Κάννες ’07: Paranoid Park

Κάννες ’07: 7η Μέρα

2007-05-22 09:00:01

Όταν φτάσει η στιγμή να δείτε το «Paranoid Park», προσέξτε το μουσικό θέμα των τίτλων αρχής: μια μελωδία που θυμίζει Χίτσκοκ, κάνει απότομη στροφή προς μια ξέφρενη χαρά και ύστερα βυθίζεται στην κατάθλιψη.

Aποστολή: Ορέστης Ανδρεαδάκης, Λουκάς Κατσίκας, Μανώλης Κρανάκης, Γιώργος Κρασσακόπουλος, Πόλυ Λυκούργου, Λήδα Γαλανού, Κωνσταντίνος Σαμαράς

 Όταν φτάσει η στιγμή να δείτε το «Paranoid Park», προσέξτε το μουσικό θέμα των τίτλων αρχής: μια μελωδία που θυμίζει Χίτσκοκ, κάνει απότομη στροφή προς μια ξέφρενη χαρά και ύστερα βυθίζεται στην κατάθλιψη.

Ό,τι θα εκτυλιχθεί από κει και πέρα στο νέο φιλμ του Γκας Βαν Σαντ, θα ακολουθεί το ίδιο απρόβλεπτο μοτίβο. Σαν το ανώμαλο έδαφος του «Πάρκου Της Παράνοιας» όπου συχνάζουν οι νεαροί σκέιτερ, σαν τις μουσικές που ακούει στο κεφάλι του ο έφηβος ήρωας Άλεξ και τον ρίχνουν από τη μία διάθεση στην άλλη. Έπιβάτης στο τρενάκι του τρόμου ονόματι «εφηβεία», ο 16χρονος ήρωας θα διαπράξει ένα κατά λάθος έγκλημα - κατά λάθος και διαμέσου παρεξηγήσεων συμβαίνουν τα πάντα στην ζωή του, άλλωστε. Γι αυτό και ο Βαν Σαντ δεν είναι εδώ ούτε για να τον δικάσει (αυτό το ξέραμε), ούτε για να τον κοιτάξει μέσα από ένα ψυχρό μικροσκόπιο αποστασιοποίησης (αυτό όμως είναι έκπληξη, αν θυμηθούμε τον «Ελέφαντα»). Προσπαθεί κατά κύριο λόγο να τρυπώσει μέσα στο μυαλό του, και να εξετάσει ψύχραιμα όλες τις συναισθηματικές φουρτούνες, τις μικρές αντιφάσεις, την καθημερινή και ανεπαίσθητη «παράνοια» για την οποία κάνει λόγο στον τίτλο.

Γνωρίζοντας ότι ανήκω σε μια ισχνή μειοψηφία των σινεφίλ, θα το ψήφιζα χωρίς δεύτερη σκέψη έναντι της περίφημης «τριλογίας του θανάτου» («Gerry», «Ελέφαντας», «Τελευταίες Μέρες»), αφού, μετά από καιρό, ο Γκας Βαν Σαντ κινηματογραφεί ανθρώπους, και όχι προκατασκευασμένα σχήματα ή ιδέες...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

•