«Η Τέχνη δεν έχει νόημα»: Ο Ξαβιέ Ντολάν ισχυρίζεται εκ νέου ότι αποσύρεται από το σινεμά

Δεν φτάνει που λόγω των social βρισκόμαστε εν μέσω μιας πληθώρας ανθρώπων που απαιτούν να γίνεις μάρτυρας της καθημερινής ιστορίας τους, τώρα έχουμε και τους νεότερους της 7ης Τέχνης σε υστερική αυτοαπορρόφηση. Ο Ξαβιέ Ντολάν, που διήνυσε πολύ γρήγορα το βεληνεκές από την δωρεάν υπεραξία στην θανατερή ηρεμία της ασημότητας, δυσκολεύεται να καταλάβει, μάλλον, ότι ήρθε εδώ ως δημιουργός και τώρα πια απασχολεί ως συνεντευξιαζόμενος. Κι έτσι τώρα δηλώνει περιστασιακά την απογοήτευσή του και τον αντίκτυπό της πάνω του.

Δεν λέει βέβαια «λάθος» πράγματα. Όντως είναι τρομακτικός ο «εμφύλιος της μισαλλοδοξίας», όντως αν σε πάρει από κάτω η Τέχνη δεν μοιάζει να έχει νόημα αφού και «μετά βίας κάποιος βλέπει τις ταινίες μου». Λάθος είναι που δεν κοιτάς να κάνεις τη δουλειά που ξέρεις να κάνεις και ασχολείσαι με το τι κάνουν οι υπόλοιποι. Λάθος είναι που απασχολείς με την διερώτησή σου «αν είμαι κακός δημιουργός, που ξέρω ότι δεν είμαι». Τι πράγμα κι αυτό.

Πάντως o λυπημένος 34χρονος έχει πράγματι να αντιμετωπίσει μια κριτική κατακραυγή στα τελευταία του έργα (ντελίριο unwatchableness - sic), πράγμα που τον πλήττει βέβαια καθώς υπήρξε βραχύβιο darling μερικών άστατων κριτικών ψυχοσυνθέσεων. Θα υλοποιήσει την υποσχεσή του; Θα γίνει άραγε μια από εκείνες τις περιπτώσεις των σκηνοθετικών σουπερνόβα ή των κομητών που επανεμφανίστηκαν χρόνια μετά (Τέρενς Μάλικ, σα να λέμε αστειευόμενοι); Θα επιμείνει υποκριτικά, που δεν είναι κι άσχημος κιόλας;

Που να ξέρουμε.