Ταινία της Εβδομάδας: Ο «Φύλακας Αδερφός» είναι ένας τραχύς ύμνος στο κουράγιο και στην φιλία - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
10:59
17/2

Ταινία της Εβδομάδας: Ο «Φύλακας Αδερφός» είναι ένας τραχύς ύμνος στο κουράγιο και στην φιλία

Μία συγκινητική ιστορία για τους δεσμούς αφοσίωσης που αψηφούν τα κοινωνικά δεσμά με μία θαυμάσια ερμηνεία από τον μικρό πρωταγωνιστή, Σαμέτ Γιλντίζ. Βραβείο Fipresci στο 71ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Από τον Πάνο Γκένα

Μία κρύα μέρα σε ένα οικοτροφείο στα βουνά της Ανατολίας, ο μικρός Μέμο ζητά από τον συμμαθητή του, Γιουσούφ, να κοιμηθεί στο κρεβάτι του. Ο Γιουσούφ αρνείται, φοβούμενος τα σχόλια, και ο Μέμο την επόμενη ημέρα αρρωσταίνει βαριά. Όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται, ο δωδεκάχρονος Γιουσούφ θα έρθει αντιμέτωπος με το άτεγκτο, ασυγκίνητο σύστημα του σχολείου για να σώσει τον φίλο του.

Ο «Φύλακας Αδερφός» του Φερίτ Καραχάν με περγαμηνές από την περσινή Μπερλινάλε (βραβείο Fipresci στο Πανόραμα) και αξιοσημείωτη πορεία σε φεστιβάλ της Ασίας και της Αμερικής (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Σικάγο), είναι μία καθηλωτική, ντικενσιανή ηθογραφία για την ανήλικη ευάλωτη κατάσταση που υπομένει κι ανταγωνίζεται την αυστηρή κοινωνική οργάνωση, την αγκυλωμένη γραφειοκρατία και την σφοδρότητα της φύσης. Το ψυχολογικό σθένος της, όμως, είναι ισχυρό και το παιδικό πείσμα, υπερβατικό.

Στην κυκλοτερή του αφήγηση προσφέρει νέες αναγνώσεις και στον ζόφο της βαναυσότητας παραμένει μία διαυγής, ανθρώπινη ταινία.

Ο κουρδικής καταγωγής σκηνοθέτης, Φερίτ Καραχάν, αξιοποιεί στον «Φύλακα Αδερφό» προσωπικές μνήμες και μέσα από την ντοκιμαντερίστικη λιτότητα των κάδρων του σχολιάζει τη δυναμική των ατόμων μέσα στον «κενό» χώρο. Στην πορεία της ταινίας, ο κενός αυτός χώρος θα γεμίσει από την αδιαλλαξία, την υποκρισία, την αδιαφορία των ιθυνόντων και στην μειοψηφία του Γιουσούφ, ο Καραχάν θα αντικατοπτρίσει την ιστορική αδικία που έχουν υποστεί οι ομοεθνείς του. Στο οικοτροφείο, όπου διαμένουν παιδιά κουρδικής καταγωγής, τα στοιχεία εθνικής ταυτότητας, όπως η γλώσσα, βασικές ανάγκες, όπως η τροφή, θεμελιώδη δικαιώματα, όπως η ελευθερία, καταπατούνται. Μοναδική βεβαιότητα στο τιμωριτικό περιβάλλον των αδιάλειπτων διαταγών είναι η ψυχολογική και σωματική βία. Ο Καραχάν τοποθετεί την ιστορία του σε ιδανική γεωφυσιολογία, κινηματογραφεί την απομόνωση και αντιπαραβάλλει ευρηματικά το ψύχος του χιονισμένου τοπίου με την σαδιστική ψυχρότητα των ενηλίκων.

Ο Σαμέτ Γιλντίζ ως «φυλακισμένος» Γιουσούφ αφοπλίζει με το σκοτεινό βλέμμα του και κουβαλά κυριολεκτικά (τον φίλο του Μέμο), όσο και μεταφορικά την ταινία, καθώς μετεξελίσσεται σταδιακά από τραχύ δράμα σε σφιχτοδεμένο θρίλερ 84 λεπτών. Οι αποκαλύψεις στο παιχνίδι της ανάκρισης και το υποδόριο, ειρωνικό χιούμορ (με αποκορύφωμα το γλιστερό πάτωμα) ολοκληρώνουν ανατρεπτικά το πολυπαραγοντικό κολάζ της καλοδομημένης πλοκής, ενώ η αποχρωματισμένη παλέτα του Διευθυντή Φωτογραφίας, Τούρκσοϊ Γκολέμπεγι, εντείνει την αληθοφάνεια και προσδίδει στην ατμόσφαιρα. 

Ευθύβολο σχόλιο πάνω στην αναίτια παντοδυναμία που καταχρηστικά και κατά παράδοση εμπνέει φόβο, ο «Φύλακας Αδερφός» μιλά για την καταπίεση, την απώλεια της αθωότητας, και το κόστος της αποσύνδεσης από την οικογένεια. Στην κυκλοτερή του αφήγηση προσφέρει νέες αναγνώσεις και στον ζόφο της βαναυσότητας παραμένει μία διαυγής, ανθρώπινη ταινία.