Ida

Στο Χόλιγουντ, μια ιδέα τύπου «καθολική καλόγρια ξεκινά οδικό ταξίδι με την απελευθερωμένων ηθών θεία της» θα μεταφραζόταν πιθανότατα σε γκροτέσκο μπαλαφάρα.

Στα χέρια του Πολωνού Πάβελ Παβλικόφσκι («Το Καλοκαίρι του Έρωτά μας») μετουσιώνεται σε μια συγκινητική μέσα στην αυστηρότητά της, σύνθετη μέσα στην εκπληκτική οικονομία του λόγου της, καθηλωτικής εικαστικής δύναμης ασπρόμαυρη αλληγορία για την αδυναμία των εκάστοτε «χαμένων» γενεών να γεφυρώσουν το χάσμα τους με την ιστορική μνήμη.

Εκπρόσωπος μιας τέτοιας γενιάς και η 18χρονη Αννα, ορφανή καθολική μοναχή στην Πολωνία του 1962, η οποία, πριν χριστεί καλόγρια, καλείται από την ηγουμένη να επισκεφθεί τη θεία της που δε γνώρισε ποτέ.

Όταν η τελευταία, μια πρώην δικαστής, παραδομένη τώρα στο ποτό και στις εφήμερες σχέσεις, της αποκαλύπτει πως το πραγματικό της όνομα είναι Ίντα και πως οι γονείς της ήταν Εβραίοι που χάθηκαν στον πόλεμο, οι δύο γυναίκες ξεκινούν για τον τόπο καταγωγής τους, σε αναζήτηση της αλήθειας για το κοινό οικογενειακό τους παρελθόν.

Όμως το κόστος της «γνώσης», σε μια χώρα που πέρασε απότομα από τον όλεθρο του πολέμου στα στεγανά του παλαιοκομμουνισμού, και ζητά τώρα απαντήσεις είτε από τον Θεό είτε από τη Δύση, είναι υψηλό. Η θεία δεν θα το αντέξει, η δε Ιντα θα το απωθήσει, ως τούτη η μύηση στο παρελθόν να μη συνέβη ποτέ (2014).