[Κριτική] Το «Τραγούδι του Χιλμπίλη» αποδεικνύεται κινηματογραφικά «φάλτσο» - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
17:42
24/11

[Κριτική] Το «Τραγούδι του Χιλμπίλη» αποδεικνύεται κινηματογραφικά «φάλτσο»

Ο Ρον Χάουαρντ διασκευάζει το αυτοβιογραφικό best-seller του Τζέι Ντι Βανς «Hillbilly Elegy» ως μία μονότονη αλληλουχία μελοδραματικών κλισέ.

Από τον Πάνο Γκένα

Ο Τζέι Ντι (Γκάμπριελ Μπάσο), πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ στο Ιράκ και νυν φοιτητής Νομικής στο Γέιλ, ετοιμάζεται για το μεγαλύτερο επαγγελματικό του βήμα: μία συνέντευξη για την δουλειά των ονείρων του. Ένα τηλεφώνημα, ωστόσο, θα αποτελέσει αφορμή για να επιστρέψει απρόθυμα στον τόπο καταγωγής του, εκεί όπου το πολιτισμικό χάσμα της «ακαλλιέργητης» οικογένειάς του αποτελεί βαρύθυμη υπενθύμιση και ασφυκτική τροχοπέδη.

Το Αμερικανικό Όνειρο ενός εξωγενούς συστήματος κοινωνικής καταξίωσης σε αντίθεση με τον αμερικανικό εφιάλτη της χαρακτηρολογικής (και γεωγραφικής) ενδοχώρας αποτελεί την πρώτη ύλη του «Τραγουδιού του Χιλμπίλη», της νέας ταινίας του βραβευμένου με Όσκαρ Ρον Χάουαρντ («Ένας Υπέροχος Άνθρωπος»). Βασισμένο στο ομώνυμο, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Τζέι Ντι Βανς, το «Τραγούδι» σιγοντάρει τις σκληρές «αναμνήσεις μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας σε κρίση» (όπως είναι ο πλήρης υπότιτλος του βιβλίου), παραμένει όμως ένα γλαφυρό, κινηματογραφικό λεύκωμα εύκολης συγκίνησης και επεξηγηματικής νουθεσίας.

 

Το «Τραγούδι του Χιλμπίλη» απενδύεται τον ζόφο των οικογενειακών αγκυλώσεων και σφυρίζει έναν απροβλημάτιστο σκοπό

Υπεύθυνος - και παράλληλα συνεπής στην αισθητική του - ο σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ, ο οποίος επιλέγει να μην εμβαθύνει στην πραγματικότητα της αποκομμένης κοινότητας, να μην επιμείνει στο επώδυνο αίτιο και στο οικογενειακό τραύμα, αλλά στο εξιδανικευμένο αιτιατό και στην επιτυχία του... γιάπι. Ο Χάουαρντ λούζει με φως την σκοτεινή εφηβεία του Τζέι Ντι, βασίζεται στο voice over για να υπογραμμίσει τα τακτοποιημένα μηνύματα της ταινίας, αντιπαραβάλλει στο μοντάζ το παρόν και το παρελθόν με αδέξια υπεραπλούστευση και υιοθετεί ξεκάθαρα μία απολιτίκ στάση.

Το 2016, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το βιβλίο, αρκετές κριτικές βρήκαν μία επίκαιρη σύνδεση των ψηφοφόρων Τραμπ με το οικογενειακό πορτρέτο που σκιαγραφεί ο Βανς (διόλου τυχαία ο Τραμπ κέρδισε και στις δυο εκλογές την πολιτεία του Κεντάκι). Στην ταινία ο Χάουαρντ ενδιαφέρεται περισσότερο να προσδώσει ένα γλυκερό επίχρισμα στο οικογενειακό δράμα ή να χαλαρώσει την αφήγηση με χιουμοριστικές πινελιές (π.χ. η σκηνή με το σερβίτσιο στο επίσημο δείπνο).

Σωτήριες στροφές του «Τραγουδιού», οι παρουσίες των Έιμι Άνταμς και - κυρίως - της Γκλεν Κλόουζ στους ρόλους της μητέρας και της γιαγιάς του Βανς. Η Άνταμς εξανθρωπίζει όσο μπορεί το ομολογουμένως μονοδιάστατο πορτρέτο της εθισμένης στα ναρκωτικά και τις καταχρήσεις Μπεβ, ενώ η Κλόουζ επιμελείται με συναίσθημα και κινησιολογική φροντίδα την Μάμο, βρίσκει τον τρόπο να χωρέσει περισσότερες αποχρώσεις απ’ όσες της δίνει το σενάριο της Βανέσα Τέιλορ («Η Μορφή του Νερού») και παραδίδει έναν πιστευτό χαρακτήρα. Ενδεχομένως στα χέρια μιας άλλης ηθοποιού η Μάμο να κατέληγε απλή καρικατούρα. Όχι εδώ, όμως, κι αυτό πιθανότατα θα της εξασφαλίσει μία ακόμη οσκαρική υποψηφιότητα τους επόμενους μήνες. Στον αντίποδα ο Γκάμπριελ Μπάσο ως ενήλικας Βανς παραμένει αδιάφορα συγκαταβατικός απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω του, οπότε τις εντυπώσεις κερδίζει εύκολα ο μικρός Όουεν Αστάλος στις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές των flashbacks.

Μακριά από την «ελεγεία» του τίτλου, που κανονικά παραπέμπει σε πεσιμιστικό θρήνο, το «Τραγούδι του Χιλμπίλη» απενδύεται τον ζόφο των οικογενειακών αγκυλώσεων, θυμίζει περισσότερο επεισόδιο της σειράς «This Is Us» και επιλέγει να σφυρίξει έναν απροβλημάτιστο σκοπό. Σκέφτεστε κι εσείς τι ανάγνωση θα είχε κάνει ο Ανγκ Λι;

Βαθμολογία: ★★

INFO:
Η ταινία «Το Τραγούδι του Χιλμπίλη» (Hillbilly Elegy, 2020) του Ρον Χάουαρντ προβάλλεται από 24 Νοεμβρίου στο Netflix.