56 χρόνων σήμερα ο κατά το βιβλίο Γκίνες μακροβιότερος ηθοποιός που ερμήνευσε ήρωα της Μάρβελ, ένας πολυτάλαντος, «κάτω από το ραντάρ» τύπος, που κάνει καλά τη δουλειά του και προσθέτει, σιγανά και ταπεινά, παράσημα στο στήθος.
Από τον Ηλία Δημόπουλο
Για την περίπτωση που ένας απόηχος δεν έφτασε ως την χώρα μας, ο Αυστραλός ηθοποιός είναι κάτοχος Έμμι, Γκράμμι, δύο (!) Τόνι, καθώς και μια φορά υποψήφιος για Όσκαρ. Πιθανόν ένα μεγάλο μέρος του προφίλ του επισκιάζεται από τον Wolverine (όπου και είναι υποδειγματικός), όμως ο Τζάκμαν είναι άνθρωπος του Μπρόντγουεϊ, είναι σόουμαν που έκανε σχεδόν 100 σόου ανά τον κόσμο με το υπερ-επιτυχημένο «Greatest Shοwman», που μπορεί να σφαγιάσθηκε (με το βαμβάκι) από την κριτική, αλλά έφτασε κοντά μισό δις εισπράξεων στον κόσμο και αγαπήθηκε τόσο που να δικαιολογεί τις 88 ημερομηνίες της τουρνέ.
Ο Τζάκμαν, που αν μπορείς να του προσάψεις κάτι είναι ίσως μόνο ότι όταν έσκασε μύτη θα πίστευε κανείς ότι βρέθηκε ένα μίγμα Ρέντφορντ-Ίστγουντ για τον 21ο αιώνα. Τελικά, παρά τις νύξεις από δω κι από κει, δεν επιβεβαιώθηκε η προσδοκία, χάραξε δικό του έδαφος. Σωσίας υπό προϋποθέσεις του Κλιντ, πάντως, παραμένει.
Η καριέρα του, ελέω Wolverine (υποδύεται τον χαρακτήρα τα τελευταία 24 χρόνια!), είχε στραβοπατήματα που του κόστισαν το πολύ εμπορικό προφίλ («Van Helsing») ή εκείνο του αρρενωπού ρομαντικού πρωταγωνιστή («Australia», μια τεράστια χαμένη ευκαιρία), πέταξε όμως προς μουσικές κατευθύνσεις και με τους «Αθλίους» και τον «Greatest Showman» ανελίχθηκε σε σταρ ανέλπιστου διαμετρήματος. Διαμέτρημα που υποστηρίζεται και από την πρωταγωνιστική συμμετοχή σε μερικές ταινίες-κλειδιά («Fountain», «Prestige», «Prisoners» - μαγική τριάδα) και την συνεργασία με δημιουργούς (Νόλαν, Αρονόφσκι, Σίνγκερ, Βιλνέβ) που στήνουν καλλιτεχνικούς ανδριάντες.
Να είναι καλά αυτός και η εκτενής φιλανθρωπική δράση του, έχει κάνει και την πιο ωραία παρουσίαση Όσκαρ εδώ και πολλά χρόνια, άνθρωποι της βιομηχανίας με αυτό το ευγενές και σεμνό προφίλ, αλλά και αυτή την εμβέλεια, δεν είναι κανόνας.
