«Η ταινία μου δεν βασίζεται στο ντοκιμαντέρ»: Ο Ασγκάρ Φαρχαντί αρνείται την κατηγορία της αντιγραφής

Με την αναφορά των μελών που απαρτίζουν την κριτική επιτροπή του φετινού φεστιβάλ Καννών, ήταν βέβαιο ότι θα ξεκινούσε μια αναταραχή στον ειδικό τύπο για την επιλογή της διοργάνωσης να τοποθετήσει ανάμεσα στα μέλη της τον μέγιστο Ιρανό δημιουργό. Ο λόγος όχι άλλος από την δικαστική διαμάχη που βρίσκεται εν εξελίξει στο Ιράν, διαμάχη που ξεκίνησε μετά από τις κατηγορίες της Μασιχζαντέ ότι ο Φαρχαντί, κινηματογραφικός δάσκαλός της προηγούμενα, αντέγραψε το θέμα ντοκιμαντέρ της δίχως όμως την κατ' αυτήν δέουσα αναφορά του ονόματός της.

Όπως ήταν αναμενόμενο, στο τέλος της χθεσινής πρες κόνφερανς, ένας δημοσιογράφος ανέλαβε τον ρόλο του «ξεμπροστιάσματος», που άλλωστε εκτός της αλήθειας έχει και μια εύφλεκτη σοσιομιντιακή σφαίρα να εξυπηρετήσει. Έτσι ο Φαρχαντί ρωτήθηκε επί της ουσίας εάν έκλεψε την ιδέα του «All Winners, All Losers», το οποίο μιλά για τον Μοχάμεντ Ρέζα Σοκρί, έναν άνθρωπο που επέστρεψε χρήματα που βρήκε στην άδειά του από τη φυλακή, όπου βρισκόταν για χρέη. Το θέμα δηλαδή και του «Ένας Ήρωας».

Ο Φαρχαντί απάντησε ότι είχε δει το ντοκιμαντέρ στην διάρκεια ενός workshop, συμπληρώνοντας το, μάλλον, αυτονόητο: «Μπορείς να κάνεις μια ταινία πάνω σε ένα πραγματικό γεγονός με το οποίο έχει προηγούμενα καταπιαστεί κάποιος, δίχως να τον αντιγράφεις». Ο δημοσιογράφος δήλωσε στη συνέχεια ότι η αγωγή του Φαρχαντί εναντίον της δυσφήμισης, μπορεί να καταλήξει στην φυλάκιση της δημιουργού ή και στο μαστίγωμά της, κατά τον φιλάνθρωπο ιρανικό νόμο. (Γεγονός όχι συχνό πια είναι αλήθεια, συνηθέστερα αυτό αποφεύγεται με χρηματικό πρόστιμο).

Ο Φαρχαντί όμως επέμεινε: « Η λανθασμένη πληροφόρηση διορθώθηκε. Όσα υπάρχουν στην ταινία μου είναι διαφορετικά. Πρέπει να δει κανείς γιατί κάποιοι δημοσιογράφοι διασπείρουν αναληθείς πληροφορίες. Ό,τι έκανα στον «Ήρωα» δεν σχετίζεται με το εργαστήρι και το ντοκιμαντέρ. Βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός, αλλά η ταινία είναι μια ερμηνεία του γεγονότος, το ντοκιμαντέρ είναι μια άλλη ερμηνεία. Δεν είναι διόλου παρόμοια».

Εν συνεχεία ο Ιρανός είπε ότι «ο δικαστής δήλωσε ότι οι δύο ιστορίες είναι διαφορετικές. Αποφάσισε ότι υπάρχει έδαφος διαφωνίας και θα ακολουθήσει μια μακροχρόνια διαδικασία μέχρι την απόφαση. Δημιουργήθηκε όμως μια δυσάρεστη ατμόφαιρα. Η ταινία μου δεν βασίζεται στο ντοκιμαντέρ. Κάποιοι πρότειναν να μοιραστούμε τα έσοδα της ταινίας! [Πράγμα που απορρίφθηκε, αν και η Μασιχζαντέ κινείται δικαστικά εναντίον του Φαρχαντί]. Η υπόθεση θα ξεκαθαρίσει. Λυπάμαι για όσα δυσάρεστα ακούγονται, ελπίζω ότι οι ανακρίβειες που έχουν γραφτεί θα αναθεωρηθούν. Δεν έχω καταδικαστεί!»

Τυπικά συμβάντα της εποχής, κρίμα γιατί δύο δημιουργοί θα μείνουν πίσω από όλη αυτή την ιστορία - αν και η ιδέα ότι δύο-τρεις ή και δεκατρείς ταινίες πάνω στα ίδια (πραγματικά) συμβάντα δεν μας είχαν απασχολήσει ποτέ ως σήμερα ως κάτι το επιλήψιμο, καθώς επί ενός πραγματικού περιστατικού δεν νοείται καλλιτεχνική πατρότητα.

Εδώ το ντοκιμαντέρ της Μασιχζαντέ: