Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ

Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2022
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Γέιτς
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Στιβ Κλοβς, Τζ.Κ.Ρόουλινγκ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζουντ Λο, Μαντς Μίκελσεν, Έντι Ρέντμεϊν, Έζρα Μίλερ, Νταν Φόγκλερ, Άλισον Σούντολ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τζορτζ Ρίτσμοντ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 144'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer
    Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ

Η μαγική βαλίτσα των «Φανταστικών Ζώων» ανοίγει ξανά, καλωσορίζει τον Μαντς Μίκελσεν και αναβαθμίζει το franchise με μία ενήλικη, πολιτικά επίκαιρη ματιά.

Από τον Πάνο Γκένα

Τέσσερα χρόνια μετά τα «Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ», το τρίτο κεφάλαιο των «Φανταστικών Ζώων» επιστρέφει βελτιωμένο, πιο σκοτεινό, πολιτικό και επίκαιρο, αναβαθμίζοντας το σοφιστικέ franchise του Μαγικού Κόσμου (Wizarding World) της Τζ.Κ.Ρόουλινγκ, που την τελευταία διετία είδε την «μαγεία» του έργου της να ξεθωριάζει στον κόσμο των Μαγκλ με την αντικατάσταση του Τζόνι Ντεπ, την διένεξη που προκάλεσαν τα τρανσοφοβικά της σχόλια και την επιθετική συμπεριφορά του Έζρα Μίλερ.

Οι βαλίτσες των νέων «Φανταστικών Ζώων» μετακινούν εντελώς την πλοκή από τον Νιουτ Σκαμάντερ (ίσως ο πιο ντροπαλός, απρόθυμος και γι’ αυτό ιδιαίτερος ήρωας κινηματογραφικού μπλοκμπάστερ) στον δυναμικό, κρυψίνου Άλμπους Ντάμπλντορ, σκαλίζοντας τα μυστικά και τις ενοχές του παρελθόντος του. Μετά την χαλαρή αναφορά στις δίκες του Σάλεμ και στο μακαρθικό «κυνήγι μαγισσών» του πρώτου μέρους, τον στοχασμό για το βάρος της κληρονομιάς και τους δεσμούς αίματος του δεύτερου, η τρίτη ταινία επικεντρώνεται θεματικά στην υποκρισία και στην επικινδυνότητα της ρητορικής του μίσους.

O Γέιτς παραδίδει μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες που έχει κινηματογραφήσει για λογαριασμό όλων των «Χάρι Πότερ»

Τα καλά νέα για το φανατικό, χαριποτερικό κοινό είναι πως τα «Μυστικά του Ντάμπλντορ» αποκαλύπτουν τρία σημαντικά κινηματογραφικά «ξόρκια» που λειτουργούν. Η παρουσία του Μαντς Μίκελσεν στο ρόλο του Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ, σκοτεινού μάγου, αντίπαλου δέους και παλαιού συντρόφου του Άλμπους Ντάμπλντορ (η ομοφυλοφιλική ταυτότητα του οποίου, αν και γνωστή, δηλώνεται για πρώτη φορά ευθέως εδώ) είναι ιδανική και αρμόζουσα. Εκεί που ο Κόλιν Φάρελ στην πρώτη ταινία, ήταν ένας κρυφός, διφορούμενος χαρακτήρας που προσομοίαζε με αρχηγό μαφίας στο σκηνικό της Αμερικής και ο Τζόνι Ντεπ στην δεύτερη εμπότιζε με τη γνωστή εκκεντρικότητά του την παρισινή ατμόσφαιρα, ο Μίκελσεν είναι ένας βλοσυρός, μισαλλόδοξος ηγέτης που χειραγωγεί με δολοπλοκίες και γοητεία τους πιστούς ακολούθους του, έτοιμος να κηρύξει πόλεμο ως εκπρόσωπος μιας μαγικής, αρίας φυλής. Διόλου τυχαία η ταινία διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο κομμάτι της στο Βερολίνο, στον μπρουταλισμό και στην έντονη, αρχιτεκτονική γραμμικότητα του οποίου, ο χαρακτήρας του Γκρίντελβαλντ ενσωματώνεται και αναδεικνύεται. Παράλληλα, για ακόμη μία φορά, το franchise ανανεώνεται λόγω γεωγραφικής επανατοποθέτησης οπτικά και αισθητικά, μετά την αρτ-ντεκό Νέα Υόρκη και το αρτ-νουβό Παρίσι. Η ταινία δεν κρύβει, αλλά και δεν εξηγεί με κάποιο τρόπο (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) την αλλαγή στο καστ, και τοποθετεί μία από τις πιο αναμενόμενες σκηνές της, την συνάντηση Ντάμπλντορ-Γκρίντελβαλντ, πονηρά στον πρόλογό της.

Το δεύτερο ξόρκι είναι η συμβολή του βετεράνου Στιβ Κλοβς στο σενάριο (είχε υπογράψει όλες τις διασκευές στις 8 ταινίες «Χάρι Πότερ») σε συνδυασμό με την αυξανόμενη αυτοπεποίθηση του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γέιτς, ο οποίος μετά από εφτά ταινίες σε δεκαπέντε χρόνια φαίνεται πως έχει αφιερώσει την καριέρα του στον Μαγικό Κόσμο. Μετά τις υποπλοκές των «Εγκλημάτων» που προκαλούσαν αμηχανία στην παρακολούθηση της ταινίας, τα «Μυστικά» διαρθρώνονται σαν μία μαγική «Συμμορία των 11» που δίνει στην ταινία, όπως και στους χαρακτήρες της, μία ξεκάθαρη αποστολή. Το γεγονός μάλιστα πως όλοι οι εμπλεκόμενοι, παράλληλα με τους θεατές, δεν γνωρίζουν στο σύνολο το σχέδιο που έχει ενορχηστρώσει ο Ντάμπλντορ, δίνει στα «Μυστικά» μία έξτρα παιχνιδιάρικη διάθεση. Αυτό, σε συνδυασμό με το λογοτεχνικό μπόλιασμα του σεναρίου με ιδέες του Χόρχε Λουίς Μπόρχες από το «Βιβλίο των Φανταστικών Όντων» (στην μυθική ζωολογία του οποίου υπάρχουν συγγενείς αναφορές στο Φοίνικα, αλλά και στον πρωταγωνιστή/MacGuffin της ταινίας, το Τσίλιν, ένα αγνό πλάσμα ανάμεσα σε μονόκερο κι ελάφι), φανερώνουν την ιδιαίτερη επιμέλεια που έχει γίνει εδώ στην σύσταση της μυθολογίας της σειράς. Στα παραπάνω προσθέστε την διασκεδαστική, ευρηματική σκηνοθεσία του Γέιτς, ο οποίος παραδίδει σε τρεις μαγικές μονομαχίες, μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες που έχει κινηματογραφήσει για λογαριασμό όλων των «Χάρι Πότερ».

O Τζουντ Λο επιδεικνύει με αβίαστο έλεγχο το πόσο καλός ηθοποιός είναι σε κάθε σκηνή

Τρίτο και εξίσου σημαντικό ξόρκι είναι το καστ των ηθοποιών με προεξάρχοντα τον Τζουντ Λο. Η προσθήκη της Τζέσικα Γουίλιαμς (την είχαμε δει ελάχιστα στα «Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ») στο ρόλο της Αμερικανίδας μάγισσας Ευλαλίας «Λάλι» Χικς λειτουργεί εξαίσια ως μία εναλλακτική Ερμιόνη (δημιουργει βέβαια απορίες για τον παραγκωνισμό της Κάθριν Γουότερστον, η οποία συμμετέχει ελάχιστα), η δυναμική των Έντι Ρέντμεϊν - Κάλουμ Τέρνερ στο ρόλο των αδερφών Σκαμάντερ δίνει ωραίες αντιθέσεις και προσφέρει μία ξεκαρδιστική, όσο και τρομακτική σκηνή απόδρασης, ενώ ο Νταν Φόγκλερ, ο μαγικά καλόκαρδος Τζέικομπ Κοβάλσκι, παραμένει ο συναισθηματικός πυρήνας των ταινιών. Πάνω απ’ όλους όμως, ο Τζουντ Λο επιδεικνύει με αβίαστο έλεγχο το πόσο καλός ηθοποιός είναι σε κάθε σκηνή. Οι εναλλαγές ζωηράδας και θλίψης στο βλέμμα του, η ηρεμία του λόγου και η αρμονία των κινήσεών του, ο τρόπος με τον οποίο συνδιαλλέγεται με όλους τους χαρακτήρες, δημιουργούν στα μάτια του θεατή ένα ολοκληρωμένο πρόσωπο που αντηχεί τον σοφό Ντάμπλντορ του μέλλοντος και τον προδομένο, νεαρό Άλμπους του παρελθόντος. 

Τα κακά νέα είναι πως το franchise φαινεται πως παλινδρομεί ανάμεσα στην παιδικότητα που θέλει να εμπνέει η χαριτωμένη φύση των Φανταστικών Ζώων με την μεγαλίστικη, πολιτική εξέλιξη της πλοκής. Η κινηματογραφική εφηβεία του Χάρι Πότερ που σταδιακά σκοτείνιασε, είχε πάντα οδηγό την ενηλικίωση και τις πλάτες ενός αναγνωρισμένου και αναγνωσμένου έργου. Τα «Φανταστικά Ζώα» δείχνουν πως έχουν σαφείς χαρακτήρες, οικολογική ευαισθησία και κοινωνικό στόχο, δεν έχουν όμως πάντα τον σωστό τρόπο για να τo αφηγηθούν. Παρόλα αυτά, μία ταινία τόσο καλαισθητική και λόγια, που δεν μοιάζει καθόλου με τις glossy επιφάνειες των μεγάλων franchises των MCU και Star Wars, που δεν εξισώνει την κινηματογραφική δράση με ψηφιακή επιληψία, που εμπνέεται από σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας και τολμά να προβληματίσει για επίκαιρα θέματα σεχταρισμού και κοινωνικής αποδοχής, είναι χίλιες, μαγικά φορές προτιμότερη. Κι αυτό το «φίλτρο» δεν είναι μυστικό.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ
  • Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ