλος, προκειμένου να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη απήχηση, η ταινία γυρίζεται εξ ολοκλήρου με ΙΜΑΧ μηχανές (άρα υπάρχει συμβόλαιο με την εταιρεία για την προβολή) και η γλώσσα δεν θα είναι πια μια σχεδόν εξαφανισμένη γλώσσα, όπως τα αραμαϊκά στην ταινία του 2004, αλλά η αγγλική. Στην ταινία παίζουν οι Γιάκο Όχτονεν (Ιησούς), Μαριέλα Καρίγκα (Μαγδαληνή), Πιερ Λουίτζι Παζίνο (Πέτρος), Ρικάρντο Σκαμάρσιο (Πόντιος Πιλάτος) και ο Ρούπερτ Έβερετ σε «μυστηριώδη ρόλο». (Ουπς, δεν είναι....«ομοφοβικός» ο Μελ;)

Ανυπολόγιστο προσωπικό στοίχημα για τον δημιουργό, είθε να αντέξει, να ελέγξει - και να αυτοσυγκρατηθεί - είθε να υπάρχουν και τα καλλιτεχνικά μπαγκάζια (γιατί τα οραματικά υπάρχουν σαφώς) να προικιστεί μια κινηματογραφική γραφή.