Πρεμιέρα ενός τέλους: Το «Scénarios» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ κλείνει μια μεγάλη ιστορία του φεστιβάλ Καννών

Δεν κέρδισε ποτέ του Χρυσό Φοίνικα. Τεχνικά μιλώντας πήρε έναν ειδικό Χρυσό Φοίνικα το 2018 με το «Le livre d'image», αλλά στην πράξη κοντύτερα από ποτέ έφτασε με το Βραβείο της Επιτροπής στον «Αποχαιρετισμό στη Γλώσσα» (2014). Ήταν βέβαια παρών στο φεστιβάλ δεκαετίες ολόκληρες. Για να παρουσιάσει, να παρουσιαστεί, να διακηρύξει, να...απεργήσει, να φάει μια τούρτα κατάμουτρα, να προικίσει όμως στ' αλήθεια μια διοργάνωση με την ειδική του λαμπρότητα. Όσο ζούμε τίποτα από αυτή τη διαδρομή δεν θα χαθεί «σαν δάκρυ στη βροχή». Ωστόσο, στις επόμενες Κάννες, θα μπει μια ιστορική τελεία: Η τελευταία ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ θα προβληθεί στο φεστιβάλ. Μια πρεμιέρα-πρόβα θανάτου, καθώς είναι ένα δημιούργημα της τελευταίας του μέρας πάνω στη γη, προτού την επομένη προβεί στην ηθελημένη του έξοδο. Να μια προβολή που δεν θα 'θελε κάποιος (ένας αισθηματίας τουλάχιστον) να χάσει.

Το έργο είναι «μια 18λεπτη χειρονομία φτιαγμένη κυριολεκτικά την μέρα πριν τον εκούσιο θάνατό του. Ακόμα περισσότερο, υπάρχουν και 34 λεπτά φιλμ όπου αναμιγνύοντας φωτογραφίες και κινούμενη εικόνα, κάπου ανάμεσα στην ανάγνωση και την όραση, ο Γκοντάρ παρουσίαζει το σχέδιο του 'Scenarios'», αναφέρουν σε δελτίο τύπου οι Κάννες.

Ο Φαμπρίς Αράνιο, ο στενότερος συνεργάτης, και οπερατέρ, του Γκοντάρ εδώ και πολλά χρόνια, έχει δηλώσει ότι ο Γκοντάρ ήθελε να επιστρέψει στις ρίζες του. Οι φήμες μιλούν για κάτι στην φλέβα του «La Jetée» του Κρις Μαρκέρ, εκείνο αποκλειστικά με φωτογραφίες.

Αυτός θα είναι ο ανεπανάληπτος τελευταίος χαιρετισμός στον Ελβετο-γάλλο που άλλαξε το σινεμά, ή έτσι τέλος πάντων μας αρέσει να το καταγράφουμε, σίγουρα πάντως το επηρέασε (μαζί με άλλους, οπωσδήποτε τον Ρενέ και απόλυτα τον Τριφό, μένοντας πάντα στα τέλη του '50-αρχές του '60) τόσο που η θέση του να είναι δικαιολογημένα μυθική, παρά το γεγονός ότι η σχέση του με το «συμβατικό σινεμά», είχε λήξει δεκαετίες πριν.

Ειλικρινά όμως, αν η ιστορία αληθεύει, και δεν είναι μια από εκείνες που προορίζονται να μυθοποιήσουν μια περίσταση και μια προσωπικότητα, το κινηματογραφικό/δοκιμιακό μάτι του έκλεισε μαζί με το βιολογικό.