Ρόμπερτ Ρέντφορντ: Ο γητευτής του αμερικάνικου σινεμά - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
9:00
18/8

Ρόμπερτ Ρέντφορντ: Ο γητευτής του αμερικάνικου σινεμά

87 σήμερα ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ακολουθεί σύνοψη μιας σημαντικής καριέρας ηθοποιού, σημαντικότερης σκηνοθέτη και αναντικατάστατης ως του ανθρώπου που αναγέννησε το αμερικανικό σινεμά δια μέσω του Σάντανς.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Υπάρχουν ωραίοι, υπάρχει κι ο Ρέντφορντ, το '70 υπήρχαν μαγαζιά ανδρικού ρουχισμού που απλά χρησιμοποιούσαν τ' όνομά του (στην Αθήνα ήταν στην Ακαδημίας, δεν υπάρχει πια, στη Ρώμη είναι ακόμα στην via ντελ Κόρσο, αν δεν απατώμαι) αλλά περί αυτού είναι οι φωτό οπότε παραπέμπουμε. 

Εκτός από ωραίος είναι στέρεος ηθοποιός, γαλαξιακός lead των κυριών του και ρομαντικός ήρωας χωρίς όμοιό του (βλέπε, πεθαίνει πάντα), ηγέτης του κινηματογραφικού αμερικάνικου φιλελευθερισμού του '70 (αλλά σοβαρός), μείζων box-office σταρ για σχεδόν δυο δεκαετίες, το γύρισε γρήγορα στην σκηνοθεσία, πήρε το περίφημο Όσκαρ στο ντεμπούτο του («Συνηθισμένοι Άνθρωποι», 1980), ακόμα πολλοί στεναχωριούνται με αυτό, ο υπογράφων δεν συγκαταλέγεται σε αυτούς..

Άφησε για πάντα τη μάρκα του στην ιστορία του μέσου δημιουργώντας το φεστιβάλ του Σάντανς (1981) χρηματοδοτημένο στην ολότητά του από τον ίδιο σε χώρο που ο ίδιος αγόρασε με λεφτά απ' τους ρόλους του (μια πλαγιά σκι στη Γιούτα, πολύ κοντά στον χώρο γυρισμάτων του «Jeremiah Johnson» του '72).

Στα χαρτιά του γράφοντος, σαν ηθοποιός, είναι πάντα ο Χάμπελ του «The Way We Were», o Sundance Kid, o Τζόνι Χούκερ από το  «Κεντρί», o Σόνυ του «Ηλεκτρικού Καβαλλάρη», ο Ντένις του «Πέρα Απ' την Αφρική», ολοκληρωτικά και δια βίου ο Τζακ Γουάϊλ της «Αβάνα», ενώ στο «All is Lost» έδειξε πως πίσω απ' όλα πάντα καραδοκούσε ο καλύτερος ηθοποιός που ο Χέμινγουεϊ δεν πρόλαβε να δει, ο μεγάλος Αμερικάνος ηθοποιός του least is most.

Σαν σκηνοθέτης παραβλέπεται ως επί το πλείστον. Από την άλλη, εμείς πάντα, δεν παραβλέπουμε (αλλά παρά-βλέπουμε). Το αριστούργημα βεληνεκούς του είναι βέβαια το «Quiz Show» του '94, το τιμημένο είναι είπαμε οι «Συνηθισμένοι Άνθρωποι», κομψοτέχνημα κι αυτό, όλες οι ταινίες διερευνούν το μεταξύ μας, την σχέση με την ιδεολογία, με τα απόνερα και την ουσία του να είσαι Αμερικάνος και σε τρεις υπέροχες περιπτώσεις («Μιλάγκρο», «River Runs Through It», «Horse Whisperer») τη θέση μας στη φύση και της φύσης σε μας.

Ωραίος, έξυπνος, γενναίος ιδεολογικά (δεν διστάζει ας πούμε στο «Lions for Lambs» να βγάλει τ' άπλυτα μιας δημοσιογραφικής νεοαριστεράς στη φόρα, καθώς και τον κεντρικό ρόλο της στην ανάδειξη του εξουσιακού αντιδραστισμού), ακαταπόνητος και αιώνιο αγόρι, ο Τζακ Γουάϊλ της καρδιάς μας γίνεται σήμερα 86 και πριν μία εξαετία είπε το ερμηνευτικό κινηματογραφικό αντίο του με το γλυκόπικρο «Old Man and the Gun» του Ντέιβιντ Λόουερι.