Last Christmas - ταινιες || cinemagazine.gr

Last Christmas

Last Christmas

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ/Μ. Βρετανία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Πολ Φέιγκ
    ΣΕΝΑΡΙΟ:Έμα Τόμπσον, Μπράιονι Κίμμινγκς
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ:Εμίλια Κλαρκ, Χένρι Γκόλντινγκ, Έμα Τόμπσον
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:Τζον Σουάρτσμαν
    ΜΟΥΣΙΚΗ:Θίοντορ Σαπίρο
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ:103'
    ΔΙΑΝΟΜΗ:Tulip Entertainment
    Last Christmas

Από το νόημα των Χριστουγέννων και της ύπαρξής μας ως το Brexit, μια ιστορία με υπερβολικά πολλά διδάγματα σε λίγο χρόνο, τα οποία καταπίνουν το χιούμορ και τη μουσική του Τζορτζ Μάικλ. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Μοιάζει άνευ νοήματος να κατηγορήσεις ένα φιλμ ως υπερβολικά ζαχαρένιο όταν όλη του η φτιαξιά είναι προσαρμοσμένη στο πρότυπο ενός χριστουγεννιάτικου προϊόντος. Η όποια υπερβολή είναι αναπόφευκτη, η επανάληψη ενός συγκεκριμένου μοτίβου σχεδόν επιβεβλημένη και αυτό που πρέπει να αναζητήσει κάποιος είναι οι λεπτομέρειες αυτής της κατασκευής, εκεί όπου μπορούν να εντοπιστούν αδυναμίες ή αρετές. 

Το «Last Christmas», όπως προδίδει και ο τίτλος του, αντλεί έμπνευση από το τραγούδι των Wham και εν συνεχεία από αρκετά ακόμη του Τζορτζ Μάικλ που ντύνουν χαρακτηριστικές στιγμές της  ταινίας, σε μια προσπάθεια αντιστοίχισης των στίχων με τα συναισθήματα των κεντρικών χαρακτήρων. Η πρωταγωνίστρια Έμιλι Κλαρκ υποδύεται μια κακομαθημένη κοπέλα στο Λονδίνο, κόρη μεταναστών από την Κροατία που έφυγαν από την πατρίδα τους στη δεκαετία του ‘90 λόγω πολέμου, που μετά από ένα ατύχημα και μια σειρά κακών αποφάσεων έχει μετατραπεί από μεγάλη ελπίδα της οικογένειας σε πρόβλημα. Δουλεύει ως ξωτικό σε κατάστημα με χριστουγεννιάτικα είδη, ονειρεύεται καριέρα τραγουδίστριας και λίγο πριν καταρρεύσει γνωρίζει έναν άνδρα που από την πρώτη στιγμή μοιάζει τέλειος.

Έχοντας την καρδιά του ταγμένη στην κωμωδία, ο Πολ Φέιγκ («Bridesmaids», «Spy») γεμίζει την αφήγησή του με γκαγκς ώστε να διατηρεί την περισσότερη ώρα ένα ελαφρύ κλίμα, σε μια ιστορία που εμπνεύστηκε η Έμα Τόμπσον και είναι βαρυφορτωμένη με διδάγματα και συμβουλές ζωής. Τα περισσότερα από αυτά τα γκαγκς βασίζονται πάνω στην παρουσία της Κλαρκ, που μοιάζει όμως να παρωδεί τον χαρακτήρα της από νωρίς, προσπαθώντας να ταιριάξει χωρίς καμία φυσικότητα στο κωμικό κλίμα σε βαθμό που ένα σημείο και έπειτα γίνεται ο αδύναμος κρίκος του χιούμορ. Μένοντας λοιπόν στα διδάγματα, ο Φέιγκ διαχειρίζεται τα αναμενόμενα που προκύπτουν λόγω εποχής, την πίστη στον ανθρωπισμό, τη βοήθεια σε άστεγους, δικαιώματα LGBT, μειονοτήτων και μεταναστών (αν και χωρίς προφανή λόγο χρησιμοποιεί τη γιουγκοσλαβική γλώσσα ως πηγή γέλιου) για να φτάσει ως το Brexit, περιπτώσεις δηλαδή πολλές για τα 100 λεπτά που έχει στη διάθεσή του. 

Αυτά σε συνδυασμό με την πολύ κακή ιδέα του twist (η ίδια η ιδέα δεν έχει πρόβλημα, η χρησιμοποίησή της ως εργαλείο έκπληξης έχει), δίνουν αρνητικό πρόσημο στην προσπάθεια, που προσπαθεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο βάζοντάς σου το πιστόλι στον κρόταφο, παρά την λατρευτή εικόνα του Λονδίνου ως χριστουγεννιάτικη μητρόπολη. Παράλληλα, ο Τζορτζ Μάικλ έγραψε ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραγούδι στην καριέρα του και η χρησιμοποίηση της μουσικής του σε αυτό το μονοθεματικό πλαίσιο (το «Praying for Time» για παράδειγμα σε μια ρομαντική στιγμή) συρρικνώνει αρκετά τις προεκτάσεις και την αξία της. Η ελπίδα της ταινίας να αρπάξει λίγη από τη διαχρονικότητα όσων άφησε πίσω του ο καλλιτέχνης πέφτει στο κενό και είναι μάλλον απίθανο να ακολουθήσει αντίστοιχη πορεία με το ομώνυμο τραγούδι, που 35 Χριστούγεννα μετά ακούγεται όσο και τα πρώτα του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Last Christmas
  • Last Christmas