«Paper Tiger», πράσινο φως: Η νέα ταινία του Τζέιμς Γκρέι ξεκινά γυρίσματα τον Απρίλιο

Μπαίνεις στον πειρασμό να γράψεις ένα «cinema is back!» (ναι, με θαυμαστικό), διαβάζοντας όλα αυτά τα σχέδια που κυοφορούνται το τελευταίο διάστημα, βλέποντας τα δύο τελευταία χρόνια να βγαίνουμε από την παραγωγική κρυογένεση της πανδημίας (που δεν έχει πάψει ακριβώς, αλλά το υποδυόμαστε τέλεια) και παρατηρώντας τα στούντιο να μην μένουν καρφωμένα αποκλειστικά σε αναμασήματα. Είναι βέβαια πολύ νωρίς για αισιοδοξία, πρέπει και να διέλθουμε την πιθανότητα του Ολοκαυτώματος που ολοένα φλερτάρουμε στην διεθνή πολιτική σκηνή, υπάρχει δρόμος μπροστά. Μπορούμε όμως να ονειρευτούμε ένα ωραίο κινηματογραφικό μέλλον, ελπίζοντας χωρίς «δύο ήλιους στο ηλιοβασίλεμα» - όπως θα έλεγε και ο Ρότζερ Γουότερς σε ένα ξεχασμένο, αλλά κολοσσιαίο, άσμα των Pink Floyd.

Ο Τζέιμς Γκρέι λοιπόν θα σκηνοθετήσει ένα οικιακό δραματικό θρίλερ με το τρίο των πρωταγωνιστών που αναφέραμε, όλοι τους ζεστοί, αλλά με αστερίσκο. Η Χάθαγοουεϊ πασχίζει να κρατήσει καριέρα μη λέγοντας όχι πουθενά - και ο Γκρέι είναι προφανώς φαν της (τιμιότατη στο «Armageddon Time» του πριν τρία χρόνια - την ανέστησε ελαφρώς). Ο Ντράιβερ είναι ο λατρεμένος των auteur (Γκίλιαμ, Κόπολα, Τζάρμους, Καράξ, Σκοτ, Μαν, Μπάουμπακ - δεν παίζεται το παλμαρέ των ονομάτων), αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι δεν τους βρίσκει σε κορυφαίες -ή, ενίοτε, σε έστω άξιες- στιγμές τους. Και ο Τζέρεμι Στρονγκ, παρότι εξαιρετικός ηθοποιός, δεν είναι (ακόμα) ο άνθρωπος να στηρίξεις το έργο σου πρωταγωνιστικά. Αλλάζουν βέβαια αυτά. Και πέρα από κρίσεις και «αντιρρήσεις», αυτό είναι καστ να βασιστείς. Στο κάτω-κάτω, ο Γκρέι δεν στραβοπατά και τόσο εύκολα.

Τα καλά νέα είναι ότι η ταινία τρέχει γρηγορότερα στην παραγωγή της και έναρξη γυρισμάτων τον Απρίλιο αναφέρεται στα έντυπα της βιομηχανίας. Να δούμε πώς θα τα βολέψει η Χάθαγουεϊ, που το πρωί θα είναι στου Νόλαν και το βράδυ στου Γκρέι. Η ιστορία είναι περί δύο αδελφών που επιδιώκουν το Αμερικάνικο Όνειρο (ναι, πάλι αυτό), μόνο και μόνο για να μπλέξουν σε μια ιστορία που προκύπτει απατηλή, διεφθαρμένη και βίαιη. Έχει και ρώσικη Μαφία μέσα. Τι καλά, ξαναβρεθήκαμε σε ιδιότυπο Ψυχρό Πόλεμο. Περιμένουμε καλά έργα.

Το σενάριο είναι του Γκρέι. Όπως πάντα εδώ και 31 ολόκληρα χρόνια, που (κι όμως) έχουν περάσει από την «Μικρή Οδησσό». Με το καλό!