Η Αρπαγή

Μεγάλο μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο για τη Γαλλίδα δημιουργό Ίρις Καλτενμπάκ, με την ταινία της να κάνει ένα πέρασμα και από το πρόσφατο 24ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδας, από το οποίο μάλιστα απέσπασε και το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για την Καλύτερη Ταινία του Φεστιβάλ.

Η Λύντια (εντυπωσιακά καλή στον ρόλο της η Χαφσία Χερζί) είναι μια μαία που αγαπάει πολύ τη δουλειά της και τον σύντροφό της, με τον οποίο συζούν. Όταν εκείνος της ανακοινώνει πως την έχει απατήσει και τελικά την εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα, ο κόσμος της όλος καταρρέει. Η Λύντια θα βυθιστεί σε έναν λήθαργο μοναξιάς, από τον οποίο θα ξυπνήσει (διττή η χρήση του ρήματος) έπειτα από τη γνωριμία της με τον Μίλος (Μανέντι), έναν οδηγό λεωφορείου τον οποίο θα γνωρίσει τυχαία μετά το πέρας της νυχτερινής της βάρδιας. Όταν τελικά αποδειχτεί πως ο Μίλος δεν συμμερίζεται τα δικά της συναισθήματα, η Λύντια θα καταφύγει σε μια ύστατη, ακραία λύση αποδοχής που σχετίζεται με το μωρό της κολλητής της.

«Η Αρπαγή» είναι ένα βραδυφλεγές δράμα που σταδιακά αλλάζει σύσταση και μετουσιώνεται σε ένα σύγχρονο μεν, διακριτικό δε δείγμα αρχαίας τραγωδίας, με μετρημένο ρυθμό και ελάχιστες εκπλήξεις, μικρή σημασία όμως έχει αυτό, μιας που η μεγαλύτερη έκπληξη προκύπτει από την ίδια τη σεναριακή αφορμή.

Η τυχαιότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στο φιλμ της Καλτενμπάκ, η οποία υπογράφει (μαζί με δυο ακόμη συν-σεναριογράφους) ένα λιτό σενάριο (η ταινία έχει διάρκεια μόλις 97 λεπτά), καταφέρνοντας εντούτοις να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή χάρη σε αυτές τις μικρές, συγκυριακές στιγμές που διανθίζουν την υπόθεση με ένα άτυπο σασπένς, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη σεκάνς της γέννας, όπου πέρα από την τρομερά αγχωτική κινηματογράφησή της, η Καλτενμπάκ «φυτεύει» με ευφυή τρόπο τους πρώτους σπόρους αμφιβολίας σχετικά με το ποιόν της Λύντια. Γεννημένη χειραγωγός ή μήπως μια συντριπτικά μοναχική ύπαρξη;

Πρόκειται ξεκάθαρα για μια ιστορία που «χτίζεται» πρωτίστως πάνω στον κεντρικό χαρακτήρα, με έναν τρόπο πρωτότυπο, όσο και δραματικό. Το ενδιαφέρον είναι πως η Καλτενμπάκ δεν παίρνει ποτέ μέρος, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην ηθική σκοπιά του θέματος, παραθέτοντας απλά τα γεγονότα από τη ζωή της Λύντια δίχως σκοπό κριτικό, η επιδίωξη εξάλλου είναι άλλη και αφορά στην ανάδειξη της μεγαλύτερης μάστιγας της σύγχρονης εποχής σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων: της μοναξιάς.

Ο χαρακτήρας της Χερζί «χρωματίζεται» από την αρχή με τόνους γκρίζους, παρά το φανταχτερό πανωφόρι που επιμένει να φορά. Υπάρχει μια κατάσταση πλήρους παραίτησης, ένα αποτράβηγμα από όλους και από όλα έπειτα τον χωρισμό της Λύντια από τον επί πολλά χρόνια σύντροφό της. Όταν αργότερα η απόρριψη έρθει και από το φευγαλέο της ρομάντζο με τον Μίλος, κάτι μέσα της θα σπάσει οριστικά και αμετάκλητα, οι αποφάσεις που θα παρθούν στη συνέχεια είναι λανθασμένες και άδικες, μπορούν όμως να δικαιολογηθούν σε ένα κάποιο επίπεδο, αυτό της απελπισμένης ανάγκης για ανθρώπινη επαφή.

Σκηνοθετικά το φιλμ παραμένει γειωμένο, ενδεχομένως επειδή το σενάριο «σηκώνει» την μεγαλύτερη συζήτηση, όμως το εύρημα του voice over από την πλευρά του Μίλος αποτελεί μια ιδιότυπη επιλογή που προσδίδει στην ταινία ένα, σχεδόν, βιωματικό κύρος το οποίο σίγουρα σώζει από μια καθαρά διεκπαιρεωτική κινηματογράφηση.

«Η Αρπαγή» αποτελεί κλασική περίπτωση ταινίας, την οποία εύκολα μπορεί να προσπεράσει κανείς μέσα στον γενικότερο χαμό των κυκλοφοριών, αξίζει όμως να της δώσετε μια ευκαιρία, ιδιαίτερα αν είστε λάτρεις των σφιχτοδεμένων δραμάτων με αξιοσημείωτες κεντρικές ερμηνείες.