L.A. Blues: Ο Μάικλ Μαν επιβεβαιώνει ότι σκοπεύει σε κινηματογραφικό σίκουελ της «Έντασης» - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
9:42
6/7

L.A. Blues: Ο Μάικλ Μαν επιβεβαιώνει ότι σκοπεύει σε κινηματογραφικό σίκουελ της «Έντασης»

Και ενώ στις αρχές Αυγούστου βγαίνει στα βιβλιοπωλεία των ΗΠΑ η λογοτεχνική συνέχεια της ταινίας του 1995, ο ίδιος σε αποκλειστική του συνέντευξη στο Empire είναι σαφής ως προς τις προθέσεις του.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Από τις σπάνιες περιπτώσεις ταινίας κλασικής άμα τη εμφανίσει, το «Heat» δεν το αγαπήσαμε απλώς από την πρώτη προβολή του. Στο βάθος γνωρίζαμε ότι βρισκόμασταν ενώπιον ενός έργου κλασικού, φτιαγμένου από τα υλικά του κλασικού, με την εγγύηση της διαχρονικότητας του κλασικού. 

Το ξέρει και ο Μάικλ Μαν αυτό και χρησιμοποιεί, για ευνόητους λόγους, τρέχουσα φρασεολογία: «Κράτησε. Είναι γνωστό. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι όλοι είναι εξοικειωμένοι μαζί του, αλλά βλέποντας που στέκεται στην οικιακή ψυχαγωγία εδώ και 20 χρόνια καταλαβαίνεις ότι έχει αντέξει. Οι άνθρωποι το βλέπουν ακόμα, μιλάνε γι' αυτό, είναι brand. Είναι κάπως σαν ένα σύμπαν το Heat. Και αυτό σίγουρα δικαιολογεί μια πολύ μεγάλη και φιλόδοξη ταινία».

Σε αυτή την ταινία προσβλέπει ξεκάθαρα λοιπόν ο Μάικλ Μαν, ετοιμάζοντας το έδαφος με την λογοτεχνική συνέχεια της ταινίας. Ένα βιβλίο που αλα Νονός 2 πηγαίνει μπρος πίσω στον χρόνο, κινούμενο από το 1989 έως το 2002, δηλαδή έξι χρόνια πριν και 7 μετά από τα γεγονότα της ταινίας. Εστιάζει περισσότερο στους χαρακτήρες του Χάνα και του Κρις (Πατσίνο και Κίλμερ στο έργο) και το ερώτημα που γεννάται είναι διπλό; Τι φορμά μπορεί να έχει η ταινία; Και, το κρισμότερο, χρηματοδότηση θα βρεθεί;

Ως προς το πρώτο ο Μαν είναι σαφής, η ταινία δεν είναι όυτε ένα μετριοπαθές b movie, ούτε μια ακριβή σειρά. «Θα είναι μια γεμάτη, ακριβή ταινία», λέει με σιγουριά. Από που την αντλεί; Είναι ένα καλό ερώτημα που μας φέρνει στο που θα βρει λεφτά. Ο Μαν, περίφημα, έχει κολλήσει εδώ και χρόνια, όπως τόσοι άλλοι, στην νεκρή ζώνη των δημιουργών-υπογραφών στο Χόλιγουντ, που δεν κάνουν ούτε φτηνές ταινίες, ούτε blockbuster με ήρωες με κάπες. Το είδος του σινεμά του Μαν, ακόμα περισσότερο δε αισθητικά, δεν βλέπει φως στα μεγάλα στούντιο, που με τη σειρά τους εκτιμούν ότι το κοινό δεν θα συρρεύσει. Ο Κολόμβος και το αυγό του. Απο μια πλευρά λογικό, ούτε η ταινία του 1995 ήταν καμμιά μεγάλη εμπορική επιτυχία (έβγαλε όμως με το παραπάνω τα λεφτά της). Ήταν όμως μια εποχή που μετρούσαν και άλλες παράμετροι στις παραγωγές των στούντιο (να κάνουμε και κανένα καλό έργο βρε παιδιά, βασικά, να μην χάσουμε λεφτά ει δυνατόν, να κερδίσουμε φήμη, να στηρίξουμε το σινεμά ως προϊόν. Απλά πράγματα.).

Ωστόσο ο Μαν είναι αισιόδοξος. Πιθανά μεγάλο ρόλο θα παίξει ο Enzo Ferrari του, με τον Άνταμ Ντράιβερ. Αν η ταινία ακουστεί, αν φανεί...relevant στα ταμεία των αιθουσών, τότε το σχέδιο για το βιβλίο (που επίσης ελπίζει σε best seller λίστες, δεδομένο αυτό) να γίνει ταινία προφανώς ευνοείται. Αν όχι, το μόνο που θα σώσει την ιδέα είναι η πίστη μιας πλατφόρμας και ο περιορισμός του «καμβά Μαν». Να είμαστε ρεαλιστές.

Περισσότερα για το λογοτεχνικό σίκουελ στο άρθρο μας εδώ.