Μπενίσιο ντελ Τόρο: Ο «ταύρος» στο Χόλιγουντ

58 ετών σήμερα ένας Ταύρος κανονικός, όχι στο ζώδιο μα στο όνομα και στα αντί οδοστρωτήρα πρωταγωνιστικά και μη περάσματα από ταινίες που κάνει ανεξαιρέτως καλύτερες με τις χαρισματικές του ερμηνείες.

Γεννημένος στο Πόρτο Ρίκο και από την εφηβεία του κάτοικος Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ντελ Τόρο έχει την εκρηκτική καταγωγή (λατινοαμερικανός με καταλανική και βάσκικη ρίζα), την αξέχαστα κινηματογραφική φωτογενή όψη και το βαρύ ταλέντο να ηγείται, είτε ως πρωταγωνιστής ή ως καρατερίστας, μιας σειράς ταινιών που κάνουν και την φωτογραφική επιλογή τους ευχάριστα δύσκολη και, ακόμα πιο πολύ, τις ίδιες τις ταινίες αξιομνημόνευτες ακόμα και αν κάποιες από αυτές χωρίς την παρουσία του δεν θα κέρδιζαν τον χαρακτηρισμό.

Τον Ντελ Τόρο οι παρατηρητικοί τον έχουμε πρωτογνωρίσει από την αρχή της ήδη μακράς καριέρας του, από το επεισόδια του τηλεοπτικού Miami Vice (Μάικλ Μαν παραγωγός να θυμίσουμε) και την αξέχαστη παρουσία του στο δεύτερο Μποντ του Τίμοθι Ντάλτον, το σκληροτράχηλο «Προσωπική Εκδίκηση» του 1989.

Από εκεί κι έπειτα  υπήρξαν ρόλοι σε ταινίες που έχουν ξεχαστεί, όπως στο συμπαθές «China Moon» (1994) δίπλα στον Έντ Χάρις και την Μάντλιν Στόου όπως κι ένα break στον ρόλο του Φένστερ στους «Συνήθεις Υπόπτους» του Μπράιαν Σίνγκερ, για να έρθει το τέλος των ‘90ς με το «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας» (1998) του Τέρι Γκίλιαμ, δίπλα στο φιλαράκι του τον Τζόνι Ντεπ, ρόλο για τον οποίο πήρε και σχεδόν 20 κιλά για να υποδυθεί.

Τα Όσκαρ τον εκτίμησαν με βράβευση σχεδόν άμεσα στο «Traffic» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, την ίδια χρονιά υπάρχει και το κλασικό για μερικούς από εμάς «Way of the Gun» του Κρίστοφερ Μακ Κουάρι (σεναρίστα των «Συνήθων Υπόπτων» και συνυπεύθυνο των τελευταίων «Mission Impossible»), ενώ την επόμενη χρονιά έκανε ένα, επίσης αξέχαστο, πέρασμα στο σπουδαίο «Pledge» του Σον Πεν με τον Τζακ Νίκολσον. Από εκεί κι έπειτα ο Μπενίσιο Ντελ Τορο είναι σταρ μιας ειδικής κλάσης, όχι αυτό που λέμε ακριβοπληρωμένης πρώτης γραμμής, αλλά το άλλο, αυτό της ακριβής σκέτο πρωταγωνιστικής κλάσης που διαφημίζει τις ταινίες που συμμετέχει, ακόμα κι όταν δεν το πολυαξίζουν ή, τελευταία που τον ανακάλυψαν και στην super hero γραμμή παραγωγής, δεν το χρειάζονται.

Στα μόλις 58 του ο Ντελ Τόρο μπορεί να είναι το πρόσωπο του Campari, ο ερμηνευτής του Τσε ΓκεΒάρα (βραβείο ερμηνείας στις Κάννες – ξανά συν 20 κιλά για το δεύτερο μέρος), ο πρωταγωνιστής μιας αστειότατης διαφήμισης της Heineken, ο «Λυκάνθρωπος», ακόμα και ο κύριος ενός δικού του franchise, του «Sicario» που αποκτά μια άλλη βαρύτητα με αυτόν στο πρώτο πλάνο.

Να είναι γερός, έχει σπάνια κοψιά και αλλοτινή κοπή star που το σημερινό σινεμά χρειάζεται τόσο πολύ.