Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο - ταινιες || cinemagazine.gr

Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο

Guillermo del Toro's Pinocchio

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2022
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ, Μεξικό, Γαλλία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Μαρκ Γκούσταφσον
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Πάτρικ ΜακΧέιλ
    ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ: Γκρέγκορι Μαν, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Ρον Πέρλμαν, Φιν Γούλφχαρντ, Τίλντα Σουίντον, Κέιτ Μπλάνσετ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Αλεξάντρ Ντεσπλά
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 117'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Odeon
    Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο

Ένας Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στα καλύτερά του, ανανεώνει το κλασικό παραμύθι του Κάρλο Κολόντι όπως κανείς συνάδελφός του δεν κατάφερε στο παρελθόν, υπό τη μορφή ενός πανέμορφου stop-motion γεμάτου συναίσθημα και χιούμορ, χαρίζοντάς του παράλληλα ένα ηχηρό αντιφασιστικό πρόσημο.

Από τον Νεκτάριο Σάκκα

Από τον δημοφιλή «Πινόκιο» της Ντίσνεϊ που μετρά ήδη οκτώ δεκαετίες ζωής, μέχρι τους αντίστοιχους live action του Ματέο Γκαρόνε και του Ρόμπερτ Ζεμέκις, ο κλασικός ήρωας του Κάρλο Κολόντι έχει μακρά διαδρομή στη μεγάλη οθόνη. Καμία απ’ τις πρότερες εκδοχές του ωστόσο δεν θα μπορεί στο εξής να συγκριθεί με εκείνη που ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στοργικά έφτιαξε, παρέα με τον ειδικό στο stop-motion animation Μαρκ Γκούσταφσον. Κυρίως επειδή αυτή εδώ η εκδοχή νοηματοδοτεί σε βάθος τη σημασία του να επαναδιατύπωσεις ένα εμβληματικό παιδικό παραμύθι, να επανεφεύρεις έναν αγαπημένο ήρωα με ιστορία κοντά 150 χρόνων (το 1883 γράφτηκαν «Οι Περιπέτειες του Πινόκιο»), να επικαιροποιήσεις τη διαχρονικότητα του μύθου του. Και ο λόγος που ο «Πινόκιο του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο» εμπεριέχει δικαιωματικά το όνομα του βραβευμένου με Όσκαρ Μεξικανού παραμυθά, είναι γιατί σε μεγάλο βαθμό του ανήκει.

Στην ιστορία του νέου Πινόκιο που ο Ντελ Τόρο τοποθετεί στη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι αντί για το νεοσυσταθέν ενοποιημένο Βασίλειο της Ιταλίας όπου αρχικά εμφανίστηκε, οι συνειρμοί και οι συνδέσεις με τον «Λαβύρινθο του Πάνα» είναι σχεδόν αντανακλαστικές. Το αντιφασιστικό πολιτικό πρόσημο που ενώνει τις δύο καλύτερες ταινίες του, αποτελεί το κατάλληλο λίπασμα που μετατρέπει τη στέρφα γη των ανέμπνευστων κινηματογραφικών ανακυκλώσεων σε ένα έδαφος εύφορο, προκειμένου να ανθίσει εδώ ένα παραμύθι εξίσου ευρηματικό και αναγνωρίσιμο, αβίαστα συγκινητικό και προπαντώς ριζικά αναγεννημένο. Με το αποτέλεσμα να ακολουθεί την παράδοση των κορυφαίων animation της Pixar που απευθύνονται υβριδικά σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, τη στιγμή που το Netflix βλέπει τις ελπίδες του για τα επερχόμενα Όσκαρ να αναπτερώνονται, και μάλιστα σε κατηγορίες (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Animation) όπου μέχρι στιγμής έχει καταγράψει μόνο υποψηφιότητες.

Όσες φορές και αν έχει ειπωθεί μια ιστορία, αρκούν η τονωτική έμπνευση και το ταλέντο μιας άξιας ομάδας ανθρώπων για να αναζωογονήσει τη μαγεία της

Καθώς ο Ντελ Τόρο αναπλάθει με αμέριστη τρυφερότητα την πρωτότυπη ιστορία, ο Πινόκιό του γίνεται μια ξύλινη μαριονέτα που ζωντανεύει μαγικά χάρη σε μια νεράιδα, προκειμένου να απαλύνει κάτι από τον πόνο που βιώνει ο ηλικιωμένος δημιουργός της, ο Τζεπέτο, από τότε που έχασε τον μοναχογιό του σε μια τραγική συγκυρία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ατίθαση πλευρά του Πινόκιο που πασχίζει να πείσει τον γερο-Τζεπέτο πως είναι κι αυτός παιδί του αλλά και αληθινό αγόρι, δεν κάνει μόνο τη μύτη του να μεγαλώνει κάθε φορά που λέει ψέματα, αλλά τον ξεμυαλίζει προς κάθε λογής περιπέτειες και κακά συναπαντήματα. Όσο για την ασφάλεια της αθάνατης πλευράς του, θα τον επαναφέρει περιοδικά στα πόδια της νεράιδας, μέχρις ότου συνειδητοποιήσει ότι η θυσία για την αγάπη αξίζει πολύ περισσότερο από μια κενή και μοναχική αιωνιότητα. Σε αυτό το μακρύ ταξίδι, ο Πινόκιο θα έχει έναν ανέλπιστο συνοδοιπόρο, έναν γρύλο που θα γίνει για το ξύλινο αγόρι κάτι ανάμεσα στην ψυχή και το ασυνείδητό του.

Πλούσιος σε χιούμορ και ασυγκράτητος σε σάτιρα ειδικά σε ό,τι αφορά τη διακωμώδηση του Μουσολίνι και του καθεστώτος του, αλλά ταυτόχρονα αρκούντως σκοτεινός ανά διαστήματα, εγκάρδιος με τα ανθρώπινα και πικρός απέναντι στην μικροπρέπεια και τον οπορτουνισμό, ο αναγεννημένος «Πινόκιο του Ντελ Τόρο» φαντάζει σαν το αναγκαίο και πλέον επίκαιρο αντάμωμα του παραμυθιού του Κολόντι με την ιταλικότητά του. Γεγονός από μόνο του εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για μια αγγλόφωνη διεθνή συμπαραγωγή, ενορχηστρωμένη από έναν Μεξικανό δημιουργό που πάντως προσέγγισε κάποτε εξίσου ενδοσκοπικά, σχεδόν ψυχαναλυτικά, το ζόφο του Ισπανικού Εμφυλίου.

Όμως το σημαντικό αυτό animation του Netflix αποδεικνύεται σε όλα του ένα φροντισμένο και πλήρες φιλμικό σύμπαν. Από τη χειροποίητη πινελιά των μαριονετών που ζωντανεύουν κινηματογραφικά χάρη στο εξαιρετικά απαιτητικό από τεχνικής άποψης stop-motion, το επιτυχημένο κάστινγκ των ηθοποιών που χαρίζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες (Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Ντέιβιντ Μπράντλι, Τίλντα Σουίντον, Κρίστοφ Βαλτς, Κέιτ Μπλάνσετ κ.α.), ως το αρμόζον εδώ μουσικό άγγιγμα του Αλεξάντρ Ντεσπλά, όλα τα επιμέρους συντονίζονται για χάρη ενός πρότζεκτ που κατά το παρελθόν βρέθηκε πολύ κοντά στον κίνδυνο να ματαιωθεί.

Στην εποχή που οι κινηματογραφικές επαναδιατυπώσεις δημοφιλών μύθων υποφέρουν από μια στείρα και μπανάλ επαναληπτικότητα, στον καιρό που βομβαρδιζόμαστε από sequel και reboot, ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο επανεφευρίσκει ένα παραμύθι και μαζί με αυτό τον καλύτερο εαυτό του. Θυμίζοντάς μας ότι όσες φορές και αν έχει ειπωθεί μια ιστορία, αρκούν η τονωτική έμπνευση και το ταλέντο μιας άξιας ομάδας ανθρώπων για να αναζωογονήσει τη μαγεία της.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
  • Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο