Επιστροφή στον «Κύκλο»: Ο Ίθαν Χοκ θυμάται τον αγώνα του Ρόμπιν Γουίλιαμς στα γυρίσματα

Στα μάτια μας δεν υπάρχει η παραμικρή «εκμετάλλευση» από πλευράς του ηθοποιού στο ζήτημα. Βρέθηκε σε εκπομπή στο CBS, ως μέρος μιας προ-οσκαρικής περιόδου στην οποία το όνομά του, δικαίως, συζητιέται για μια ακόμη υποψηφιότητα λόγω «Blue Moon» (αν υπάρξει θα είναι η 5η του) και ρωτήθηκε από δημοσιογράφους που προφανώς βρίσκουν ότι πουλάει να επαναφέρουν διαρκώς τη ζωή και τον αγώνα του Ρόμπιν Γουίλιαμς με την ψυχική νόσο.

Επιστρέφουμε λοιπόν για μια φορά ακόμα στα τέλη του '80, όταν ο Χοκ ήταν δεν ήταν ενήλικος και ο Γουίλιαμς σκόρπιζε χάρισμα στο πλατώ και έξω από αυτό στους συμπρωταγωνιστές του. Αλήθεια είναι, έχει λειτουργήσει και σε πολλούς εξ ημών έκτοτε: Είναι ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών μια ταινία-γενιάς και δάσκαλός μας ήταν ο Κίτινγκ του Γουίλιαμς. Δεν είναι ότι και ποτέ θα ξεφύγουμε από το φως μιας ερμηνείας και μιας ταινίας 128 μόλις λεπτών.

«Είχα επίγνωση της περιπλοκότητας της συναισθηματικής του ζωής, κι ας ήμουν 18. Όλο αυτό το χάρισμα, όλη αυτή η δύναμη ερχόταν με ένα αντίτιμο. Ήταν ένας βαθιά, βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, εντελώς συντονισμένος με την ενέργεια του χώρου του. Μια φορά θυμάμαι, αυτοσχεδίαζε και όλοι γελούσαμε και όλοι τον επαινούσαν. Και καθώς εγώ πάω μια στιγμή να πιω ένα ποτήρι νερό, ή κάτι τέτοιο, τον βλέπω σε μια σκοτεινή γωνιά να κάθεται ολομόναχος. Είπα μέσα μου, «ω οκ», αλλά με τα χρόνια η εικόνα έπαιρνε άλλο νόημα. Όλο αυτό ήταν εξοντωτικό. Σαν αυτές τις ιστορίες με τους κλόουν και την ευτυχία που χαρίζουν με προσωπικό κόστος.»

«Αυτό που θέλω να πω», κλείνει συγκινητικά ο Χοκ, «είναι ότι το τέλος της ζωής του δεν την χαρακτηρίζει για μένα. Όταν βλέπω την ταινία σκέφτομαι το πνεύμα του ανθρώπου που γνώριζα και πόσο ισχυρό ήταν και πόσο άντεχε την καταιγίδα της δικής του ψυχής. Για εμάς και για τους άλλους ανθρώπους, άντεχε. Τον θαυμάζω  τρομερά, δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν.»