Eισιτήριο για τον Παράδεισο

To σινεμά χρειάζεται τους σταρ. Χρειάζεται πρόσωπα μαγνητικά, ως τέχνη (και) προσώπων, χρειάζεται εκείνο το ειδικό βάρος που μπορεί να φέρει ένας σταρ είτε με το χάρισμα, είτε με τη φιλμική του κληρονομιά, η οποία μπορεί κάποτε να ενισχύσει δραματουργικά ένα έργο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς μπορεί η παρουσία σταρ να εμπλουτίσει τη δραματουργία με αξιοποίηση της ενδο-κινηματογραφικής κληρονομιάς τους βρίσκεται στον «Δρόμο της Επανάστασης» του Σαμ Μέντες. Στη συνείδηση του κοινού, ο Ντι Κάπριο και οι Γούινσλετ είναι οι καταραμένοι εραστές του «Τιτανικού», συνιστούν την πλατωνική ιδέα του ερωτευμένου ζευγαριού, είναι η Κειτ και ο Λίο, διάολε. Πόσο πιο αδυσώπητη γίνεται η σύγκρουση στην αρχή μόνο και μόνο επειδή υποδύονται αυτοί το ζεύγος; Υπάρχουν και παράδειγμα εξω-κινηματογραφικής  συνδρομής, όπως η παρουσία του πραγματικού ζεύγους Τέιλορ - Μπάρτον στο «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» ή των Σνάιντερ - Ντελόν στην «Πισίνα», χρόνια μετά τον χωρισμό τους. Μακρύς ο κατάλογος, εκατοντάδες τα παραδείγματα και έχουμε αναφερθεί μόνο σε περιπτώσεις ζευγαριών. Όχι τυχαία.

Οι Τζούλια Ρόμπερτς και Τζορτζ Κλούνεϊ υπήρξαν ζευγάρι σε δύο «Συμμορίες» του Σόντερμπεργκ. Εκεί πέρασαν από Συμπληγάδες, αλλά τα ξαναβρήκαν. Χάρη σ'αυτές τις ταινίες, η έκδηλη ερωτική χημεία τους βρίσκεται ήδη εγκατεστημένη στη συνείδηση του κοινού. Έτσι ο δημιουργός του «Εισιτηρίου για τον Παράδεισο» δεν χρειάζονται καν να συστήσουν τους χαρακτήρες. Έρχονται οι ίδιοι οι σταρ με το κοινό κινηματογραφικό παρελθόν τους, με την περσόνα τους και με τις ικανότητές τους στο είδος για να (συμ)πληρώσουν τους χαρακτήρες.

Μακάρι, όμως, να αρκούσε μόνο αυτό για να κάνεις μια καλή ρομαντικη κομεντί. Χρειάζεται και σενάριο. Aπαιτούνται σπινθηροβόλοι διάλογοι, το χτίσιμο ενός ερωτικού σασπένς και μικρά ρομαντικά ή κωμικά επεισόδια που συχνά καταλήγουν σκηνές ανθολογίας - σκεφτείτε τον οργασμό της Μεγκ Ράιαν στο «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλυ».  Το «Εισιτήριο για τον Παράδεισο» δεν έχει σχεδόν τίποτε από αυτά. Το αλά screwball διαλογικό μπρα ντε φερ των δυο ηθοποιών μοιάζει να είναι περισσότερο προϊόν δικής τους αυτοσχεδιαστικής στόφας - δείτε και τα βίντεο στο τέλος- και μετά από λίγο εγκαταλείπεται, όπως εγκαταλείπεται και το hook της πλοκής - υποτίθεται ότι οι δυο διαζευγμένοι χαρακτήρες ταξιδεύουν στο Μπαλί για να εμποδίσουν τον γάμο της κόρης τους. Σύντομα η ταινία καταλήγει απλά να περιφέρεται τουριστικά στο εξωτικό ινδονησιακό θέρετρο, με μόνα της όπλα τον αδιαμφισβήτητο μαγνητισμό των δύο πρωταγωνιστών και όση πίστωση χρόνου μπορούν να κερδίσουν με τις χαριτωμενιές τους.

Για να παραφράσουμε τον Χάρρυ Κλυνν στο παρωδικό τρέιλερ του «Βαραββά», αν είναι έτσι οι διακοπές στη θάλασσα, του χρόνου να πάμε στο βουνό.