8:15
21/2

Berlinale 2024: Έφιάλτης στην κουζίνα με τη Ρούνι Μάρα και η αλλόκοτη επιστημονική φαντασία του Μπρούνο Ντιμόν

Στο «La Cocina» του Αλόνσο Ρουιζπαλάσιος μια νεαρή μετανάστρια καταφθάνει στη Νέα Υόρκη από το Μεξικό, χωρίς καν να μιλάει αγγλικά, κι αναζητά εργασία σε εστιατόριο της Τάιμς Σκουέαρ. Ανάμεσα στο προσωπικό του μαγαζιού ξεχωρίζει ο Πέντρο, ένας παθιασμένος μα ευέξαπτος μάγειρας, και  η σερβιτόρα Τζούλια (Ρούνι Μάρα), με την οποία διατηρούν δεσμό, γεγονός που οδηγεί σε μια απρόσμενη εγκυμοσύνη. Ταυτόχρονα, ένα αξιόλογο ποσό λείπει από τα ταμεία του εστιατορίου και ο διευθυντής έχει βαλθεί να ανακαλύψει και να τιμωρήσει τον ένοχο. Όλα αυτά τα συστατικά σιγοβράζουν και κοχλάζουν μέσα στη «χύτρα ταχύτητας» της κουζίνας του Ρουιζπαλάσιος, μέχρι να εκραγούν βίαια στη διάρκεια των δυο βαρδιών που αποτυπώνονται στο φιλμ.

Στον δρόμο που χάραξαν το «Σημείο Βρασμού» και το τηλεοπτικό φαινόμενο «The Bear», ο σκηνοθέτης της «Ληστείας στο Μουσείο» (Βραβείο Σεναρίου στη Μερλινάλε το 2018) παραδίδει ένα εξίσου συγκλονιστικό μονοπλάνο ενός εφιάλτη στην κουζίνα. Η ταινία, όμως, δεν περιορίζεται σε μια επίδειξη δεξιοτεχνίας, αλλά καταφέρνει παράλληλα, μέσα από το μωσαϊκό των χαρακτήρων της να αναδείξει την πολυπολιτισμικότητα της Νεοϋορκέζικης μητρόπολης, στην οποία σμίγουν τα μεταναστευτικά κύματα του σήμερα και του χθες.

Ο Βίκτορ Κοσακόφσκι επιστρέφει τέσσερα χρόνια μετά την «Γκούντα» με το «Architecton», ένα ντοκιμαντέρ εφ’ όλης της ύλης. Ο Κοσακόφσκι ακολουθεί και συνομιλεί (ελάχιστα) με τον καταξιωμένο αρχιτέκτονα Μικέλε ντι Λούκι, όσο εκείνος ετοιμάζει ένα προσωπικό έργο στον κήπο του σπιτιού του. Παράλληλα, όμως, ακολουθεί το ταξίδι της πέτρας από τα έγκατα της Γης μέχρι να διαλυθεί σε τσιμεντόσκονη και να χρησιμοποιηθεί για οικοδόμηση σε όλο τον κόσμο: τη δημιουργία άχαρων κατασκευασμάτων με μικρή διάρκεια ζωής, όπως οι σοβιετικής κατασκευής, βομβαρδισμένες πολυκατοικίες της Ουκρανίας.

Καταιγισμός εικόνων που παραπέμπουν σε δουλεία του Ρον Φρίκε, γυρισμένο με ντρόουν και κάμερες υψηλής ταχύτητας κι ανάλυσης, ο θεατής δέχεται στο «Architecton» ένα οφθαλμόλουτρο από πέτρες σε διάφορες μορφές: από τις εκρήξεις στα λατομία μέχρι τον πλήρη θρυμματισμό τους, που αυτομάτως τους στερεί τον φυσικό τους χαρακτήρα. Εκτός αυτών, ο Κοσακόφσκι μέσω του Ντι Λούκι εξυμνεί την κατασκευή των κτισμάτων της αρχαιότητας που παραμένουν μέχρι σήμερα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της ανθρωπότητας να προχωρήσει και να απεμπλακεί από το τσιμέντο ως δομικό υλικό.

Το «Dahomey» της Ματί Ντιόπ είναι ένα ακόμα ντοκιμαντέρ που διεκδικεί τη φετινή Χρυσή Άρκτο. Η πάλαι ποτέ Γαλλική αποικιοκρατία κατάφερε να ρημάξει τις χώρες και τους πολιτισμούς της Δυτικής Αφρικής. Ανάμεσα στους πολιτισμούς που εξαλείφθηκαν υπήρχε και το βασίλειο της Δαχομέης, στην περιοχή του σύγχρονου Μπενίν. Πρόσφατα, ένα μικρό μέρος της βασιλικής περιουσίας της Δαχομέης, μόλις 26 κομμάτια από τα 700 που φημολογούνται ότι λείπουν, επιστράφηκε στο Μπενίν από το μουσείο που στεγάζονταν στο Παρίσι.

Η Γαλλο-Σενεγαλέζα σκηνοθέτις του «Atlantics» παίρνει μεταγραφή από το Φεστιβάλ των Καννών, που την ανέδειξε, στην Μπερλινάλε και παραθέτει μια πολιτική ταινία - έναυσμα για συζήτηση με βασικά θέματα τη σωστή αξιοποίηση της χαμένης πολιτιστικής κληρονομιάς και το τι σημαίνει αυτό για το Μπενίν ως έθνος. Πως πρέπει δηλαδή να γίνει κομμάτι της παιδείας της χώρας και πως οι κάτοικοι οφείλουν να διεκδικήσουν την επιστροφή περισσότερων κομματιών, τώρα που το ζήτημα είναι επίκαιρο. Η πολιτική απόχρωση του ντοκιμαντέρ της Ντιόπ στο φετινό Διαγωνιστικό δεν αποκλείεται να συγκινήσει την Πρόεδρο της επιτροπής, Λουπίτα Νιόνγκο, αν εκείνη επιθυμεί να ρίξει περισσότερο φως σε αυτή την αδικία.

Σε ένα παραλιακό χωριό της Βόρειας Γαλλίας, εξωπλανητικοί ιππότες έχουν καταλάβει τον ανθρώπινο πληθυσμό. Οι εξωγήινοι τρέμουν τον ερχομό του δικού τους αντίχριστου που θα σημάνει μια εμφύλια διαμάχη βιβλικών προδιαγραφών ανάμεσα τους, με πεδίο μάχης τον πλανήτη μας. Αυτή είναι μέσες άκρες η υπόθεση του «L’ Empire» που... περιέργως συμμετέχει στο Διαγωνιστικό της φετινής διοργάνωσης.

Η «Αυτοκρατορία» του Μπρούνο Ντιμόν είναι μια παράωρη κομεντί επιστημονικής φαντασίας, που φαινομενικά αποπειράται να παρωδήσει τον «Πόλεμο των Άστρων» - άλλωστε προωθήθηκε αναλόγως. Στην πραγματικότητα, βέβαια, κινείται κάπου ανάμεσα στo «Invasion of the Body Snatchers» και το «Dune», με κυριολεκτικές αποχρώσεις Βερσαλλιών, μιας και το σκάφος του αυτοκράτορα αποτελεί μακέτα των παλατιών και τα αστρόπλοια μοιάζουν με καθεδρικούς γοτθικού ρυθμού. Δυστυχώς, η αδυναμία του σκηνοθέτη να αφεθεί πλήρως στην b-movie υπόσχεση της ταινίας του, καθώς και η σχεδόν δίωρη διάρκεια, εμποδίζουν την «Αυτοκρατορία» να πετύχει κωμικά. Απολαυστική, ωστόσο, είναι η ερμηνευτική συμβολή της Αναμαρία Βαρτολομέι του περσινού «Γεγονότος».

Το cinemagazine.gr ταξιδεύει στο 74o Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου με την Aegean Airlines. Το 74o Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου πραγματοποιείται 15 - 25 Φεβρουαρίου 2024.