Πινόκιο - ταινιες || cinemagazine.gr

Πινόκιο

Pinocchio

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ιταλία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ματέο Γκαρόνε
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Ματέο Γκαρόνε, Μάσιμο Τσεκερίνι
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ρομπέρτο Μπενίνι, Φεντερίκο Ιελάπι, Νταβίντε Μαρότα
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Νικολάι Μπρουέλ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Ντάριο Μαριανέλι
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Odeon
    Πινόκιο

Ο «Πινόκιο», ένα από τα πιο δημοφιλή παραμύθια του κόσμου, ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία Ματέο Γκαρόνε, αλλά η ταινία αποδεικνύεται πιο ξύλινη από τον ήρωά της.

Από τον Πάνο Γκένα

Μία φορά κι έναν καιρό, ο Ματέο Γκαρόνε των «Γόμορα» και «Dogman» αποφάσισε να αφήσει για λίγο τα σκληρά κοινωνικά δράματα του υποκόσμου της Νάπολης και να αφηγηθεί στη μεγάλη οθόνη το παραμύθι του πιο αγαπημένου ψεύτη του κόσμου. Κι αν για κάποιους η επιλογή του να αναλάβει τον «Πινόκιο» έμοιαζε σαν «ψέμα», η αλήθεια είναι πως οι αντίξοες περιπέτειες ενός παρία δεν είναι και τόσο ξένες στη φιλμογραφία του.

Δημιουργός που τα τελευταία χρόνια έχει μόνιμη θεματική ένα αδύναμο άτομο και την αλληλεπίδρασή του με τον κοινωνικό περίγυρο, ο Γκαρόνε βρίσκει στον «Πινόκιο» τις καλλιτεχνικές συγγένειες με τις προηγούμενες δουλειές του και ενσωματώνει ένα ρεαλιστικό κοινωνικό πλαίσιο γύρω από το παραμύθι. Η συγκεκριμένη επιλογή διαφοροποιεί αυτή τη νέα ανάγνωση σε σχέση με τις προηγούμενες, βάζει όμως παράλληλα δημιουργικό φρένο στην φαντασία.

Αρχικά η ταινία επιστρέφει τον «Πινόκιο» στην πατρίδα του με την τοσκανική διάλεκτο της λογοτεχνικής γλώσσας του Κάρλο Κολόντι και το κινηματογραφικό συντακτικό του νεορεαλισμού. Ωστόσο, η εισαγωγή ενός τόσο «αληθινού» κόσμου δεν αγκαλιάζει την γοητεία του παραμυθιού και όσα φανταστικά γεγονότα ακολουθούν - κι έπρεπε εγγενώς να την απογειώνουν - μοιάζουν παράταιρα. Το σενάριο κάνει ένα άλμα πίστης και ο Πινόκιο, η Αλεπού, η Γάτα, οι μαριονέτες του Μαντζιαφουόκο, η νεράιδα και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες λαμβάνουν απότομα θέση σε έναν κόσμο που τους αποδέχεται χωρίς να έχει πείσει πρότερα τον θεατή. 

Aκροβατεί ανάμεσα στο παιδικό κι ενήλικο θέαμα, χωρίς να ισορροπεί. Και αυτό δεν είναι ψέμα.

Στη συνέχεια το παραμύθι του Κολόντι ακολουθείται πιστά (το σενάριο φέρει τις υπογραφές του σκηνοθέτη και του ηθοποιού Μάσιμο Τσεκερίνι), αλλά η επεισοδιακή πλοκή του δεν «δένει» σε μία βασική αφηγηματική γραμμή. Σε αντίθεση με το κινούμενο σχέδιο της Ντίσνεϊ, όπου η εμμονική ιδέα - κλειδί της μεταμόρφωσης σε πραγματικό παιδί λειτουργούσε θαυμάσια, ο «Πινόκιο» του Γκαρόνε δεν ποθεί να γίνει «αληθινός» παρά μόνο στο φινάλε, γεγονός που αφήνει μετέωρες αρκετές σκηνές της ταινίας και μάλιστα χωρίς κίνητρο. 

Τουλάχιστον στο καστ ο μικρός Φεντερίκο Ιελάπι δίνει σάρκα και οστά στην άτακτη μαριονέτα με πηγαίο ενθουσιασμό και ο Ρομπέρτο Μπενίνι μετά από εφταετή απουσία εξιλεώνεται ως Τζεπέτο για το αποτυχημένο, καλλιτεχνικό παραστράτημα του δικού του «Πινόκιο» (2002) στον οποίο κρατούσε εντελώς αλλόκοτα τον ομώνυμο ρόλο σε ηλικία 52 ετών. Εδώ είναι ο ιδανικός πάτερ φαμίλιας, περσόνα που υπηρετεί με αρχετυπική ποιότητα και σε πλήρη συντονισμό με την ανάμνηση του «Η Ζωή Είναι Ωραία».  

Αν και θυμίζει την άστοχη στιγμή του σκηνοθέτη στο «Παραμύθι των Παραμυθιών» (2015), ο «Πινόκιο» αποζημιώνει σίγουρα το κοινό σε αισθητικό επίπεδο με την φροντισμένη παραγωγή (δεν είναι τυχαίο το όνομα του Τζέρεμι Τόμας, υπεύθυνου για τα «Τελευταίος Αυτοκράτορας», «Γυμνό Γεύμα», «Crash») να προτάσει την ευρηματική ενδυματολογική πρόταση του Μάσιμο Καντίνι Παρίνι («Το Παραμύθι των Παραμυθιών», «Dogman», «Οι Αδελφοί Γκριμ»), τα λειτουργικά ψηφιακά εφέ και το εύπλαστο μακιγιάζ (με κάποιες εξόφθαλμες εξαιρέσεις όπως ο χαρακτήρας του γρύλου). Η αγαπημένη μαριονέτα ζωντανεύει ξανά στο σινεμά, αλλά ακροβατεί ανάμεσα στο παιδικό κι ενήλικο θέαμα, χωρίς να ισορροπεί. Και αυτό δεν είναι ψέμα.

 

 

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Πινόκιο
  • Πινόκιο