Αντίπαλοι του εαυτού τους

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος στη διεκδίκηση των Όσκαρ μερικές φορές είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Τρεις υποψήφιοι θα δουν φέτος να γράφεται στην ίδια κατηγορία το όνομα τους δύο φορές στις τεράστιες επίπεδες οθόνες του Kodak Theater.

Αν κάποιος έφτιαχνε ένα top-ten με τους μεγαλύτερους losers των Όσκαρ, τότε ο Κέβιν Ο’Κόνελ θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φαβορί για την κατάκτηση της κορυφής. Ο νεοϋορκέζος τεχνικός ήχου έχει προταθεί συνολικά είκοσι φορές και δεν έχει αποκτήσει κανένα. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι και φέτος ο Κόνελ θα φορέσει το επίσημο του ένδυμα και θα βρεθεί το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου στην τελετή απονομής των Όσκαρ. Αν και φέτος δεν καταφέρει να ανέβει τα σκαλιά με το «Transformers», τότε θα ανακηρυχθεί και επίσημα ως βασιλιάς της Οσκαρικής ατυχίας.

Η συν-σκηνοθεσία είναι ένα φαινόμενο πολύ σπάνιο ούτως ή άλλως στο Χόλιγουντ. Τα αδέλφια Ίθαν και Τζόελ Κοέν έχουν γράψει ήδη το όνομα τους στην Οσκαρική ιστορία με την συν-κατάκτηση της κορυφαίας διάκρισης στην κατηγορία Καλύτερου Σεναρίου, το 1997 με το «Fargo». Μόλις δύο φορές έχει δοθεί Όσκαρ σε σκηνοθετικό ντουέτο. Το 1961 στους Τζερόμ Ρόμπινς και Ρόμπερτ Γουάις για το «West Side Story» και το 1978 στον Γουόρεν Μπίτι και στον Μπακ Χένρι για το «Ο Παράδεισος Μπορεί Να Περιμένει». Αυτή τη χρονιά οι αδελφοί Κοέν είναι υποψήφιοι σε τέσσερις κατηγορίες (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μοντάζ) με την ταινία «Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους». Τα αδέλφια λοιπόν ακολουθούν τον δρόμο του Όρσον Γουέλς («Πολίτης Κέιν») και του Γουόρεν Μπίτι («Οι Κόκκινοι», ««Ο Παράδεισος Μπορεί Να Περιμένει») που είχαν και αυτοί αποσπάσει τέσσερις συνολικά υποψηφιότητες. Για την αποφυγή παρεξηγήσεων στην κατηγορία του Μοντάζ, οι Κοέν χρησιμοποιούν το ψευδώνυμο Roderick Jaynes.

Η πολιτική έχει ρίξει βαριά τη σκιά της στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Τέσσερις από τις πέντε ταινίες που είναι υποψήφιες για το συγκεκριμένο Όσκαρ έχουν πολιτικό περιεχόμενο και μόνο μια έχει ιστορικό. Το «Beaufort» είναι μια αντιπολεμική ταινία, που πραγματεύεται την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από το Λίβανο. Το «12» του Νικήτα Μιχάλκοφ («Ψεύτης Ήλιος») εξιστορεί το παρασκήνιο τις απόφασης δώδεκα Ρώσων ενόρκων για τη δολοφονία που διέπραξε ένα έφηβος Τσετσένος. Το «Katyn» ασχολείται με την αμφιλεγόμενη σφαγή αιχμάλωτων αξιωματικών του Πολωνικού στρατού στο δάσος του Κατίν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα αποκαλύπτει μετά από μισό αιώνα την τραυματική αλήθεια. Το αυστριακό «The Counterfeiters» («Οι Παραχαράκτες») μιλά για την αληθινή ιστορία Εβραίων παραχαρακτών, οι οποίοι αναγκάστηκαν από τους Ναζί να φτιάξουν πλαστά συμμαχικά χαρτονομίσματα, με σκοπό να πλήξουν την οικονομία τους. Μόνο το «Mongol» έχει ιστορικές αναφορές και αναφέρεται στη ζωή του Τζένγκις Χαν, που από σκλάβος έγινε ο αυτοκράτορας του μισού πλανήτη. Η επιλογή των μελών της Ακαδημίας να αφήσουν έξω από τον χορό των Όσκαρ το «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες Και 2 Μέρες» και το «Προσοχή, Πόθος» έχει πυροδοτήσει δριμεία κριτική από τα αμερικάνικα κινηματογραφικά έντυπα.

Γ.Α.