Ενήλικοι στην Αίθουσα: Η συνέντευξη Τύπου του «Queer» στην Βενετία

Ο Λούκα Γκουαντανίνο, όχι ότι δεν μας το είπε από πολύ νωρίς με τις ταινίες του, δείχνει αποφασισμένος να ενσαρκώσει την υπόθεση σεξ, σαρκικά και πνευματικά (αν διαχωρίζονται), στο σημερινό άνυδρο κινηματογραφικό τοπίο - και εποχή. Καπάκι στους «Challengers» φέρνει το «Queer» και, σύμφωνα με τον Λουκά Κατσίκα στην κριτική του από την Βενετία, αποδίδει μια μπαλάντα αισθήσεων και παραισθήσεων.

Στην συνέντευξη Τύπου όλα φαίνεται να πήγαν διασκεδαστικά και περιεκτικά.

Μιλήσανε για τον Μποντ («να είμαστε ενήλικοι, φίλοι, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον 007 να ποθεί», είπε ο σκηνοθέτης, απαντώντας σε μια ερώτηση στον Κρεγκ («θα παίζατε έναν γκέι Μποντ;»), την οποία ο Άγγλος καταλλήλως αψήφισε.

Ο Γκουαντανίνο απάντησε για την σχέση του με τις απολαύσεις παύλα καταχρήσεις και δικαίωσε το κλισέ που λέει ότι όσοι δεν το κάνουν το ονειρεύονται: «Είμαι ένας κύριος που πηγαίνει για ύπνο πολύ νωρίς, ποτέ δεν πήρα ναρκωτικά στη ζωή μου, ποτέ δεν κάπνισα και είμαι σε δίαιτα χάνοντας 15 κιλά. Είμαι πολύ αυστηρός με τους εθισμούς μου.» Πάει και το φαΐ.

Μίλησε για την εφηβική του σχέση με το βιβλίο του Μπάροουζ στο Παλέρμο και τι τον τράβηξε στη συνέχεια: «Ο ρομαντισμός της περιπέτειας, η περιπέτεια με κάποιον που ποθείς και αγαπάς, όλα αυτά με άλλαξαν. [...] Ποιοι είμαστε όταν είμαστε μόνοι, ποιον αναζητούμε. Ποιον θες δίπλα σου, όποιος κι αν είσαι. Είσαι ναρκομανής στο Μέξικο Σίτι, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ένα Μέξικο Σίτι που υπάρχει στο μυαλό του χαρακτήρα; Αγαπάς έναν άντρα, ή μια γυναίκα, ή όποιον αγαπάς και ποιος είσαι όταν είσαι μόνος στο κρεβάτι μόνος με το αίσθημα του πως νοιώθεις και πώς έχεις νοιώσει για κάποιον.» Lonely boy, Λούκα.

Για τις ερωτικές σκηνές, ακόμα ρωτάμε γι' αυτές σαν ανήλικοι κουτσομπόληδες, ο Κρεγκ μίλησε για την χορογρραφία  που είναι σημαίνουσα στην ταινία. Μίλησε για τις πρόβες, για την ανυπαρξία όποιας οικειότητας σε ένα πλατώ «γεμάτο κόσμο που σε παρακαλουθεί» και για τον Ντρου «που ήταν θαυμάσιος, όμορφος, φανταστικός ηθοποιός να συνεργάζεσαι». «Προσπαθήσαμε να γελάσουμε, να το κάνουμε να έχει πλάκα.» Γιατί βέβαια να γελάμε και να σπάμε πλάκα ενώ κάνουμε το «Queer» του Μπάροουζ είναι μια ερώτηση, αλλά ευτυχώς δεν είμαστε όλοι για συνεντεύξεις.

Προτού σας παραπέμψουμε στο άρθρο του IndieWire από όπου αντλούμε, ο Γκουαντανίνο έπλεξε το εγκώμιο του Κρεγκ: «Είμαι πραγματιστής, πάντα τον θαύμαζα μεν αλλά δεν περίμενα ποτέ να πει ναι. Είπε και ήταν οριστικό. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς. Είναι προνόμιο να εργάζομαι μαζί του. Ένα από τα χαρακτηριστικά των μεγάλων, που αγαπάς και επηρεάζεσαι βλέποντας επί της οθόνης, είναι η γενναιοδωρία της προσέγγισής τους, η ικανότητά τους να είναι θνητοί στην οθόνη και πολύ λίγοι είναι, και πολύ λίγοι εμβληματικοί θρυλικοί ηθοποιοί επιτρέπουν να είναι τόσο ευάλωτοι στον φακό. Ο Ντάνιελ είναι ένας, σίγουρα.»