Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από τα «Διαμάντια Είναι Παντοτινά» στον «Άνθρωπο Χωρίς Πιστόλι»
Πριν την έξοδο του «Spectre», ξαναβλέπουμε όλες τις ταινίες της μακρόβιας κατασκοπικής σειράς και τις κρίνουμε συνοδεία μπόλικων μαρτίνι. Ντράι μαρτίνι!
Τα Διαμάντα Είναι Παντοτινά (Diamonds are Forever, 1971) του Γκάι Χάμιλτον
Box office: 116 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Σίρλεϊ Μπάσεϊ
Πόσα μαρτίνι; 2/4
Μετά από επίμονα παρακάλια των παραγωγών και μια αστρονομική (όσο και ανήκουστη για την εποχή) αμοιβή στην τσέπη του, ο Σον Κόνερι δέχτηκε να επιστρέψει και να φορέσει για ύστατη (όπως πίστευε τότε) φορά το κοστούμι του δημοφιλούς πράκτορα. Δυστυχώς η τελευταία εμφάνισή του σε επίσημη δημιουργία της σειράς συνέπεσε με το χειρότερο από τα πέντε φιλμ που γύρισε. Εδώ ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με τον Έρνστ Σταύρο Μπλόφελντ (εδώ τον ενσαρκώνει με ένα μόνιμο μειδίαμα στο πρόσωπο ο Τσαρλς Γκρέι) και με μια πλοκή που μοιάζει να ανήκει περισσότερο σε δευτεροκλασάτη περιπέτεια, παρά σε αυθεντικό φιλμ κατασκοπείας.
Την παράσταση κλέβουν, πάντως, ο κύριος Γουίντ (Μπρους Γκλόβερ) και ο κύριος Κιντ (Πάτερ Σμιθ), οι δυο ομοφυλόφιλοι εκτελεστές με τις φονικές μεθόδους και τις εξίσου θανατηφόρες ατάκες, οι οποίοι είναι κρίμα που αναχωρούν σχετικά νωρίς από το φιλμ, αφού αποτελούν μάλλον το καλύτερο πράγμα μέσα σε αυτό. Όσο για την Τζιλ Σεντ Τζον που επιλέχθηκε ως αισθηματική ανακούφιση του ήρωα, η ετυμηγορία των θαυμαστών της σειράς υπήρξε πάντα και εξακολουθεί να παραμένει αυστηρή απέναντί της. Πόσω μάλλον όταν για τον ρόλο της είχαν αρχικά ληφθεί υπ’ όψη τα ονόματα των Ράκελ Γουέλς, Τζέιν Φόντα και Φέι Ντάναγουεϊ.
Ζήσε κι Άσε τους Άλλους να Πεθάνουν (Live and Let Die, 1973) του Γκάι Χάμιλτον
Box office: 161,8 εκατ. δολλάρια
Πόσα μαρτίνι; 2/4
Ηταν δύσκολο για τον 45χρονο τότε Ρότζερ Μουρ, το μεγαλύτερο σε ηλικία ηθοποιό που υποδύθηκε ποτέ του Τζέιμς Μποντ, να πείσει τους θαυμαστές του Σον Κόνερι ότι αποτελούσε ιδανικό διάδοχό του. Ήταν ακόμη πιο δύσκολο να τα καταφέρει όταν για παρθενικό ντεμπούτο του οι παραγωγοί διάλεξαν έναν αχταρμά blaxploitation επιρροών, αστυνομικής περιπέτειας του συρμού και seventies κιτς που δεν έχει γεράσει καθόλου όμορφα στην οθόνη. Χωρίς τους εθιμοτυπικούς ρώσους αντιπάλους ή κάποια απειλή κοσμικής σύρραξης, αλλά με έναν ανελέητο έμπορο ηρωίνης (Γιαφέτ Κότο) να αναλαμβάνει χρέη κακού, η όγδοη ταινία Μποντ μοιάζει με ψάρι έξω από το νερό, κάτι παρόμοιο με την παγωμένη έκφραση του Βρετανού πράκτορα όταν τον βλέπουμε να βαδίζει γεμάτος ανασφάλεια τους δρόμους του Χάρλεμ.
Ο Μουρ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να καλύψει επαρκώς το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε πίσω του ο Κόνερι, θα χρειαστεί να περιμένει για δυο ακόμη ταινίες μέχρι να το πετύχει όμως, η (πρωτοεμφανιζόμενη τότε) Τζέιν Σέιμουρ είναι πολύ γοητευτική στον ρόλο της μελαγχολικής ταρό χαρτορίχτρας Σολιταίρ, η Γκλόρια Χέντρι γίνεται η πρώτη έγχρωμη ερωμένη του ήρωα (σε μια σκηνή που κόπηκε κατά την προβολή του φιλμ στη Νότια Αφρική), η ταινία σκοτάφτει παρ’ όλα αυτά επάνω σε άνευρες περιπετειώδεις σεκάνς, ανυπόφορα κωμικά ευρήματα (ο μπουφονικός σερίφης Πέπερ) και την αίσθηση ότι προσπαθεί απεγνωσμένα να προσαρμόσει τον ρετρό χαρακτήρα της στις απαιτήσεις ενός μοντέρνου κοινού. Ένα στοίχημα το οποίο, δυστυχώς, χάνει.
Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι (The Man With the Golden Gun, 1974) του Γκάι Χάμιλτον
Box office: 97,6 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Λούλου
Πόσα μαρτίνι; 1/4
Σε μια από τις κατά γενική ομολογία υποδεέστερες (και λιγότερο εμπορικές) ταινίες Μποντ, ο Βρετανός υπερπράκτορας μπαίνει στο στόχαστρο του πιο ακριβοπληρωμένου εκτελεστή στον κόσμο, ενός τζέντλεμαν κακοποιού ονόματι Σκάραμαγκα ο οποίος έχει ανάγει τον φόνο σε ύψιστο σπορ και προσελκύει τον ήρωα στο εξωτικό καταφύγιό του για μια αναμέτρηση μέχρις εσχάτων.
Η πλοκή είναι υποτυπώδης, η δράση πιο νωθρή από ποτέ, ο Ρότζερ Μουρ δεν έχει εφεύρει ακόμη τον συνδυασμό στιβαρότητας και σπιρτάδας που θα του κερδίσει επιπλέον θαυμαστές, το χιούμορ φλερτάρει επικίνδυνα με την ανοησία (η επιστροφή του σερίφη Πέπερ που μας σύστησε το προηγούμενο φιλμ είναι σίγουρα ένας λόγος), η Μπριτ Έκλαντ περνάει και δεν ακουμπάει ως ερωτικό δέλεαρ, τα φινάλε της μονομαχίας μεταξύ των δύο αντρών δεν λέει να τελειώσει ποτέ και η μόνη παρηγοριά σε αυτό το πλήρες φιάσκο είναι ο Κρίστοφερ Λι στον ρόλο του Σκαραμάγκα.
Διαβάστε ακόμη:
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από τον «Δρ.Νο» στον «Χρυσοδάκτυλο»
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από το «Επιχείρηση Κεραυνός» στην «Υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητας»
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από τα «Διαμάντια Είναι Παντοτινά» στον «Άνθρωπο Χωρίς Πιστόλι»
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από την «Κατάσκοπο που μ' Αγάπησε» στο «Για τα Μάτια σου Μόνο»
Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από το «Οκτοπούσι» στον «Κινούμενο Στόχο»