Κάννες 2022: Στον αστραφτερό και πυρετικό «Elvis» του Μπαζ Λούρμαν ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός - νεα || cinemagazine.gr
9:52
27/5

Κάννες 2022: Στον αστραφτερό και πυρετικό «Elvis» του Μπαζ Λούρμαν ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Μια δεκαετία κοντεύει να περάσει από τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» και είκοσι χρόνια από το «Moulin Rouge!», όμως ο ανυποχώρητα μαξιμαλιστής δημιουργός τους εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το σινεμά ως ένα ντελιριακό γλέντι, μετατρέποντας τώρα σε ξέφρενη φιέστα μια εκκωφαντική βιογραφία του Έλβις Πρίσλεϊ, που πραγματοποίησε την Τετάρτη το βράδυ την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών.

Αποστολή στις Κάννες: Λουκάς Κατσίκας

Ένας αμετανόητος οπαδός και ανσπολογητικός υπηρέτης του μεγάλου και εκτυφλωτικού θεάματος συναντά επιτέλους στον «Elvis» ένα μακρινό του συγγενή και ενδεχομένως το απόλυτο είδωλό του: ένα ριζοσπαστικό ίνδαλμα που άφησε να τον πυρπολήσουν οι δικές του εκτυφλωτικές φωτιές αφού προηγουμένως δίδαξε πώς το ταλέντο και μερικές σκανδαλιστικές κινήσεις της μέσης ήταν αρκετά για να προκαλέσουν μαζικούς αναστεναγμούς, να γλιστρήσουν ανομολόγητους πόθους στις νεανικές κρεβατοκάμαρες και να πραγματοποιήσουν τη δική τους πολιτιστική και σεξουαλική επανάσταση.

Η λίστα των ντοκιμαντέρ και των ταινιών μυθοπλασίας που σχετίζονται με τον Βασιλιά (το πιο διαχρονικό παρατσούκλι που έχει επινοηθεί για τον Πρίσλεϊ) ανανεώνεται τακτικά. Ο Λούρμαν επέλεξε, ωστόσο, αυτή τη φορά τα γεγονότα να είναι ιδωμένα όχι από τα μάτια του ροκ εντ ρολ θρύλου αλλά από τη σκοπιά του διαβόητου «Στρατηγού» Τομ Πάρκερ, του δολοπλόκου και μακιαβελικού μάνατζερ ο οποίος εκμεταλλεύτηκε βαμπιρικά και αδίστακτα σχεδόν κάθε πτυχή της καριέρας και της δημόσιας ζωής του τραγουδιστή, συμβάλλοντας καθοριστικά στην αυτοκαταστροφή του.  

Ο Μπαζ Λούρμαν επιμένει να αντιλαμβάνεται το σινεμά ως ένα ηχηρό πάρτι και τον εαυτό του ως ύψιστο οικοδεσπότη και διασκεδαστή

Αν κανείς τοποθετήσει αντίκρυ τους αντιθετικούς αυτούς χαρακτήρες, αυτομάτως έχει μπροστά του μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για δυο λαμπρά παραδείγματα μιας Αμερικής δισυπόστατης όσο και μυθομανούς όπου το φαίνεσθαι κυριαρχεί μονίμως επάνω στο είναι και μόνη βολική πραγματικότητα αποδεικνύεται η ψευδαίσθηση. Δυστυχώς όμως, τόσο ο Τομ Χανκς στον εντελώς μονοδιάστατο (και υπερβολικά μακιγιαρισμένο) ρόλο του Στρατηγού, όσο και ο φωτογενής Όστιν Μπάτλερ στον οποίο κληρώνεται ατυχώς όχι ένας κανονικός χαρακτήρας αλλά ένα ολόγραμμα του Έλβις, φορτωμένο όλα τα κλισέ και τους μανιερισμούς του, πέφτουν θύμα της μεθόδου που έχει ο Λούρμαν να σχηματοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις γιατί έτσι εξυπηρετεί καλύτερα το συνθετικό του όραμα. 

Κι επειδή οι ιδέες στο σινεμά του νευρωτικού Αυστραλού είθισται να περνούν σε δεύτερη μοίρα όταν το ζητούμενο είναι η εξυπηρέτηση και αποθέωση του στιλ, έτσι και τώρα ο Λούρμαν σκηνοθετεί σαν να βρίσκεται σε κατάσταση ένθεης μανίας, στέλνοντας περίπατο έννοιες όπως το μέτρο και η εγκράτεια προκειμένου να αφοσιωθεί στο να φορτώνει ψυχωτικά την οθόνη με ακροβατικές λήψεις και ζαλιστικές λεπτομέρειες. Ξεκινώντας και συνεχίζοντας αδιάκοπα στη διαπασών, σε σημείο που ακόμη και οι ελάχιστες «ανάσες» ανάμεσα στις στομφώδεις σκηνές να προκύπτουν λαχανιαστές, ο «Elvis» ανταλλάσσει τη συναρπαστική μουσική βιογραφία που ήθελε να είναι με μια εμπειρία υστερική και χαυνωτική. 

Ο Λούρμαν σκηνοθετεί σαν να βρίσκεται σε κατάσταση ένθεης μανίας, στέλνοντας περίπατο έννοιες όπως το μέτρο και η εγκράτεια

Όσο κι αν ο Όστιν Μπάτλερ ιδρώνει και ανεβάζει πυρετούς στον εξαιρετικά δύσκολο ρόλο τού να ενσαρκώνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του 20ού αιώνα, πραγματικός σταρ της ταινίας παραμένει ο σκηνοθέτης. Στα 60 του χρόνια, και περιέργως στη μόλις έκτη ταινία του, ο Μπαζ Λούρμαν επιμένει να αντιλαμβάνεται το σινεμά ως ένα ηχηρό και δαπανηρό πάρτι και τον εαυτό του ως ύψιστο οικοδεσπότη και διασκεδαστή. Το «Elvis» δεν είναι τίποτα περισσότερο από το πιο πρόσφατο πάρτι του. Η μουσική θα ηχεί δυνατά, οι καλεσμένοι θα είναι φανταχτεροί, η βραδιά θα επιφυλάσσει εκπλήξεις, πυροτεχνήματα θα φωτίσουν μαγευτικά τον ουρανό και το επόμενο πρωινό δεν θα θυμάσαι τίποτα από τα όσα συνέβησαν. 

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες 2022: Το «Dodo» του Πάνου Χ. Κούτρα είναι μια πολύχρωμη κι εξωτική ματιά πάνω σε ένα σινεμά υπό εξαφάνιση
Κάννες 2022: Ο Κριστιάν Μουνγκίου έχει ένα-δυο πράγματα να πει για την πολιτική ορθότητα
Βραβείο Canal+ στις Κάννες για την μικρού μήκους της Εύης Καλογηροπούλου «Στον Θρόνο του Ξέρξη»

Κάννες 2022: Στο «Crimes of the Future» ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ βρίσκει σε ελληνικό έδαφος τον παλιό, καλό εαυτό του
Συναγερμός ή ψυχραιμία; Συμπόσιο δημιουργών στις Κάννες για την κατάσταση του κινηματογράφου σήμερα

Κάννες 2022: Το «R.M.N.» είναι η πιο παράδοξη και μαζί μετέωρη ταινία του Κριστιάν Μουνγκίου μέχρι σήμερα
Κάννες 2022: Στο «Decision to Leave» o Παρκ Τσαν-Γουκ μιξάρει νεο-νουάρ, ρομάντζο και μελό
Κάννες 2022: Ο Έστλουντ πλοηγεί το «Triangle of Sadness» σ’ ένα σπαρταριστά ταξικό τρίγωνο του διαβόλου
Κάννες 2022: Το «Brother and Sister» του Αρνό Ντεπλεσάν είναι ένα φορτηγό με σπασμένα φρένα
Κάννες 2022: Με το φαντασμαγορικό «Three Thousand Years of Longing» ο Τζορτζ Μίλερ υπογράφει τις δικές του «Χίλιες και Μία Νύχτες»
 
Κάννες 2022: Το «Scarlet» του Πιέτρο Μαρσέλο θα το ζήλευε κι ο Ζακ Ντεμί
Κάννες 2022: «Armageddon Time», μια ήσυχη, αυστηρά προσωπική ιστορία ενηλικίωσης από τον Τζέιμς Γκρέι
Κάννες 2022: Η μεγάλη φεστιβαλική επιστροφή του Τομ Κρουζ και όσα είπε στη συνέντευξη καριέρας που παραχώρησε
Κάννες 2022: Αποθεωτική έναρξη με Ζελένσκι και Ζόμπι
Ενημερωθείτε αναλυτικά για το πρόγραμμα του 75ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών
Η Ελλάδα στις Κάννες: Η ελληνική παρουσία στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών

Βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις ανταποκρίσεις, κριτικές, νέα και αφιερώματα του φετινού Φεστιβάλ Καννών εδώ: www.cinemagazine.gr/cannes_2022/

Το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr ταξιδεύει στις Κάννες με την AEGEAN και σας προσφέρει καθημερινές ανταποκρίσεις. Το 75o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών διεξάγεται μεταξύ 17 - 28 Μαΐου 2022.