Ο αειθαλής δημιουργός εγκαινίασε ένα νέο, επαναστατικό site μέσω του οποίου οι επισκέπτες του θα αποκτήσουν σταδιακά ανεπανάληπτη πρόσβαση στην δημιουργική διαδικασία των ταινιών του, αρχής γενομένης από το πρόσφατο «Ferrari».
Με την μεταμόρφωση της οικιακής ψυχαγωγίας και την μετάβασή της στις πλατφόρμες, δεν πληγώθηκε μόνο η αίθουσα αλλά και η πρότερη μορφή της με τα DVD και τα Blu-ray. Όχι ότι αυτά έπαψαν να υπάρχουν, αν και η αγορά έχει αποχαιρετήσει τις εύφορες μέρες της, αλλά κυρίως στο ότι έπαψε η επιμέλεια με την οποία τα στούντιο περιέβαλλαν τα προϊόντα τους. Τουτέστιν, extra. Σπάνια βλέπεις πια εκείνα τα ντοκιμαντέρ, εκείνα τα making of, εκείνα τα αφιερώματα που εισέρχονταν στα ενδότερα μια παραγωγής, στην διαδικασία και τις μεθόδους της. (Υπάρχουν βέβαια ακόμα οι μπουτίκ εταιρείες που βγάζουν το φίδι από την τρύπα για τους σινεφίλ μιας άλλης πάστας, αλλά εδώ μιλάμε για την ανεπάρκεια των στούντιο.)
Καθώς λοιπόν οδεύουμε επιταχυνόμενα σε έναν κόσμο που η σινεφιλία (και το σινεμα ως τέχνη) γίνεται όλο και περισσότερο κλειστή λέσχη παρά ορθάνοιχτος σύλλογος, ο Μάικλ Μαν διαπράττει μια κίνηση που παραδόξως μπορεί να ιδωθεί ως διπλό χτύπημα. Φτιάχνει ένα site αφιερωμένο στην δημιουργική του διαδικασία, ανοίγοντάς το ταυτόχρονα προς κάθε ενδιαφερόμενο. Το site με άλλα λόγια είναι εκεί, όμως το σεντούκι του ανοίγεται μετά πληρωμής - 65$. Δεν είναι ένα μικρό ποσό, ίσως, ας θυμηθούμε όμως την σημασία του να πληρώνεις για να τιμάς και να πονάς αυτό με το οποίο συσχετίζεσαι. Το τζάμπα, σχεδόν πάντα, είναι τζάμπα γενικό.
Το site είναι αναμενόμενα πολυτελούς σχεδιασμού και όπως είπαμε για την ώρα γεμίζει με το «Ferrari», το πολυετές σχέδιο πάθους ενός εκ των μείζονων Αμερικανών δημιουργών όλων των εποχών. Για την ταινία υπάρχουν 18 (!) ντοκιμαντέρ που αναλύουν πρακτικά βήμα-βήμα την υλοποίηση μιας ταινίας σε σχέση με κάθε τομέα της παραγωγής από το σενάριο μέχρι την σκηνογραφία και το στήσιμο σκηνών, κι από την διεύθυνση των ηθοποιών μέχρι την φωτογραφία και τα props. Ο Μαν είναι (ξανά αναμενόμενα) γενναιόδωρος με τις πληροφορίες (άλλος θα πει, υπεραναλυτικός), ένας δημιουργός-αυθεντία της φιλμοκατασκευής έτοιμος να τεκμηριώσει κάθε στάδιο παραγωγής.
Θυμάστε την εποχή που ξεκοκκαλίζατε τα έξτρα πολυδιαφημισμένων οικιακών εκδόσεων; Καθώς η βιομηχανία πλέον ενδιαφέρεται για την σκληρή καλλιτεχνία (πρώτο τριήμερο, ΙP, merchandise), δεν αποκλείεται διόλου η κίνηση του Μαν να υποδεικνύει τι μπορούν να κάνουν/διαπραγματευθούν πια οι δημιουργοί στα συμβόλαιά τους ατομικά αντί να περιμένουν απρόθυμα στούντιο. Άλλωστε, όπως συχνά λέμε, την υπόθεση σινεμά μόνο οι άνθρωποι μπορούν να την περισώσουν, σε κάθε επίπεδο. Για την ώρα οι golden ανδροειδή χαρτογιακάδες που ποτέ δεν είδαν ταινία στη ζωή τους παραμένουν στο πηδάλιο.
Εδώ το site που άνοιξε χθες τις πύλες του.