Λούκα

Ο Λούκα και ο Αλμπέρτο είναι δυο κολλητοί φίλοι που, όπως κάθε παιδί, αγαπούν τις βόλτες, τις σκανταλιές και έχουν περιέργεια για τον κόσμο. Το πρόβλημα είναι πως όταν μπαίνουν στο νερό μεταμορφώνονται σε τέρατα της θάλασσας και το ακόμα μεγαλύτερο, πως η γειτονική κωμόπολη του Πορτορόσο δεν είναι πολύ δεκτική σε αυτό.

Σε μία στροφή στην παιδικότητα των παραμυθιών, των χρωμάτων και της ανέμελης απόδρασης, η νέα κινηματογραφική εξόρμηση των Pixar/Ντίσνεϊ ξεφεύγει από την ενήλικη «εγκεφαλική» σύλληψη φιλόδοξων πρότζεκτ όπως τα «Μυαλά που Κουβαλάς», «Coco», «Ψηλά στον Ουρανό», «Toy Story 4», «Soul» με στόχο, αυτή την φορά, την φαντασία των μικρών ιστοριών που παραμένουν ικανές για μεγάλα συναισθήματα. Αποτέλεσμα, το «Λούκα», η πιο προσβάσιμη, «ανήλικη» ταινία του στούντιο εδώ και πολλά χρόνια.

Το «Λούκα» σε σκηνοθεσία Ενρίκο Καζαρόσα (υποψήφιος για Όσκαρ Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους με το «La Luna») είναι μία σινε-φιλική επιστολή αγάπης στις παραδόσεις της Ιταλίας και παράλληλα ένας τρυφερός ύμνος στην φιλία. Από τις πρώτες σκηνές, ο Καζαρόσα εμπλουτίζει τις εικόνες του με όλα όσα τον έχουν εμπνεύσει ως παιδί, εθνικά - και όχι μόνο - σύμβολα της ιταλικής κουλτούρας, που απέκτησαν διεθνή απήχηση: η φελινική Τζελσομίνα του «La Strada», οι άριες της Μαρίας Κάλλας, η μουσική του Ροσίνι και τα τραγούδια της θρυλικής Μίνα των '60s. Ακόμη και ο αγώνας ποδηλασίας της ταινίας, μπορεί να θεωρηθεί, ενδεχομένως, ένα κλείσιμο ματιού στον «Κλέφτη Ποδηλάτων» του Ντε Σίκα.

Η ταινία, όμως, δεν εξαντλείται στις αναφορές της. Όλα τα παραπάνω διανθίζουν την πλοκή οργανικά και αναδεικνύουν τον βασικό της πυρήνα: την ευαίσθητη ιστορία της φιλίας που αναπτύσουν ο Λούκα και ο Αλμπέρτο, δυο μικρά παιδιά που νιώθουν «έξω από τα νερά» τους, είτε γιατί τα εγκατέλειψαν στον αφρό, είτε γιατί οι υπερπροστατευτικοί γονείς τους προτιμούν να τα βυθίζουν στην άβυσσο. Η σχέση των Λούκα και Αλμπέρτο ανακαλεί στον θεατή αυτομάτως την ανεμελιά της άδολης, παιδικής φιλίας, τις στιγμές ξεγνοιασιάς και το άτακτο παιχνίδι, τις αστείες ζήλειες και τις πληγωμένες προδοσίες. Τα δυο παιδιά ρισκάρουν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους απέναντι στον μισαλλόδοξο κόσμο των ενηλίκων, μόνο και μόνο γιατί έχουν ένα ελεύθερο όνειρο: να γνωρίσουν τον κόσμο ταξιδεύοντας πάνω σε μία βέσπα. Τι όμορφα παράλογο αίτημα! Ενδεικτικό ενός ψυχισμού χωρίς σκοτούρες και ευθύνες, έτσι όπως οφείλει να είναι ένα αμέριμνο παιδί! Το σενάριο χτίζει με μεγάλη επιτυχία τους δύο χαρακτήρες, ενώ προσθέτει στην πορεία την μικρή Τζούλια, καταλύτη στην εξέλιξη της περιπέτειας των δυο φίλων.

Μερικές αδυναμίες που εμφανίζονται συχνά πυκνα στις ταινίες της Pixar, όπως ο στερεοτυπικός κακός, οι επιβεβλημένες χιουμοριστικές πινελιές και η παραδοσιακή σκηνή που θα βουρκώσει τα μάτια, παραμένουν, αλλά εδώ λειτουργούν στην εντέλεια και συνάδουν άψογα με την λιτότητα της αφήγησης. 

Δροσιστικό σαν καλοκαιρινή βουτιά, μεσογειακά «οικείο» και ζεστό σαν κάθε αλησμόνητη φιλική «καλοκαιρία», το «Λούκα» είναι μία αγαπησιάρικη παραβολή, αφιερωμένη σε εκείνους τους ανθρώπους που σε είδαν να «βαλτώνεις» και σου έδωσαν ώθηση για να ακολουθήσεις τους δρόμους της στεριάς.