15:13
15/2

Perfect Strangers: Ο Άντριου Σκοτ και ο Πολ Μέσκαλ μιλούν αποκλειστικά στο cinemagazine

«Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να μιλήσεις για την ταινία αυτή η να τη συνοψίσεις», παραδέχεται ο Άντριου Σκοτ στην αρχή κιόλας της συζήτησής μας.  Δεν ξέρω πόσο εύκολα θα μπορούσα ο ίδιος να συνοψίσω το «Άγνωστοι Μεταξύ μας», ξέρω όμως ότι μου ήταν αδύνατο να κρατήσω τα δάκρυά μου βλέποντάς το για πρώτη φορά και ξέρω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ  εκείνη την προβολή των αρχών του περασμένου Οκτώβρη στο ΙΝΤΕΑΛ, την τελευταία νύχτα των 29ων Νυχτών Πρεμιέρας στις οποίες παίχτηκε η ταινία, όπου αμέτρητοι θεατές έβγαιναν από την αίθουσα αγκαλιασμένοι και με τα μάτια υγρά.

Χωρίς να εκβιάζει συναισθηματικά, χωρίς να επιδιώκει εκ του πονηρού αυτού του είδους τις αντιδράσεις, το «Άγνωστοι Μεταξύ μας» τις εισπράττει αυθόρμητα. Υπάρχει κάτι βαθιά ανθρώπινο και αληθινό στην καρδιά αυτού του φιλμ. Υπάρχουν επίσης δυο αφοπλιστικές ερμηνείες από ηθοποιούς που δεν φοβούνται να φανούν ευάλωτοι και τόσο γήινοι μπροστά στην κάμερα. Ο Πολ Μέσκαλ μας είχε προϊδεάσει για κάτι τέτοιο ήδη από τις εμφανίσεις του στο τηλεοπτικό «Normal People» και στο «Aftersun». Για τον Άντριου Σκοτ ωστόσο, που κινδύνευε κάποια στιγμή της καριέρας του να τυποποιηθεί σε ρόλους κακού, ήταν ο χαρακτήρας του ερωτευμένου (και κυρίως ερωτεύσιμου) ιερέα στη σειρά «Fleabag» που τον επανασύστησε στο κοινό. Και τώρα, υποδυόμενος τον Άνταμ στην ταινία του Χέιγκ, ο Σκοτ μας χαρίζει μια από τις ωραιότερες αντρικές ερμηνείες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, είναι λίγο άχαρο που δεν υπάρχει κάποιο βίντεο για να συνοδέψει την κουβέντα που έκανα από κοινού μαζί τους γιατί ο γραπτός λόγος δύσκολα μεταφέρει τη μεταξύ τους επικοινωνία, το πόσο χαριτωμένα ο ένας διακόπτει για να συμπληρώσει όσα λέει ο άλλος και πόσο αξιαγάπητοι μοιάζουν και οι δύο, ντυμένοι στα άσπρα και απολύτως διατεθειμένοι, παρά την εμφανή κούρασή τους, να βρουν τις σωστές λέξεις για να περιγράψουν μια ταινία που δύσκολα εξηγείται και καλύτερα βιώνεται. «Οπότε θα έλεγα ότι είναι μια ταινία για το πώς είναι να αγαπάς και να αγαπάς με θάρρος», καταλήγει μετά από σκέψη ο Σκοτ.

Άντριου Σκοτ και Πολ Μέσκαλ φωτογραφημένοι για το Flaunt

Άντριου: «Δεν βρισκόμαστε σε αυτή τη ζωή για πολύ, οπότε σημασία έχει να είσαι όπως είσαι»

Καθώς η ταινία συναντά εδώ και λίγο καιρό το κοινό της στις αίθουσες, φαντάζομαι ότι έχετε πάρει μια ιδέα του πόσο συγκινησιακά λειτουργεί επάνω του. Τον καιρό που ακόμη τη γυρίζατε είχατε καθόλου αντιληφθεί ότι το συναισθηματικό της εκτόπισμα θα ήταν ικανό να φέρνει δάκρυα σε τόσους πολλούς ανθρώπους;

Πολ: Το ότι η ταινία καταφέρνει και φέρνει τόσους θεατές σε δάκρυα, με κάνει πολύ χαρούμενο. Όχι επειδή κάποιος θέλησε να τους χειραγωγήσει συναισθηματικά ή να τους κάνει να νιώσουν δυσφορία, αλλά επειδή μόνο του το κοινό ανταποκρίνεται στην ειλικρίνεια και στην τρυφερότητα της ταινίας. Λατρεύω να πηγαίνω στον κινηματογράφο, κι αν μια ταινία καταφέρει να με συγκινήσει με κάποιο τρόπο, είτε κάνοντάς με να γελάσω είτε να κλάψω, για μένα είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο. Το να είσαι μάλιστα σε μια σκοτεινή αίθουσα με άλλους ανθρώπους και να συνδέεσαι ξαφνικά μαζί τους μέσω ενός κοινού συναισθήματος είναι τόσο όμορφο. Ή το να σε συγκινεί μια ταινία σε διαφορετικά σημεία από εκείνα που συγκινούν τους διπλανούς σου. Νομίζω ότι αυτή είναι η χαρά του κινηματογράφου και της υποκριτικής: το να συνεργάζονται προκειμένου να επιτρέπουν σε άλλους ανθρώπους να εξερευνούν και να αναλύουν τον εαυτό τους και τα συναισθήματά τους. Και, για να επιστρέψω στην ερώτηση, αυτή είναι μια ταινία που μας κάνει όλους να προβληματιζόμαστε για τη σχέση με τους γονείς μας ή τις προηγούμενες ερωτικές μας σχέσεις, οπότε εύκολα αγγίζει συναισθηματικές μας πτυχές λίγο πιο ευαίσθητες και κρυφές.

Άντριου: Πάντως υπάρχουν σε αυτή την ταινία ορισμένες στιγμές που μοιάζουν πραγματικά θαυματουργές γιατί κατορθώνουν και ενώνουν ξαφνικά τόσα πολλά και διαφορετικά άτομα. Αυτού του είδους η ενθουσιώδης ανταπόκριση που συγκεντρώνει από το κοινό δε μου έχει συμβεί σε καμία άλλη ταινία που έχω ποτέ συμμετάσχει. Είναι κάτι που σίγουρα δεν θα μπορούσα να είχα προβλέψει. Το ήλπιζα, αλλά δεν περίμενα να αγγίζει τόσο πολύ τον κόσμο. 

Παίρνοντας αφορμή από το θαυμάσιο εύρημα που βρίσκεται στην καρδιά της ταινίας, θα ήθελα να σας ρωτήσω: αν είχατε την ευκαιρία να συναντήσετε τους γονείς σας στην ίδια ηλικία που βρίσκεστε εσείς τώρα, τι θα τους λέγατε;

Άντριου: Περιμένατε ποτέ ότι θα έχετε τόσο όμορφο γιο; Χαχα!

Πολ: Δεν ξέρω τι θα έλεγα. Είναι τόσο δύσκολο. Αυτό είναι όμως που έχει τόσο ενδιαφέρον με την ταινία: ότι θέτει ένα πολύ δύσκολο ερώτημα με τον πιο όμορφο και κομψό τρόπο. Επειδή ειλικρινά βρίσκω αυτή την ερώτηση δύσκολη, και παρά το γεγονός ότι οι γονείς μου είναι οι δύο άνθρωποι στον κόσμο τους οποίους γνωρίζω καλύτερα, ακόμα δεν ξέρω τι θα τους ρωτούσα. Θα ήθελα πολύ να τους ρωτήσω πώς ήταν για αυτούς όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά. Ή ιδανικά θα ήθελα να βρισκόμουν στο δωμάτιο όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά.

Άντριου: Αυτό είναι τόσο ενδιαφέρον.

Πολ: «Πριν οχτώ χρόνια η Ιρλανδία νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και η απόφαση αυτή στάθηκε κάτι το πρωτόγνωρα όμορφο για τη χώρα μου»

Πιστεύετε ότι είναι τόσο σημαντικό να κατανοήσουμε το παρελθόν για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή; 

Άντριου: Η ψυχοθεραπεύτρια Έσθερ Πέρελ, μια από τις μεγάλες μου ηρωίδες, έχει πει «δείξε μου πώς αγαπήθηκες και θα σου δείξω πώς κάνεις έρωτα» και νομίζω ότι αυτό ίσως απαντά με κάποιο τρόπο στην ερώτηση.

Πολ: Αυτό που είπες είναι υπέροχο! Νομίζω ότι μόνο από το παρελθόν μπορείς να μάθεις. Οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι αυτές που υπαγορεύουν τις εμπειρίες του μέλλοντος. Έπειτα, μπορείς να οραματίζεσαι και να φαντάζεσαι το πώς θέλεις να μοιάζει το μέλλον σου αλλά δεν μπορείς με τίποτα να επέμβεις και να αλλάξεις το παρελθόν σου.

Άντριου: Επίσης νομίζω ότι η ιδέα των 5 γλωσσών αγάπης είναι πραγματικά όμορφη. Αυτό που συνόψισε στο βιβλίο του ο συγγραφέας Γκάρι Τσάπμαν.

Πολ: Ποιες είναι;

Άντριου: Το φυσικό άγγιγμα, ο ποιοτικός χρόνος, οι πράξεις φροντίδας, τα δώρα και τα λόγια επιβεβαίωσης. Για παράδειγμα, αν μεγάλωσες σε ένα σπίτι όπου δεν υπήρχε καμία απολύτως αντιπαράθεση - μιλούσα με κάποιον γι' αυτό το θέμα τις προάλλες - τότε φυσικά και θα φοβάσαι οποιαδήποτε αντιπαράθεση στη ζωή σου. Όμως αν ερωτευτείς κάποιον που βρίσκει πραγματικά πολύ εύκολη την αντιπαράθεση, και είστε σαν να μιλάτε κυριολεκτικά άλλη γλώσσα μεταξύ σας, τότε το σωστό είναι να κάνεις ένα βήμα πίσω: να μάθεις τη γλώσσα τη δική του και να τη μάθεις ώστε να καταφέρεις να συνδεθείς μαζί του. Και γι' αυτό νομίζω ότι είναι τόσο χρήσιμο πράγμα το παρελθόν. Γιατί μπορώ πάντα να πάω ένα βήμα πίσω και να μάθω.

Πολ: Αλλά νομίζω ότι και οι άνθρωποι που μιλούν διαφορετικές γλώσσες αγάπης μπορούν να συνυπάρξουν, αρκεί να έχουν πλήρη επίγνωση της διαφοράς και να μάθουν να επικοινωνούν. Έτσι δεν είναι; Δεν ξέρω, απαντήσαμε καθόλου στην ερώτηση σου;

Πολ: «Θα ήθελα πολύ να ρωτήσω τους γονείς μου πώς ήταν για αυτούς όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά. Ιδανικά θα ήθελα να βρισκόμουν στο δωμάτιο όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά»

Ναι, ευχαριστώ. Επειδή στην ταινία παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η ατμόσφαιρα και η επίτευξη ενός συγκεκριμένου τόνου, σας βοήθησαν να μπείτε καλύτερα στο κλίμα κάποια τραγούδια ή μουσικές που ενδεχομένως μοιραστήκατε με τον σκηνοθέτη;

Άντριου: Όχι, ο Άντριου (Χέιγκ) είχε σημειωμένα τα τραγούδια που ακούτε στην ταινία ήδη επάνω στις σελίδες του σεναρίου. Και σίγουρα όταν το έγραφε, είχε συγκεκριμένα κομμάτια στο μυαλό που ήθελε να χρησιμοποιήσει. Σίγουρα ήθελε εξαρχής το «The Power of Love» - αυτόν το μεγαλειώδη ύμνο - να είναι στο τέλος της ταινίας. Ακόμη και το σημείο στο οποίο εμφανίζεται αυτό το τραγούδι, ο Άντριου το σκέφτηκε προκειμένου να εξυψώσει αυτόν τον γκέι ύμνο κυριολεκτικά στον ουρανό. Οπότε δεν μας έδωσε μουσική για να ακούσουμε. Για κάποιες σκηνές στο κλαμπ έπρεπε να μάθουμε μερικά τραγούδια...

Πολ: ...αλλά αυτές οι σκηνές δεν είναι πλέον μέσα στην ταινία.

Μιλούν πολλοί για τη χημεία που επιτυγχάνετε μεταξύ σας στην ταινία. Πώς καταφέρατε να κερδίσετε ο ένας την εμπιστοσύνη του άλλου από πλευράς υποκριτικής;

Άντριου: Νομίζω ότι απλώς υποστηρίζαμε πολύ ο ένας τον άλλον και κάπως έτσι έγινε. Δεν ξέρω, έχουμε παρόμοιες ευαισθησίες όχι μόνο στα γούστα μας, αλλά και στον τρόπο δουλειάς, στην εργατικότητα ή στην ατμόσφαιρα που θέλουμε να έχουμε στο πλατό.

Πολ: Ήμουν τόσο ευγνώμων γιατί ο κίνδυνος με τέτοιου είδους υλικό, αν δεν αντιμετωπιστεί με τις σωστές συνθήκες γυρίσματος ή τη σωστή ατμόσφαιρα, είναι να λειτουργήσει αρνητικά επάνω σου. Στην περίπτωση αυτής της ταινίας αισθανόμασταν όμως καλά, γιατί νιώθαμε να συντελείται κάτι αληθινό και όμορφο τη στιγμή που τη γυρίζαμε.

Άντριου: Τη χημεία τη χτίζεις μεν μέσω της τριβής των ηθοποιών μεταξύ τους και με το σενάριο, παραδόξως όμως είναι το ίδιο το κοινό που παρέχει χημεία με τις προσδοκίες του. Οι θεατές γίνονται κατά κάποιο τρόπο συνεργάτες μας, επειδή ο δικός τους ενθουσιασμός να δουν δύο ανθρώπους μαζί επί οθόνης είναι που υπαγορεύει τη χημεία μας. Φυσικά η μεταξύ μας ερμηνευτική σύνδεση είναι πολύ σημαντική, ξέρετε όμως κάτι; Θα μπορούσαμε να μην τα πηγαίνουμε καλά μεταξύ μας ως άνθρωποι και πάλι να έχουμε χημεία. Γιατί είναι συνδυασμός πολλών διαφορετικών πραγμάτων.

Ενώ, μέχρι πρότινος, το σινεμά μας είχε συνηθίσει σε πιο στερεοτυπικές απεικονίσεις της αρρενωπότητας, έχω την εντύπωση ότι τελευταία βλέπουμε ολοένα και περισσότερες ταινίες να συστήνουν πιο ευαίσθητα και εναλλακτικά αρσενικά πρότυπα.

Πολ: Νομίζω ότι ο ανδρισμός είναι κάτι τόσο πολυδιάστατο. Μου αρέσει να υποδύομαι όλες τις μορφές του, από τον πιο βίαιο άντρα μέχρι τον πιο εύθραυστο, υπάρχουν άλλωστε τόσες διαφορετικές πτυχές στο εσωτερικό ενός αρσενικού. Αλλά κάτι που ζητείται όλο και περισσότερο τελευταία από τους άντρες ηθοποιούς είναι το να φέρουν μια ευαισθησία στην οθόνη και πρέπει να σημειώσω ότι το σημείο πρόσβασής μου στην έννοια του ανδρισμού γίνεται ακόμη πιο οικείο και εύκολο για μένα χάρη σε ταινίες όπως το «Άγνωστοι Μεταξύ μας» ή το «Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου» και αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει καθόλου με τη σεξουαλικότητα. Έχει να κάνει με το ότι η παλέτα και οι καμβάδες διευρύνονται και το πορτρέτο ενός αρσενικού σκιαγραφείται πια με περισσότερα και πιο ζωηρά χρώματα. Κάτι που εμένα μου αρέσει πολύ.

Άντριου: Πάντως νιώθω ότι το πραγματικό ερώτημα είναι τι σημαίνει να είσαι άντρας και τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, τι σημαίνει να είσαι θηλυκό και τι σημαίνει να είσαι αρσενικό. Είμαι γκέι και ξέρω πολλούς γκέι ανθρώπους που είναι απίστευτα αρρενωποί, όπως ξέρω και πολλούς γκέι άντρες που φαίνονται πιο θηλυπρεπείς. Το να είσαι θηλυπρεπής άντρας δεν σε κάνει λιγότερο άντρα, όμως. 

Πολ: Έτσι ακριβώς.

Άντριου: Και μιλώντας για την αληθινή ζωή, νομίζω ότι υπάρχει ένα είδος υστερίας σχετικά που ελπίζω ότι μπορούμε να αμφισβητούμε κατά καιρούς μέσα από τη δουλειά που κάνουμε. Γιατί ειδάλλως είναι εξαντλητικό. Είναι εξαντλητικό! Όλες αυτές οι συμβάσεις που σε πιέζουν να συμπεριφερθείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι απλά εντελώς περιττές. Δεν βρισκόμαστε σε αυτή τη ζωή για πολύ, οπότε σημασία έχει να είσαι όπως είσαι.

Άντριου: «Ποια είναι η αντιπρόταση όσων δεν επιθυμούν να συνυπάρξουν με τα γκέι άτομα; Τα διαχωρίζουμε από τον υπόλοιπο κόσμο, τα εξορίζουμε σε κάποιο γκέι νησί;»

Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι μια ταινία που υπερασπίζεται με τόσο συγκινητικό τρόπο την αδιαπραγμάτευτη αγάπη και την ανάγκη αποδοχής κάθε διαφορετικότητας, όπως είναι η δική σας ταινία, θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες την ίδια περίοδο που το ζήτημα της νομικής κατοχύρωσης για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων θα προκαλεί αντιδράσεις και διχόνοιες στη χώρα μου. Και θεωρώ εξίσου σημαντικό να ακούσω την άποψή σας για το θέμα αυτό.

 Άντριου: Ένα πράγμα στο οποίο επιστρέφω ξανά και ξανά, όσο κι αν το θεωρώ προφανές από μόνο του, είναι ότι οι διαφορετικές μορφές και εκδηλώσεις της ανθρώπινης σεξουαλικότητας υπάρχουν από την αυγή της ίδιας της ανθρωπότητας. Από πάντα. Από τις απαρχές του ανθρώπινου είδους. Και διαφορετικές μορφές σεξουαλικότητας, πέρα από την ετεροφυλοφιλία, θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι το πέρας της ανθρωπότητας Οπότε έχουμε μια απόφαση να πάρουμε: δεχόμαστε αυτή τη συνθήκη ή συνεχίζουμε να παλεύουμε εναντίον της, δίνοντας συνέχεια σε έναν πόλεμο που κάποιοι δεν θα μπορέσουν να νικήσουν, είτε το θέλουν είτε όχι; Η λογική επιλογή είναι να ζήσουμε όλοι μαζί, να καταλάβουμε ότι ο κόσμος ανήκει σε όλους τους διαφορετικούς τύπους ανθρωπίνων όντων, όλα τους δικαιούνται και έχουν το μερίδιό τους σε αυτό τον πλανήτη και πρέπει όλοι μας να συνυπάρξουμε. Κι ετούτη είναι η θέση που παίρνω εγώ προσωπικά απέναντι σε αυτό.

Ειδάλλως ποια είναι η αντιπρόταση όσων δεν επιθυμούν να συνυπάρξουν με τα γκέι άτομα; Τα διαχωρίζουμε από τον υπόλοιπο κόσμο, τα εξορίζουμε σε κάποιο γκέι νησί; Δεν πρέπει να υπάρχει το παραμικρό δίλημμα. Πρέπει να ζήσουμε μαζί. Αυτό είναι το λογικό, αυτό είναι το επιθυμητό. Και όποιος άνθρωπος δεν ξέρει πώς να συνυπάρχει, θα πρέπει επιτέλους να μάθει.

Πολ: Ακριβώς. Να θυμίσω τι συνέβη στη δική μας χώρα. Πριν από οχτώ χρόνια η Ιρλανδία νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και πρέπει να σου πω ότι η απόφαση αυτή στάθηκε κάτι το πρωτόγνωρα όμορφο. Προερχόμαστε και οι δύο από μια χώρα η οποία ιστορικά είναι γνωστή για το πόσο συντηρητική υπήρξε απέναντι σε τέτοιους διαχωρισμούς. Μια χώρα όμως δεν ανήκει στους ετεροφυλόφιλους μόνο. Ανήκει σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως της σεξουαλικότητάς τους και των προτιμήσεών τους. Μιλώντας εκ πείρας, πρέπει να πω ότι η απόφαση στάθηκε μια τεράστια στιγμή στην ιστορία της χώρας μας. Άλλαξε την κοινωνία και τον πολιτισμό μας μέσα σε μια νύχτα! Και είναι το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε, και η δική σας χώρα εννοείται. Αρκεί να πρυτανεύσει η απλή λογική.

Άντριου: Κι επίσης, ξέρω τι αναγκάζονται να υποστούν αυτή τη στιγμή οι γκέι στη χώρα σου, που είναι υποχρεωμένοι να βλέπουν άτομα να βγαίνουν δημόσια, στις τηλεοράσεις, και να επιχειρηματολογούν μανιωδώς κόντρα στην ύπαρξη των ομόφυλων γάμων και κόντρα στα ομοφυλόφιλα άτομα. Οχτώ χρόνια αφότου η Ιρλανδία χειραφετήθηκε από τους φρικτούς νόμους που ίσχυαν και απαγόρευαν την ομοφυλοφιλία, θέλω να πω κάτι σε όλους αυτούς στους οποίους δινόταν δημόσια λόγος για να βγουν και να προειδοποιήσουν για την κατάρρευση της οικογένειας εξαιτίας των ομόφυλων ζευγαριών. Θέλω να τους πω ότι οι προβλέψεις τους καταρρίφθηκαν ηχηρά στην πράξη και τίποτα από όσα τρομοκρατούσαν δεν ίσχυσε, γιατί πίστεψαν τυφλά αυτή την εντελώς παράλογη ρητορική. Οπότε ελπίζω η ίδια ανακούφιση να επέλθει σύντομα και σε εσάς, στη δική σας χώρα.

Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο.

INFO
Το «Άγνωστοι Μεταξύ μας» ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τη Feelgood Entertainment