Φέι Ντάναγουεϊ: Όταν το «Νέο Χόλιγουντ» βρήκε την femme fatale του - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
12:10
14/1

Φέι Ντάναγουεϊ: Όταν το «Νέο Χόλιγουντ» βρήκε την femme fatale του

«Υπόθεση Τόμας Κράουν» (1968) του Νόρμαν Τζούισον  «Πάντα ήθελα να παίξω μ  έναν σταρ της παλιά εποχής», δηλώνει το θράσος προσωποποιημένο της Φέι για τον Στιβ ΜακΚουίν, αυτήν την σχεδόν ιταμή τσαχπιν
«Υπόθεση Τόμας Κράουν» (1968) του Νόρμαν Τζούισον

«Πάντα ήθελα να παίξω μ' έναν σταρ της παλιά εποχής», δηλώνει το θράσος προσωποποιημένο της Φέι για τον Στιβ ΜακΚουίν, αυτήν την σχεδόν ιταμή τσαχπινιά την περνάει και στον ρόλο ενδεδυμένη την φυσική της αριστοκρατικότητα, ο ΜακΚουίν, απροβλημάτιστος από την 11ετή διαφορά ηλικίας, κάνει μια βόλτα στο πάρκο με τα κοστούμια και το trademark ύφος του και η «Υπόθεση Τόμας Κράουν», υπερτιμημένη όσο κι αν την λες, μετατρέπεται εν μια νυκτί σε έμβλημα μιας εποχής, ένα φιλμ-χρονοκάψουλα που δεν χορταίνεις.

83 σήμερα μια ηθοποιός που σφράγισε την εποχή που το Χόλιγουντ άλλαζε όψη και τρόπους και μέσα σε λιγότερο από μια 15ετία ένδοξης καριέρας δημιούργησε έναν θρύλο που την ακολουθεί ως σήμερα.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

 

Με ένα όσκαρ από τρεις υποψηφιότητες, Έμι, BAFTA και τρεις Χρυσές Σφαίρες από δέκα υποψηφιότητες, η Φέι Ντάναγουεϊ ξεκίνησε από τις εκβολές του Καζάν και του Άρθουρ Πεν, βρήκε γρήγορα τον ρόλο της Μπόνι στο «Μπόνι και Κλάιντ», παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του συμπρωταγωνιστή της και παραγωγού Γουόρεν Μπίτι και ο δρόμος άνοιξε. Με μια σειρά ρόλων που επευφημούσαν την ασυνήθιστη όσο και σαρωτική ομορφιά της, μια στόφα που θύμιζε μεγάλη κλασσική σταρ στην όψη αλλά πρόδιδε τη νευρωτική επιμέλεια του ρόλου όπως τον ήθελε η νέα γενιά της βιομηχανίας, η Ντάναγουεϊ κατάφερε και να δημιουργήσει τη φήμη της δύσκολης συνεργάτιδας, να κερδίσει τον σεβασμό του ανδρικού κατεστημένου και να αρθρώσει μια σοβαρή φιλμογραφία τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του '80.

Από εκεί και μετά, ο αδυσώπητος χρόνος, η αδυναμία αποδοχής του (βλέπε παραμορφωτική πλαστική χειρουργική) αλλά και το απτόητο ταλέντο συνέθεσαν μια φιλμογραφία εντελώς άνιση και κάποτε εντελώς αναντίστοιχη του μεγέθους της, επιτρέποντας πάντως κάποια φωτεινά διαλείμματα να θυμίζουν τι στυλάτο, προσηλωμένο ερμηνευτικό δυναμό υπήρξε. Να είναι γερή.