12:49
7/3

«PARK»: Το ταξίδι της κινηματογραφικής φλόγας που άναψε η Σοφία Εξάρχου

Το «Park» της Σοφίας Εξάρχου γυρίστηκε σχεδόν εξ' ολοκλήρου στο Ολυμπιακό χωριό και τις αθλητικές εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, 10 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του 2004. Μια παρέα αγοριών ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού, στήνοντας παιχνίδια-βίαιες απομιμήσεις των ολυμπιακών αθλημάτων- και οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να βγάζουν χρήματα. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης (17) μαζί με την Άννα (22) - πρώην αθλήτρια- προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων. Καθώς οι εξορμήσεις τους συνεχίζονται και τα δυο παδιά εισχωρούν όλο και πιο πολύ στις ζωές των τουριστών, η επιθυμία του Δημήτρη για αποδοχή θα δοκιμαστεί με βίαιο τρόπο.

Η ταινία, πρώτη μεγάλου μήκους της Σοφίας Εξάρχου, ξεχώρισε από πολύ νωρίς. Στο στάδιο της ανάπτυξης σεναρίου ακόμα διακρίθηκε στο Crossroads του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το CineLink του Σαράγεβο ενώ η ίδια η σκηνοθέτις συμμετείχε στα Screenwriters και Director’s Labs του Sundance. Ακολούθησε η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο τμήμα Discovery του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, η σπουδαία διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν (πρώτο βραβείο τμήματος Νέων Σκηνοθετών), περισσότερα βραβεία (Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής - Geneva International Film Festival, Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας και Βραβείο της ΕΡΤ - Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Βραβείο Επιτροπής Νέων και Βραβείο Cineuropa - Brussels Mediterranean Film Festival), επίσημες συμμετοχές στα Φεστιβάλ Λονδίνου, Ρότερνταμ, Βαρσοβίας και περισσότερα από 10 ακόμα διεθνή φεστιβάλ.

Μεταφέροντας την παθιασμένη, κινηματογραφική φλόγα μιας άγριας διαδρομής, το «Park» ολοκλήρωσε έναν πανηγυρικό, φεστιβαλικό γύρο και λίγο πριν την έξοδό του στην Ελλάδα, η Σοφία Εξάρχου μοιράζεται με το cinemagazine.gr το ταξιδιωτικό ημερολόγιο της ταινίας.

INFO
Το «PARK» κυκλοφορεί 9 Μαρτίου στον κινηματογράφο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ από την NEO Films.

Πρώτη επίσκεψη στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στον Άλιμο, πολλούς μήνες πριν τα γυρίσματα,
Καλοκαίρι 2014

Το κεντρικό κτίριο του Sundance Screenwriters' Lab, Χειμώνας 2014

Ινδιάνικη τελετή στην κορυφή του λόφου πριν την έναρξη του Sundance Directors' Lab,
Καλοκαίρι 2014

η πιο δυσάρεστη και η πιο ευχάριστη έκπληξη κατά την διάρκεια της προετοιμασίας / δημιουργίας της ταινίας

Η πιο δυσάρεστη έκπληξη, ήταν όταν μάθαμε, ότι στην εγκαταλελειμμένη πισίνα του Ολυμπιακού Χωριού, που ήταν ένας από τους βασικούς χώρους της ταινίας, μπήκε συνεργείο καθαρισμού και την καθάρισε δυο μήνες πριν το γύρισμα. Το νέο το μάθαμε συγκεκριμένα από τον casting director της ταινίας, Σταύρο Ράπτη, που το είχε διαβάσει στο ίντερνετ. Δεν το πιστεύαμε ότι είχαν αποφασίσει να καθαρίσουν την πισίνα μετά από δέκα χρόνια, που ήταν τελείως παρατημένη. Πήγαμε και το διαπιστώσαμε από κοντά. Για τις ανάγκες των γυρισμάτων, έπρεπε να την ξαναγεμίσουμε νερό με βυτία και να τη βρωμίσουμε με τεχνητό τρόπο. Χρησιμοποιήσαμε πολλά κιλά καφέ και πάρα πολλά σκουπίδια και πλαστικά που έφερε το σκηνογραφικό για το γύρισμα. Χρειάστηκαν μέρες για να γίνει αυτό και στη συνέχεια μετά το γύρισμα και άλλες μέρες για να την καθαρίσουμε και να αποκαταστήσουμε το χώρο.

Η πιο ευχάριστη έκπληξη ήρθε πάλι από τον Σταύρο. Στην τελευταία μεγάλη σεκάνς της ταινίας, σημαντικό ρόλο παίζει ένας Δανός τουρίστας. Οπότε έπρεπε να βρούμε έναν Δανό ηθοποιό. Επειδή όμως δεν είχαμε λεφτά για να προσλάβουμε casting director από τη Δανία, ο Σταύρος μου πρότεινε να πληρώσουμε μια μικρή συνδρομή σε ένα δανέζικο site στο ίντερνετ, όπου ήταν καταχωρημένοι όλοι οι Δανοί ηθοποιοί, και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιον από κει. Πέρασα δυο μέρες στο σπίτι, κοιτώντας ονόματα, φωτογραφίες και video. Ψάχνοντας στο imdb για τον κάθε ηθοποιό και στο youtube και όπου μπορούσα να βρω πληροφορίες ή κάποιο υλικό για τον καθένα. Έφτιαξα μια λίστα με 10-15 ονόματα.

Πρώτο στη λίστα έβαλα τον Thomas Bo Larsen, που τον ήξερα βέβαια από παλιά, από τις ταινίες «Οικογενειακή Γιορτή» και «Κυνήγι» του Βίντενμπεργκ. Τον έβαλα στη λίστα, γιατί σκέφτηκα ότι δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Αποφασίσαμε με τον Σταύρο να δοκιμάσουμε και μετά θα προχωράγαμε γρήγορα στον επόμενο ηθοποιό. Ο Σταύρος πήρε τηλέφωνο στο νούμερο που έδινε το site πιστεύοντας ότι θα μιλήσει με κάποιον ατζέντη του ηθοποιού. Για καλή μας τύχη, ο Thomas, είχε αποφασίσει πριν λίγο καιρό να σταματήσει να δουλεύει με ατζέντη και να αναλαμβάνει τις δουλειές μόνος του.

Ο Σταύρος του εξήγησε τι θέλαμε να κάνουμε. Ο Thomas δέχθηκε να το διαβάσει. Θεωρήσαμε ότι το πιο πιθανό είναι να μη μας απαντήσει ποτέ. Μερικές μέρες μετά, πήρε τηλέφωνο τον Σταύρο και του είπε ότι θα ήθελε πολύ να το κάνει. Του άρεσε πολύ το σενάριο και τον συγκίνησε πολύ. Είχε μεγαλώσει σ ένα γκέτο και συγκινήθηκε όταν διάβασε στο σενάριο τις ιστορίες των παιδιών του Ολυμπιακού Χωριού. Κατάλαβε τις προθέσεις του σεναρίου και ήθελε να συμμετάσχει. Η συνεργασία, από κει και πέρα, ήταν πολύ εύκολη μαζί του.

Η διευθύντρια φωτογραφίας Monika Lenczewska, ο Α βοηθός κάμερας, Στέφανος Αλιμπράτης και ο ηλεκτρολόγος Γιώργος Χατζημήτρος κυνηγάνε με την κάμερα τα παιδιά που τρέχουν

Ο Δημήτρης και ο Ενούκι μαζί με τη μακιγιέζ Κυριακή Μελίδου, Οκτώβριος 2014

Ξημερώματα στο Ολυμπιακό Χωριό. Τζούλιο, Μινέλα, Γκόγκα. Νοέμβριος 2014

ένα ευχάριστο περιστατικό από τα γυρίσματα

Ένα από τα πιο ευχάριστα γυρίσματα ήταν η σκηνή στις ντουζιέρες με τα παιδιά. Ήταν η αγαπημένη σκηνή των παιδιών από τις πρόβες, γιατί έχει μέσα το παιχνίδι με το νερό. Σύμφωνα με το σενάριο, τα παιδιά είναι στο Ολυμπιακό Χωριό, είναι καλοκαίρι και δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στην παραλία. Ένα από τα παιδιά έχει την ιδέα να προσπαθήσουν ν ανοίξουν το νερό στις ντουζιέρες και να κάνουν μπάνιο στα εγκαταλελειμένα αποδυτήρια του Χωριού. Είναι μια στιγμή χαράς για τα παιδιά, γιατί δροσίζονται και ξεχνιούνται για λίγο μέσα από το παιχνίδι. Στο γύρισμα όμως, τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα, για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.

Η ταινία διαδραματίζεται καλοκαίρι, αλλά δυστυχώς αναγκαστήκαμε να τη γυρίσουμε το χειμώνα, οπότε στα περισσότερα γυρίσματα τα παιδιά κρυώνανε γιατί παίζανε σε εξωτερικούς χώρους με καλοκαιρινά ρούχα. Τη συγκεκριμένη μέρα όμως, είχαμε ζεστάνει το νερό στις ντουζιέρες πριν το γύρισμα και τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα γιατί παίζανε και ζεσταινόντουσαν από το καυτό νερό. Στην ταινία όμως φαίνεται ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα γιατί παίζουνε και δροσίζονται από το κρύο νερό.

Ο Saba και ο Τεό σε διάλειμμα από τα γυρίσματα στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στον Άλιμο,
Νοέμβριος 2014

Ο Bruno, ο τετράποδος πρωταγωνιστής του Park, μαζί με τις εκπαιδεύτριες του,
Σαντρίνα, Γιώτα και Σοφία, Οκτώβριος 2016

Ο Ενούκι, στην παραλία του Σαν Σεμπαστιάν, μια μέρα μετά την πρεμιέρα, Σεπτέμβριος 2016

ένα δύσκολο περιστατικό από τα γυρίσματα

Η μέρα γυρίσματος όπου έπρεπε να γυρίσουμε μια δύσκολη ερωτική σκηνή μαζί με την τελευταία σκηνή της ταινίας. Ήταν βαρύ πρόγραμμα, γιατί και οι δύο ήταν μεγάλες και δύσκολες σκηνές. Για την τελευταία σκηνή της ταινίας, θέλαμε οπωσδήποτε συννεφιά, γιατί σύμφωνα με το σενάριο έχει τελειώσει το καλοκαίρι και είναι πια χειμώνας στο Χωριό. Είχαμε ήδη αναβάλλει αρκετές φορές το συγκεκριμένο γύρισμα, γιατί η πρόγνωση του καιρού έδινε συνεχώς ηλιοφάνεια. Εκείνη η μέρα ήταν η τελευταία μας ευκαιρία, γιατί ήταν η τελευταία μέρα που είχαμε διαθέσιμο το συγκεκριμένο χώρο.

Η πρόγνωση ήταν για συννεφιά, οπότε το χαμε προγραμματίσει σωστά. Φθάσαμε χαράματα στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στον Άλιμο και περιμέναμε να δούμε. Όταν βγήκε το φως, ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Δεν υπήρχαν σύννεφα πουθενά, ούτε μακριά στον ορίζοντα. Προμηνύονταν μια ηλιόλουστη μέρα. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε στο γύρισμα. Ξεκινήσαμε με την ερωτική σκηνή που ήταν στον εσωτερικό χώρο του κτιρίου, μέσα στα αποδυτήρια όπου δεν είχε παράθυρα οπότε δεν βλέπαμε πια ουρανό.

Κάποια στιγμή, ο ηλεκτρολόγος της ταινίας, ο Γιώργος Χατζημήτρος, έρχεται και μου λέει ότι έχει συννεφιάσει έξω και ότι το φως ήταν τώρα ιδανικό για το γύρισμα της τελευταίας σκηνής. Δεν τον πίστεψα. Νόμιζα ότι μου το λεγε, επειδή είχα στεναχωρηθεί και ήθελε να με εμψυχώσει. Βγαίνω έξω μαζί του και ο καιρός είχε όντως αλλάξει ξαφνικά. Νομίζω ότι δεν έχω ξαναχαρεί τόσο πολύ στη ζωή μου βλέποντας τον ουρανό γεμάτο σύννεφα.

Θέα από ψηλά, Φεστιβάλ του Τορόντο, Σεπτέμβριος 2016

Street art στο λιμάνι, Φεστιβάλ Ριέκιαβικ, Οκτώβριος 2016

Selfie στη Γαλάζια λίμνη, Φεστιβάλ Ριέκιαβικ, Οκτώβριος 2016

το φεστιβάλ που σου άρεσε/εντυπωσίασε περισσότερο

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το φεστιβάλ Premiers Plans, στην πόλη Angers στη Γαλλία. Όλη η πόλη ζούσε στο ρυθμό του φεστιβάλ. Οι αίθουσες ήταν από το πρωί γεμάτες. Ήταν εντυπωσιακος ο ενθουσιασμός του κοινου και κυρίως των νεαρών θεατών. Πριν από κάθε προβολή, όλοι οι θεατές χτυπάγανε ρυθμικα παλαμάκια καθώς προβάλλονταν το τρέιλερ του φεστιβάλ. Αυτά που με εντυπωσίασαν περισσότερο ήταν το Τορόντο, γιατί είναι μια τεράστια διοργάνωση με πολύ ωραίο κοινό και το Σαν Σεμπαστιάν και το Ριέκιαβικ, γιατί είναι δυο πανέμορφα μέρη και έχουν πολύ ωραία επιλογή ταινιών στο πρόγραμμά τους.

Corso bar στην πλατεία Zbawiciela, Φεστιβάλ Βαρσοβίας, Οκτώβριος 2016

Το «Park» και το «Raw» είναι οι αφίσες του φεστιβάλ CPH PIX στην Κοπεγχάγη, Νοέμβριος 2016

Ελληνική πρεμιέρα του Park στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μαζί με τους συντελεστές και όλα τα παιδιά που έπαιξαν στην ταινία, Νοέμβριος 2016

η ταινία/ταινίες άλλου σκηνοθέτη που είδες σε κάποιο από αυτά τα φεστιβάλ και σου άρεσε

Το πολωνικό «Last Family» του Jan Matuszynski, γιατί είναι η πιο ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη βιογραφία που έχω δει ποτέ στο σινεμά. Με ερμηνείες που στην αρχή σ ενοχλούν ή και σε απωθούν ακόμα και στη συνέχεια σε υπνωτίζουν πραγματικά μέχρι το φινάλε, που είναι πολύ δυνατό.

To «Le Jatten» του Σουηδού σκηνοθέτη Johannes Nyholm, που είδα στο Ρόττερνταμ, γιατί είναι ένα πολύ παράξενο και συγκινητικό παραμύθι. Για ένα παραμορφωμένο αγόρι, που θέλει να κερδίσει στο σκανδιναβικό πρωτάθλημα petanque, τη μητέρα του που ζει στην άλλη άκρη της πόλης μαζί με ένα παπαγάλο και ένα γίγαντα, που τελικά είναι ο ίδιος ο ήρωας. Ένα σκληρό παραμύθι κινηματογραφημένο με πολύ ρεαλιστικό και ιδιαίτερο τρόπο. Και χαίρομαι πολύ γιατί έμαθα ότι η ταινία θα προβληθεί σε λίγο καιρό και στην Ελλάδα.

Και η αμερικάνικη ταινία «Kayte Says Goodbye» του Wayne Roberts, που είδα στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης και μάλιστα ήμουν στην κριτική επιτροπή, που έδωσε στην ταινία το Impact Award του φεστιβάλ. Η Kayte είναι ένας πολύ γοητευτικός, και ταυτόχρονα, με ένα πολύ ευαίσθητο τρόπο, ένας προκλητικός γυναικείος χαρακτήρας και η ηθοποιός Olivia Cooke αποδίδει πραγματικά εντυπωσιακά την ιστορία της στην ταινία.

Ο σκηνοθέτης Ματ Τζόνσον του «Operation Avalanche», στο ευχαριστήριο βίντεο που έστειλε με αφορμή το Βραβείο Σκηνοθεσίας που απέσπασε στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ, μιλά για την εμπειρία του από την προβολή του «Park»

Συντελεστές:
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Σοφία Εξάρχου 
Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Κίτσος, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ενούκι Γκβενετάτζε, Λένα Κιτσοπούλου, Γιώργος Παντελεάκης, Thomas Bo Larsen, Τζούλιο Κατσής, Γκόγκα Τσικλαούρι, Ντάβιντ Σίμτσακ, Μινέλλα Μπαλλή, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Νίκος Ζεγκίνογλου, Μάριο Τζούτι, Σάββας Μπαλαχαζβίλι, Γιώργος Μοναστηριώτης, Τεό Αγγέλοφ
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Monika Lenczewska
Σκηνογράφος: Πηνελόπη Βαλτή
Ενδυματολόγος: Μάρλι Αλιφέρη
Ήχος: Στέφανος Ευθυμίου- Κώστας Βαρυμποπιώτης- Περσεφόνη Μήλιου- Βάλια Τσέρου
Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης, Σοφία Εξάρχου
Μουσική: the Boy
Παραγωγή: Neda Film, Faliro House
Συμπαραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ, Madants, Σοφία Εξάρχου
Παραγωγοί: Αμάντα Λιβανού, Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
Συμπαραγωγοί: Klaudia Smiejia, Beata Rzezciczek
World Sales: Stray dogs
Με την υποστήριξη του Sundance Institute και του Ιδρύματος Ωνάση