Κι όμως, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ντρέπεται για την ερμηνεία του στις πρώτες ταινίες του «Χάρι Πότερ»

Είχαν ήδη κυκλοφορήσει τέσσερα από τα επτά βιβλία της σειράς, όταν η Warner έδωσε στον Κρις Κολόμπους την «Φιλοσοφική Λίθο» προς κινηματογραφική εκμετάλλευση. Εκεί γνωρίσαμε ουσιαστικά τον 11χρονο τότε Ντάνιελ Ράντκλιφ σε ένα ρόλο που πήρε αγκαζέ για την επόμενη δεκαετία. 

Τώρα, είκοσι χρόνια μετά, ο Ράντκλιφ δηλώνει πως «ντρέπεται για τις ερμηνείες του τα πρώτα εκείνα χρόνια», αλλά δικαιολογεί τον εαυτό του. Όντας ένας προέφηβος τότε, αδυνατεί να ξεχωρίσει μονάχα ένα συναίσθημα από τη σχέση του με τον Χάρι και από τη σχέση του με το σύνολο των ταινιών της σειράς.

Εκείνη τη περίοδο, ο Ράντκλιφ με τον Ρούπερτ Γκριντ και την Έμα Γουάτσον κρατούσαν ένα μεγάλο κομμάτι από τη κινηματογραφική πίτα εκείνου του franchise, που χειμώνα παρά χειμώνα έκανε τα ταμεία να αναστενάζουν. Παράλληλα, ζούσαν μαζί με τους ήρωές τους την εφηβεία, τα σχολικά χρόνια, τις φιλίες και τα πρώτα σκιρτήματα.

Κάνοντας μαθήματα ανάμεσα στα go, στα cut και στα διαλείμματα, βλέπει τώρα την τότε ζωή του, με έναν τρόπο που τουλάχιστον στις πρώτες ταινίες ήταν η ίδια του η ζωή. Ερασιτέχνης, κάνοντας τα πρώτα του ερμηνευτικά βήματα, εκείνες οι πρώτες ταινίες του θυμίζουν πιο πολύ τη ζωή του ως Ντάνιελ, παρά ως Χάρι, του θυμίζουν «πώς είναι να παίζεις σαν παιδί, ειδικά όταν αυτό συνέβαινε όσο μεγάλωνες».

Απερίφραστα όμως δε μετανιώνει στιγμή για την επιλογή του και πιο πολύ για την ευκαιρία που του δόθηκε «να ζήσει μια τέτοια εμπειρία η οποία του έδειξε το δρόμο που θα ακολουθούσε για το υπόλοιπο της ζωής του», ενώ σε πρόσφατες δηλώσεις του αποκάλυψε πως «μετά το τέλος των ταινιών, στράφηκε στο αλκόολ, κυρίως από την αβεβαιότητα του μετά».

Πολλές φορές, και με τρανταχτά παραδείγματα στο σύγχρονο σινεμά, από τον Μακόλεϊ Κάλκιν μέχρι τον Χάλεϊ Τζόελ Όσμεντ, αυτά τα παιδιά-θαύματα λιώνουν από τα ξαφνικά φώτα που πέφτουν πάνω τους κι ύστερα όταν εκείνα σβήσουν, προσπαθούν να στερεώσουν ξανά τα κομμάτια τους.