Ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι από ιδιοσυγκρασίας έτοιμο ανα πάσα στιγμή να τρώει τον εαυτό του, ελπίζοντας σαν Λερναία Ύδρα να βγάλει δύο ακόμα κεφάλια στη θέση του φαγωμένου, ας πούμε, ότι είναι γνωστό. Έτσι, όταν ακούς την πρωτοφανή απόφαση της ιστορικής (λες κι έχει σημασία) Warner να υποσκάψει σε τέτοιο βαθμό την αίθουσα ώστε να παραδώσει το προϊόν της πρακτικά αβοήθητο στο ξεσάλωμα της ψυχαγωγίας του σαλονιού, τελικά, δεν εκπλήσσεσαι. Έμοιαζε με χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, η πανδημία το υπέγραψε μερικά (όχι πολλά) χρόνια νωρίτερα. Το σινεμά, σιγά-σιγά, θα γίνει αντικείμενο μιας λέσχης «ελιτιστών», ανθρώπων που έμαθαν και εκτίμησαν την τέχνη στη νοοτροπία της σκοτεινής αίθουσας.

Βέβαια υπάρχει και φιλότιμο. Όταν ένας δημιουργός με Δέλτα κεφαλαίο, σου έχει αποφέρει περί τα 5 δισεκατομμύρια κι εσύ δεν τον συμβουλεύεσαι καν για μια τέτοια κίνηση ματ και καπούτ, κάτι θα στραβώσει. Και τώρα έχει στραβώσει ο Κρίστοφερ Νόλαν. Που μονολογεί ο άνθρωπος «ναι, είναι ο τρόπος που ΔΕΝ συμπεριφέρεσαι σε ανθρώπους που έδωσαν τη ψυχή τους στα έργα τους. Άξιζαν να έχουν συμμετάσχει στη συζήτηση για το τι θα συμβεί στη δουλειά τους».

Δεν αποκλείεται αυτό να είναι σταυροδρόμι στη σχέση του Νόλαν με την Warner, την εταιρεία του «Σκοτεινού Ιππότη», του «Inception», του «Interstellar», του «Tenet», μιας διαδρομής γεμάτης πρεστίζ, έξοχη κινηματογραφική αναμπουμπούλα (συζητήσεις, θεωρίες, φανς, μόδα), στιγμές αξέχαστες του λαϊκού πολιτισμού του σινεμά. Με μια κίνηση η Warner θα τα στείλει όλα στην «επιλογή» σινεμά ή σαλόνι. Μα δεν υπάρχει επιλογή πια, η σημασία της κοινωνικότητας την έχει φάει κατακέφαλα - και δεν φταίνε μόνο οι πλατφόρμες, ασφαλώς.

Πρόσθετα, θα έχουμε και ένα σίριαλ στο οποίο η Legendary Entertainment ενδέχεται να μηνύσει την Warner Media για παραβίαση συμβολαίου και οικονομικές απώλειες, καθώς η πρώτη έχει μεγάλο περίδιο στους προϋπολογισμούς των «Dune» και «Godzilla Vs Kong» - δύο παραγωγές στην περιοχή των 350 εκατομμυρίων. Βέβαια, το πιθανότερο εκεί είναι να έχουμε μια οικονομική λύση, μιας και το ζήτημα δεν είναι στην πραγματικότητα το αν υπήρξε κοινή διάσκεψη πριν μια τέτοια απόφαση, όσο το πόσο μεγάλο είναι μερίδιο από την πίττα της συμφωνίας-μαμούθ με το HBO.

Τα απόνερα και ο συμβολισμός της κίνησης της εταιρείας θα είναι σημαδιακά. Νόλαν, Βιλνέβ (εξίσου απογοητευμένος φέρεται), δημιουργοί κι αστέρες δεν είναι παρά πιόνια σε μια σκακιέρα που δεν τους περιλαμβάνει. Εκτός, ρομαντικά μάλλον (αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα), αν οι δημιουργοί ενώνονταν σε μια εντελώς άλλου τύπου προσπάθεια, φτιάχνοντας και πάλι μια νέα «United Artists», μια εταιρεία καλλιτεχνών, που θα έφτιαχνε τα έργα της αποκλειστικά (τουτέστιν για 1-2 χρόνια) για τις δικές τους αίθουσες (άρα να συνέστηναν και μια παγκόσμια κινηματογραφική αλυσίδα) εξαιρώντας την τηλεοπτική χρήση. Άλλη ιστορία αυτή.