Όσκαρ ... για ύπνο!

Τι μας έμεινε από την 82η τελετή απονομής των βραβείων Οσκαρ; Μια απέραντη πλήξη. Καμία έκπληξη. Επί τρεισήμισι ώρες παρακολουθούσαμε την πιο βαρετή απονομή της τελευταίας δεκαετίας - ένα στημένο πηγαινέλα δεκάδων αστέρων που συμμετείχαν σε ένα μη σόου, γεμάτο παρουσιάσεις υποψηφίων σε ντεκόρ Σβαρόφσκι.

Δεν γνωρίζουμε αν η προσπάθεια των παραγωγών να κρατήσουν τα Οσκαρ σε μινιμαλιστικούς τόνους οδήγησε στο ψαλίδισμα όλων των στοιχείων που έδιναν διασκεδαστικό στίγμα στην τελετή.

Ακόμα και οι δύο οικοδεσπότες, ο Στιβ Μάρτιν και ο Αλεκ Μπάλντουιν, που είχαν πλασαριστεί ως πολλά υποσχόμενο κωμικό δίδυμο, έμοιαζαν... ευνουχισμένοι προφέροντας τον τυπικό κωμικό μονόλογο στην αρχή και κάνοντας δυο-τρεις ακόμα αμήχανες εμφανίσεις. Πού ήταν το περσινό γκλάμουρ αλά Μπρόντγουεϊ με τον ακαταμάχητο Χιου Τζάκμαν; Με εξαίρεση το δυναμικό ξεκίνημα σε στυλ μιούζικαλ του '50 με τον Νιλ Πάτρικ Χάρις, τα υπόλοιπα ήταν για... ύπνο!

Λοιπόν, αυτό που μας έμεινε ήταν η... ξινίλα στο πρόσωπο του Τζορτζ Κλούνεϊ όση ώρα οι οικοδεσπότες αστειεύονταν μαζί του (ήξερε ότι δεν θα έπαιρνε βραβείο μάλλον), ο βαμμένος μπλε Μπεν Στίλερ που σατίριζε το «Avatar», ο φόρος τιμής στον πρόωρα χαμένο σκηνοθέτη Τζον Χιουζ με όλους τους ηθοποιούς που έβγαλε στη δεκαετία του ‘80 παρόντες (θυμηθήκαμε τη Μόλι Ρίνγκγουολντ!), η συγκινητική παρουσίαση του Τζεφ Μπρίτζες από τη συμπρωταγωνίστριά του στις «Σχέσεις πάθους», Μισέλ Φάιφερ και τα κορδωτά πηδηματάκια του προς τη σκηνή:

«Ευχαριστώ μαμά και μπαμπά που με βγάλατε σε ένα τόσο έξοχο επάγγελμα. Αυτό τιμά εμένα όσο κι εκείνους», είπε ο 60χρονος ηθοποιός παραλαμβάνοντας το πρώτο του Οσκαρ. Αγνωστο ήταν μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές τι έγραψαν στην Αμερική τα μηχανάκια της τηλεθέασης. Γνωρίζουμε πάντως πως 3 εκατομμύρια σπίτια κοιτούσαν επί 12 λεπτά τη μαύρη οθόνη του καναλιού ABC - ένα κακό σημάδι για αρχή;