Σίκουελ για το «This is Spinal Tap»; Η ζωή είναι ωραία

Μια αρχική δημοσιογραφική ενημέρωση - γιατί υπάρχουν και νεότεροι άνθρωποι και μέρος του δράματός τους είναι ότι μπορεί να μην γνωρίζουν τι εστί «This is Spinal Tap». Τουτέστιν ο ορισμός του mockumentary, το αφύσικα απίθανο ντεμπούτο του Ρομπ Ράινερ, που κάποτε στα αρχαία '80ς χρόνια μάζεψε τους ημίτρελους Μάικλ ΜακΚίν, Χάρι Σίρερ και Κρίστοφερ Γκεστ και έφτιαξαν ένα ψευτο-«ροκιμαντέρ», θέλοντας να σατιρίσουν κάτι αγιογραφίες ποπ καλλιτεχνών που γυρίζονταν παλιότερα - και, ω του θαύματος, γυρίζονται και σήμερα.

Το αποτέλεσμα ήταν μια ονειρική σάτιρα, ατελείωτα κουόταμπλ, που λέμε σε άπταιστη ελληνική, που βρήκε μια ατμόσφαιρα, μια μούρλα και μια μορφική τεχνική τελειότητα όμως, που έγινε εύκολα μια από τις βασικές καλτ ταινίες, ένα σημείο αναφοράς ακόμα και για πραγματικές μπάντες-θρύλους (ονόματα δε λέμε), ενώ ακόμα και ο τίτλος του έργου έγινε άτυπος όρος περιγραφής καταστάσεων. Άρεσε ακόμα και στους κριτικούς.

Σήμερα έρχεται το νέο ότι ο Ράινερ - η τρέλα φεύγει τελευταία - ξαναμαζεύει τους ΜακΚίν, Σίρερ και Γκεστ για σίκουελ. Ο δημιουργός θα επαναλάβει τον ρόλο του - κάνει τον ντοκιμαντερίστα - και το σχέδιο θα βγει στις πωλήσεις των ερχόμενων Καννών, για λογαριασμό της Castle Entertainment του Ράινερ.  

Που αναφέρει: «Η μπάντα δεν είχε βρεθεί για καιρό και αυτό έγινε η βάση του έργου. Μετά από τον θάνατο του μάνατζέρ τους [ο σατρικός Τόνι Χέντρα, που πέθανε πράγματι πέρυσι] η χήρα του ισχυρίζεται ότι η μπάντα χρωστά μια ακόμα συναυλία. Και θα τους μηνύσει αν δεν την κάνουν. [...] Ξαναπαίζω τον Μάρτι ΝτιΜπέργκι. Η μπάντα δεν γούσταρε την πρώτη ταινία. Πιστεύουν ότι τους πετσόκοψα και αυτή είναι η ευκαιρία μου να λυτρωθώ. Είμαι πολύ φαν τους και στεναχωρήθηκα που δεν τους άρεσε το πρώτο έργο. Παράτησα τα πάντα για κινηματογραφήσω αυτή την τελευταία συναυλία τους».

Το σχέδιο λέει ότι η ταινία θα βγει στις 19 Μαρτίου του 2024, 40 χρόνια μετά την πρώτη ταινία.