Essential Cinema #133: «Ωραίο μου Πλυντήριο» (1985) του Στίβεν Φρίαρς

Ορόσημο της πρόσκαιρης αναγέννησης που γνώρισε το βρετανικό σινεμά της δεκαετίας του '80, γνωριμία με την αιχμηρή συγγραφική πένα του (σεναριογράφου) Χανίφ Κιουρέισι και ξεκίνημα μιας σειράς φιλμ («Τεντώστε τ' Αυτιά Σας», «Ο Σάμι και η Ρόζι Κάνουν Έρωτα») που θα τοποθετούσαν τον Στίβεν Φρίαρς ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς (και χρονικογράφους) του αγγλικού κινηματογράφου. Αυτοί είναι οι προφανείς λόγοι για τους οποίους εξακολουθεί να μνημονεύεται το «Ωραίο μου Πλυντήριο».

Οι λιγότερο προφανείς λόγοι, αυτοί που συνιστούν και την πραγματική αξία του, βρίσκονται στο πόσο καίρια συνελάμβανε το κλίμα της Θατσερικής Αγγλίας των αλλοτριωμένων και αποπροσανατολισμένων ντόπιων και των τυχοδιωκτικών μεταναστών που εισρέουν στη χώρα σε αναζήτηση καλύτερης ζωής, μια χώρα ιδωμένη τώρα από τα χαμηλά, μέσα από τα μάτια των μειονοτήτων της και των λιγότερο προνομιούχων κατοίκων της.

Τίποτα εδώ δεν δείχνει ψεύτικο. Επειδή τόσο ο Φρίαρς όσο και ο Κιουρέισι μοιάζουν να έχουν περπατήσει στους ίδιους δρόμους που βλέπουμε να βαδίζουν οι χαρακτήρες τους, έχουν εισπνεύσει τον αέρα των ίδιων συνοικιών και έχουν γνωρίσει ανθρώπους παρόμοιους με τον αριβίστα νεαρό Πακιστανό ήρωα, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όσο μπορεί τις περιστάσεις, ή τον αλητήριο Λονδρέζο ο οποίος δυσκολεύεται να κρύψει τις ευαισθησίες του πίσω από το προσωπείο του νταή και του ρατσιστή, η ταινία τους επιδεικνύει μια αυθεντικότητα και έναν υγιή κυνισμό που δε φαντάζουν στιγμή κάλπικα.

Με τον ήσυχο τρόπο της η ταινία έσπρωξε ένα βήμα πιο μπροστά μια queer κουλτούρα που μέχρι τότε τηλεγραφούσε ακόμη τα καρδιοχτύπια και τους πόθους της από το περιθώριο

Ούτε ξεκάθαρο πολιτικό σχόλιο, ούτε μια στρατευμένη γκέι ιστορία αγάπης, το «Πλυντήριο» αναπαριστούσε ένα κόσμο που δεν απείχε πολύ από τον πραγματικό, κλείνοντας μέσα του μια εικόνα της αγγλικής κοινωνίας του '80 τόσο αυθεντική και τόσο γλαφυρή ώστε κάνει την παρακολούθηση της ταινίας να μοιάζει με σύντομο ταξίδι πίσω στο χρόνο.

Υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου το 1987 (έχασε από το «Η Χάνα και οι Αδερφές της» του Γούντι Άλεν), ανέλπιστη εισπρακτική επιτυχία διεθνώς, η δημιουργία του Στίβεν Φρίαρς αναζωπύρωσε το παγκόσμιο κινηματογραφικό ενδιαφέρον για το βρετανικό σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού και με τον ήσυχο τρόπο της έσπρωξε ένα βήμα πιο μπροστά μια queer κουλτούρα που μέχρι τότε τηλεγραφούσε ακόμη τα καρδιοχτύπια και τους πόθους της από το περιθώριο.

MY BEAUTIFUL LAUNDRETTE
Ηνωμένο Βασίλειο, 1985
Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς Σενάριο: Χανίφ Κιουρέισι Φωτογραφία: Όλιβερ Στέιπλτον Μουσική: Στάνλεϊ Μάιερς, Χανς Ζίμερ Πρωταγωνιστούν: Γκόρντον Γουάρνεκι, Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, Σάεντ Τζάφρεϊ, Ρόσαν Σεθ, Σίρλεϊ Αν Φιλντ Διάρκεια: 97'