5:00
6/11

62ο ΦΚΘ: Το «Evolution» του Κορνέλ Μουντρουτσό είναι τρεις μικρού μήκους που θα ήθελαν να είναι μια κανονική ταινία

Μόλις ένα χρόνο μετά τα βραβευμένα στο φεστιβάλ Βενετίας για τη συγκλονιστική ερμηνεία της Βανέσα Κίρμπι «Θραύσματα μιας Γυναίκας», ο Κορνέλ Μουντρουτσό επιστρέφει με μια ταινία που γύρισε σε σενάριο δικό του και της συντρόφου του Κάτια Βέμπερ -που συνεργάστηκαν τόσο στον «Λευκό Θεό», αλλά και στο «Φεγγάρι του Δία»-, βασισμένο σε ένα δικό τους θεατρικό που ανέβασαν στην Βουδαπέστη το 2019.

Γυρισμένο μέσα σε 2 εβδομάδες και εν μέσω πανδημίας, η ταινία προβλήθηκε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών και κατάφερε να περάσει σχεδόν απαρατήρητη, ίσως και γιατί, συνωμοτικά άπαντες ήθελαν να δώσουν ακόμα ένα συγχωροχάρτι στον εντελώς άξιο σκηνοθέτη.

Η ταινία χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, με τον Μουντρουτσό να επιλέγει να τα κινηματογραφήσει σαν μονοπλάνα στη λογική της «Βικτόρια» του Σίπερ ή του «Birdman» του Ινιαρίτου, που το κάθε ένα αφορά και ένα διαφορετικό μέλος -ή τουλάχιστον έτσι ονοματίζεται- μιας οικογένειας.

Η «Εξέλιξη» -και αυτή είναι η λέξη που ξεκλειδώνει την ταινία- αρχίζει με μια ομάδα αντρών να προσπαθούν με «λύσσα» -ακόμα κι αν δεν το δείχνουν- να καθαρίσουν έναν χώρο που μοιάζει βρώμικος από πάντα. Σαν να φτιάχτηκε για να μείνει ακάθαρτος. Σύντομα καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για έναν θάλαμο αερίων του Άουσβιτς. Στο δεύτερο κεφάλαιο ο Μουντρουτσό ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα που επισκέπτεται την ηλικιωμένη μητέρα της -που υπήρξε κρατούμενη στο Άουσβιτς- για να βρει σημειώματα και έγγραφα που πιστοποιούν την εβραϊκή καταγωγή της, με σκοπό να γράψει στο σχολείο τον γιο της. Αυτός θα είναι ο πρωταγωνιστής της τρίτης ιστορίας, που θα ερωτευτεί ένα κορίτσι μουσουλμανικής καταγωγής με bisexual διαθέσεις.

Αυτό είναι το plotline της «Εξέλιξης», μιας αδυσώπυτης καταγραφής της αλλαγής των γενεών που αφήνουν το αποτύπωμά τους πάνω στην Ιστορία για να μπορέσει να περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο, με περίσσειες τις αντιθέσεις της σιωπής στο πρώτο μέρος και της φλυαρίας στο δεύτερο, όμοιο με ένα υπόκωφο υποκεφάλαιο μιας ταινίας που έμεινε ανολοκλήρωτη.

Πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που ίσως θα ήθελε να πει, το φιλμ του Μουντρουτσό και της Βέμπερ είναι ένα χορογραφημένο -στο πρώτο μέρος, η κάμερα μοιάζει να πετάει, φεύγοντας από το στρατόπεδο συγκέντρωσης- ιντερλούδιο -ή τουλάχιστον αυτό θα ήθελε να είναι- της σχέσης του ανθρώπου με την Ιστορία. Μα τελικά αυτό είναι και το στραβοπάτημά του. Η διάθεση αυτή του εντυπωσιασμού καταλήγει να αποσπά τον θεατή από την ίδια την ιστορία, που με την σειρά του αυτός ο εντυπωσιασμός ξεφουσκώνει απότομα.

Διαθέτονας τον ρεαλισμό από τα «Θραύσματα μιας Γυναίκας», τον ρομαντισμό του «Λευκού Θεού» και την ακροφοβική φαντασία του «Φεγγαριού του Δία», η «Εξέλιξη» ασθμαίνει για να διανύσει έναν ολόκληρο και τέλειο κύκλο γύρω από τον εαυτό του, θολώντας εκείνον τον δεσμό που αφορά την ένωση των τριών προσώπων κάτω από μια κοινή και ενιαία αφήγηση, που «αφορά».

Άξια λόγου η διάθεση, ακόμα περισσότερο η προσπάθεια, μα λίγη για να συγκριθεί με τους ογκόλιθους της Ιστορίας που «χτυπούσαν» πιο δυνατά στην παραγνωρισμένη «Ανάμνηση» του Βιρασετακούν, και που περνούσε σε περισσότερες και από περισσότερες γενιές. 

To 62o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται σε φυσικούς χώρους και online από τις 4 μέχρι και τις 14 Νοεμβρίου.

Κατεβάστε εδώ το ωρολόγιο πρόγραμμα φυσικών προβολών
Κατεβάστε εδώ το πρόγραμμα των online προβολών