Fine Young Cannibals: Ο Τιμοτέ Σαλαμέ και η Τέιλορ Ράσελ μιλούν για αγάπη (και αίμα) στο cinemagazine.gr - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
15:05
24/11

Fine Young Cannibals: Ο Τιμοτέ Σαλαμέ και η Τέιλορ Ράσελ μιλούν για αγάπη (και αίμα) στο cinemagazine.gr

Μισή ώρα παρέα με τον πιο δημοφιλή νεαρό ηθοποιό στον κόσμο και την ταλαντούχα συμπρωταγωνίστριά του στο «Bones and All», την πολυσυζητημένη ιστορία αγάπης του Λούκα Γκουαντανίνο ανάμεσα σε δυο νεαρούς περιπλανώμενους που ενώνουν τις τύχες (και τις σαρκοφαγικές ορέξεις) τους στην Αμερική του '80. Η συνάντησή μας έγινε μία μέρα πριν την πρεμιέρα της ταινίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας.

Συνέντευξη στον Λουκά Κατσίκα

Εκείνος είναι χωρίς υπερβολή ο σταρ με τη μεγαλύτερη και ταχύτερα αυξανόμενη δημοτικότητα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, κάτι που αναμένεται να εκτοξευτεί ακόμη περισσότερο μέσα στην επόμενη χρονιά, χάρη στον ερχομό του δεύτερου «Dune» και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Wonka». Εκείνη είναι η 28χρονη ερμηνευτική αποκάλυψη του δράματος «Waves» (2019), με μικρή ακόμη εμπειρία στο σινεμά. Για τον Τιμοτέ (ή Τίμοθι, αν προτιμάτε την αμερικανική του προσφώνηση) το «Bones and All» σηματοδοτεί τη δεύτερη συνεργασία με τον σκηνοθέτη του «Να με Φωνάζεις με τ' Όνομά σου», τον άνθρωπο που έβαλε το όνομa του νεαρού στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη. Για την Τέιλορ η ταινία επιφύλασσε ρόλο πρωταγωνιστικό και δύσκολο, κάτι στο οποίο ανταποκρίθηκε με ταλέντο και θάρρος, επιβραβεύοντας τον Γκουαντανίνο για την εμπιστοσύνη που εξαρχής της έδειξε.

Εγώ είμαι ο ταπεινός δημοσιογράφος από την Ελλάδα που περιμένει τους δυο νεαρούς πρωταγωνιστές, καθισμένος υπομονετικά σε ένα τραπέζι με προνομιακή θέα τη βενετσιάνικη λιμνοθάλασσα, όπως απλώνεται έξω από τα παράθυρα του πολυτελούς ξενοδοχείου που φιλοξενεί τις συνεντεύξεις (και απ' ότι εικάζω τους συντελεστές) του φιλμ. Μια μεγάλη ξύλινη πόρτα ανοίγει, ο Τιμοτέ και η Τέιλορ εμφανίζονται γελαστοί και με σχεδόν χορευτικές κινήσεις προσπερνούν και ζητούν «συγγνώμη, όμως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα». 

Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ συνεντεύξεων και χρόνος για να εξυπηρετηθούν κάποιες... βασικές ανάγκες φαίνεται πως δεν υπήρξε. Λίγα λεπτά αργότερα, βιαστικά βήματα και κοφτά γελάκια φέρνουν τους δυο νεαρούς ηθοποιούς πίσω στο τραπέζι. Ψιλόλιγνος και εξαιρετικά αδύνατος, ο Σαλαμέ φοράει μια μπλούζα με στάμπα την αφίσα του «Absolute Beginners», του αποτυχημένου εισπρακτικά μιούζικαλ που είχε γυρίσει ο Τζούλιαν Τεμπλ το 1986. Ρωτάω να μου πει αν και γιατί τυχαίνει να είναι θαυμαστής αυτής της ταινίας. «Κάνω ταχύρρυθμα μαθήματα σε όσα έχασα από τη δεκαετία του '80 και μου λένε ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι από εκείνα τα πράγματα των eighties στα οποία αξίζει τον κόπο να σταθείς», μου απαντά με το φαρδύ πλατύ χαμόγελο και τα κόκκινα σαν βαμμένα χείλη που τον κάνουν να μοιάζει σταθερά χαριτωμένος και σίγουρα αρκετά νεαρότερος από τα 26 του χρόνια. Πλάι του, η Τέιλορ κάθεται σιωπηλή με βλέμμα χαμηλωμένο, με τη συστολή και την αμηχανία μάλλον ενός κοριτσιού που δεν είναι ακόμη εντελώς εξοικειωμένο με την εμπειρία των συνεντεύξεων και των τόσων ερωτήσεων. Ελπίζω να με κοιτάξει για να απευθυνθώ πρώτα σε εκείνη. Όμως όχι. Οπότε κι εγώ στρέφομαι στον διπλανό της...

Τιμοτέ, πώς ήταν να δουλεύεις αυτή τη φορά με τον Λούκα;

«Η αγάπη μπορεί να είναι η πράξη του να προστατεύεις την μοναξιά του άλλου»

Την πρώτη φορά που δουλέψαμε μαζί στο «Να με Φωνάζεις με τ' Όνομά σου», ένιωσα ότι ο Λούκα ήταν πατρικός μαζί μου. Βρισκόμουν σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν γνώριζα εάν θα κάνω καριέρα στην υποκριτική, πόσω μάλλον καριέρα στον κινηματογράφο. Ήμουν 20 ετών και για τις ανάγκες της ταινίας βρισκόμουν σε μια ξένη χώρα όπου δεν μιλούσα τη γλώσσα και εκείνος ήταν πατρικός μαζί μου και προστατευτικός. Αυτή τη φορά ένιωσα ότι ήταν αδελφικός μαζί μου και υπήρχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη αλλά και μια ουσιαστική επικοινωνία που γινόταν πλέον χωρίς να χρειάζεται να λέμε πολλά. Ήταν σαν να μιλούσαμε μεταξύ μας με γλώσσα φτιαγμένη περισσότερο από σιωπές. Το «Bones and All» είναι, όμως, στην πραγματικότητα περισσότερο ταινία της Τέιλορ και του ταξιδιού που πραγματοποιεί η ηρωίδα της, προσπαθώντας να διατηρήσει πάση θυσία την ανθρωπιά της και να μην ενδώσει στα αιμοχαρή ένστικτα που επιβάλλει η φύση της. 

Οπότε, για σένα Τέιλορ, πώς ήταν το να να δουλεύετε με τον Λούκα για πρώτη φορά;

Πριν συνεργαστώ μαζί του, βασικά πριν καν φανταστώ ότι θα συνέβαινε ποτέ να συνεργαστώ μαζί του, είχε τύχει αν δω το «We Are Who We Are», την τηλεοπτική του σειρά. απλά και μόνο επειδή ήθελα να την παρακολουθήσω. Κι αυτό που είδα μου προξένησε τόσο μεγάλη αίσθηση ώστε του έγραψα εντελώς αυθόρμητα ένα γράμμα. Ξαναλέω ότι ούτε που ονειρευόμουν εκείνη την εποχή ότι θα συνεργαζόμουν μαζί του και μάλιστα πίστευα ότι ίσως είναι και αρκετά απρόσιτος ως άνθρωπος, κατά έναν τρόπο, άρα δεν ήμουν σίγουρη για το πώς θα αντιδρούσε στο γράμμα μου. Όμως εκείνος ζήτησε μια συνάντηση μαζί μου και από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε, ένιωσα να μας συνδέει κάτι ξεχωριστό. Και όταν καταλήξαμε πλέον να δουλέψουμε μαζί, ο Λούκα έδειξε τόσο μεγάλη πίστη σε μένα που με σόκαρε. Δεν ξέρω από πού προήλθε, αλλά με βοήθησε να νιώσω ότι πραγματικά ανήκω στη δημιουργική ομάδα αυτών των ανθρώπων με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να είναι προφανής αν γινόταν με δική μου θέληση. Αισθάνθηκα μέλος της οικογένειας κι αυτό το οφείλω τόσο στον Λούκα όσο και στον Τιμοτέ.

Ερώτηση και για τους δυο σας: Πώς μπορεί να προετοιμαστεί ένας ηθοποιός προκειμένου να υποδυθεί ρεαλιστικά έναν ανθρωποφάγο ήρωα; Πώς διαχειριστήκατε κάτι τέτοιο εσείς και σε τι νοητική κατάσταση χρειάστηκε να εισέλθετε με σκοπό να γίνετε όσο το δυνατόν πιο αληθοφανείς στους ρόλους σας;

Tιμοτέ: Τί ωραία ερώτηση. Νομίζω πως υπήρξε περισσότερη σκέψη από μέρους μου για το συναισθηματικό κομμάτι του ήρωά μου απ' ότι για τη σωματική του πλευρά και την ανάγκη του να τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα. Στο σημείο όμως αυτό θα πω ότι είχαμε συζητήσει εξαρχής με τον Λούκα την πρόθεσή του να μην επικαλεστεί σκηνές σοκ ή να εστιάσει σε αιματοχυσίες, διότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός του με την ταινία. Κι αυτό πήρε ένα μεγάλο άγχος από πάνω μου. Όσο πραγματοποιούσαμε, παρ' όλα αυτά, τα γυρίσματα, ερχόταν τακτικά στο μυαλό το «Beautiful Boy» που είχα κάνει πριν μερικά χρόνια. Εκεί υποδυόμουν ένα νεαρό τοξικομανή και πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι η εμπειρία της ανθρωποφαγίας ίσως είχε την αίσθηση – τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ – μιας εξωσωματικής εμπειρίας όμοιας με αυτή που βιώνουν οι ηρωινομανείς όταν, πριν καν κάνουν χρήση, νιώθουν ένα κύμα έξαψης να πλημμυρίζει το κορμί τους. Έναν πυρετό που προκαλεί η τόση ανυπομονησία.

Tέιλορ: Εμένα προσωπικά με βοήθησε να σκέφτομαι ότι για τους ανθρώπους αυτούς η σαρκοφαγία αποτελεί αποκλειστικά θέμα επιβίωσης. Είτε τους αρέσει είτε όχι, πρέπει να τραφούν με αυτό τον τρόπο αν θέλουν να ζήσουν. Αλλά νομίζω ότι ο άμεσος τρόπος που βρήκα για να ανοίξω συναισθηματικά δρόμο μέσα από την ηρωίδα μου ήταν το να συσχετίζω την περίπτωσή της με τα τραύματα που μερικές φορές μας κληροδοτούν οι γονείς μας, οι πρόγονοί μας, και το πώς αγωνιζόμαστε να τα εμποδίσουμε προκειμένου να μην επηρεάσουν τους ανθρώπους στη ζωή μας που αγαπάμε.

Tιμοτέ: Έτσι ακριβώς ένιωσα – πως αυτό ήταν μια αλληγορία για το κληροδοτημένο τραύμα και το πώς μάχεσαι με αυτό, πώς το σταματάς, ακριβώς όπως είπε η Τέιλορ. Πάντως νομίζω πως όσο περισσότερο βλέπω την ταινία, τόσο εντονότερα τη νιώθω ως ένα παραμύθι για δυο ανθρώπους που είναι καταραμένοι να μεταμορφωθούν σε κτήνη αν δεν κρατηθούν από την ηθική τους και από τη νιότη τους κατά έναν τρόπο. 

Η ταινία είναι προφανώς πολλά περισσότερα από ένα κανιβαλικό ρομάντζο. Όμως πόσο εύκολα θα πείθατε να τη δει κάποιος στον οποίο η ιδέα μιας τέτοιας ιστορίας μοιάζει απωθητική και η πιθανότητα να ταυτιστεί με αυτό που βλέπει του ακούγεται εντελώς παράλογη;

«Δεν θέλουμε να σοκάρουμε, δεν κάναμε κάτι παράξενο και ακραίο. Μια τρυφερή ιστορία αγάπης κάναμε»

Τιμοτέ: Μου αρέσει πολύ αυτή ερώτηση. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μας περάσει για τρελούς κάποιος στον οποίο θα λέγαμε ότι είναι πολύ πιθανό να βρει σημεία ταύτισης και να αναγνωρίσει πτυχές του εαυτού του στην ιστορία δυο νεαρών παιδιών που τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα. Στην πραγματικότητα όμως δεν αναφερόμαστε σε μια ταινία τρόμου με στοιχεία φρίκης και αιματηρές σκηνές που ενδέχεται να φέρουν σε δύσκολη θέση τους πιο ευαίσθητους θεατές. Η ταινία μιλάει για την εμπειρία του να νιώθεις ξένος, «άλλος», σε ένα κόσμο στον οποίο δεν φαίνεται να ανήκεις. Μιλάει για εκείνο το υπέροχο πράγμα που συμβαίνει την πρώτη φορά που ερωτεύεσαι, την πρώτη φορά που βλέπεις τον εαυτό σου να είναι ερωτευμένος και λες «Ουάου, κάποιος με έκανε να αισθανθώ άξιος». Και εδώ θα κλέψω μια ατάκα που μου είπε για την ταινία η Τέιλορ, χθες βράδυ που τρώγαμε μαζί: ότι «η αγάπη μπορεί να είναι η πράξη του να προστατεύεις την μοναξιά του άλλου» και νομίζω πως αυτό ισχύει για το φιλμ. Όταν σκεφτόμαστε τις χολιγουντιανές ρομαντικές ταινίες, φανταζόμαστε την αγάπη να καίει με δυνατές κόκκινες φλόγες. Το «Bones and All», όμως, είναι πραγματικά για δύο ανθρώπους που προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον έναντι στις τεράστιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Και υπάρχει κάτι πολύ ειλικρινές σχετικά με αυτό. Δεν θέλουμε να σοκάρουμε, δεν θέλουμε να περηφανευόμαστε ότι κάναμε κάτι παράξενο και ακραίο. Μια τρυφερή ιστορία αγάπης κάναμε. 

Τί μάθατε ο ένας από τον άλλον κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτής της ταινίας;

Tιμοτέ: Αισθάνομαι ότι έχω μάθει τόσα πολλά για σένα, που δεν θέλω να πω.

Tέιλορ: Εντάξει, θα αρχίσω εγώ. Πραγματικά δε νομίζω ότι θα ήμουν στην ταινία αν δεν υπήρχες εσύ. Ήσουν τόσο καθοριστικός στην συμμετοχή μου. Παραλίγο να δουλέψουμε μαζί σε κάτι άλλο προηγουμένως και θαύμαζα τόσο πολύ την δουλειά σου πριν από αυτήν ταινία. Θέλω να πω, είσαι τόσο ταλαντούχος, προσεκτικός, ιδιοφυής, θαρραλέος ηθοποιός και γνώριζα πως όσο ήμουν απέναντι σου, θα σκεφτόμουν τον κόσμο μέσα στον οποίον βρισκόμουν στην ταινία με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσα με κανέναν άλλον.

Tιμοτέ: Αυτό είναι όμορφο. Πολύ ευγενικό.

Tέιλορ: Και τί έμαθα από εσένα. Πραγματικά μου έδωσες τόση πολλή αγάπη - πραγματικά τόση πολλή - θέλω να πω, ένιωσα τόσο ασφαλής και τόσο προστατευμένη από εσένα που, αν οτιδήποτε πήγαινε στραβά οποτεδήποτε, γνώριζα ότι μπορούσα να σε πλησιάσω κι εσύ θα ήξερες ακριβώς τί να μου πεις, θα με έκανες να καταλάβω και πραγματικά θα με έκανες να αισθανθώ ότι ανήκω εκεί. Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτό με κάποιον με τον οποίο συνεργάζεσαι.

Tιμοτέ: Ω, γουάου. Αυτό είναι τόσο γλυκό.

Tέιλορ: Και αληθινό.

Tιμοτέ: Σ' ευχαριστώ. Η Τέιλορ ξέρει πόσο σπουδαία και πόσο ταλαντούχα είναι. Το ξέρει όμως με ένα τρόπο καθόλου αλαζονικό, πολύ ταπεινό. Όταν δουλέψαμε μαζί, στην περιπέτεια αυτής της ταινίας, ένιωσα ότι ήσουν το άλλο μου μισό. Ένα στήριγμα, μια έμπνευση, ο λόγος για να γίνομαι καλύτερος προκειμένου να στέκομαι επάξια δίπλα σου. Κι αυτό θέλω να κρατήσω.

Η ταινία «Bones and All» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από την Tanweer.