Oscars 2021: Ποια ταινία θα κερδίσει; Ποια θα θέλαμε να κερδίσει; Οι προβλέψεις του ΣΙΝΕΜΑ (Ι)
Λίγες μέρες πριν την πιο ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα Τελετή Απονομής των βραβείων Όσκαρ, το cinemagazine τα βάζει κάτω και βγάζει νικητές, απωθημένα και μυστικά των υποψηφίων σε κάθε κατηγορία.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
Ένα χρόνο μετά την επικαιροποίηση της κατηγορίας με την αντικατάσταση του όρου Ξενόγλωσση και τον ιστορικό θρίαμβο μιας διεθνούς ταινίας («Παράσιτα»), τα φετινά Όσκαρ δεν υπόσχονται μία αντίστοιχη εκπληξη, έχουν όμως αδιαφιλονίκητο, μεθυστικό φαβορί.
Στην πεντάδα της Διεθνούς Ταινίας ξεχωρίζει το «Another Round» από την Δανία, η νέα κινηματογραφική σύμπραξη Τόμας Βίντερμπεργκ - Μαντς Μίκελσεν οχτώ χρόνια μετά το «Κυνήγι», το οποίο είχε προταθεί για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης το 2013, αλλά είχε χάσει από την «Τέλεια Ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο. Φέτος, το «Another Round», που θριάμβευσε πριν λίγους μήνες στα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, αποτελεί το δεδομένο φαβορί για το Όσκαρ, κάτι που ενισχύεται από την (ευχάριστη) έκπληξη της παρουσίας Βίντερμπεργκ στην κατηγορία Σκηνοθεσίας.
Από κοντά είναι το «Quo Vadis, Aida?» από την Βοσνία και Ερζογοβίνη σε σκηνοθεσία Γιασμίλα Ζμπάνιτς, ένα δυνατό δράμα για τους χιλιάδες αγνοούμενους που δολοφονήθηκαν στη Σρεμπρένιτσα το 1995. Η ταινία συζητιέται έντονα ήδη από την πρεμιέρα της στην Βενετία, προτάθηκε για Σκηνοθεσία και Ξενόγλωσση Ταινία στα πρόσφατα BAFTA, ενώ φέρει την υπογραφή της Neon, εταιρείας διανομής που πέρσι προώθησε τα... «Παράσιτα»!
Στις υπόλοιπες υποψηφιότητες , το ντοκιμαντέρ «Collective» του Αλεξάντερ Νανάου από την Ρουμανία, που επικεντρώνεται σε ένα τεράστιο υγειονομικό σκάνδαλο της γειτονικής μας χώρας, πέτυχε φέτος διπλή παρουσία στις κατηγορίες Διεθνούς και Ντοκιμαντέρ επαναλαμβάνοντας την περσινή επιτυχία του «Honeyland», η Τυνησία με την πρώτη της υποψηφιότητα για το «The Man Who Sold His Skin» της Κάουθερ Μπεν Χανία γίνεται η πέμπτη χώρα της Αφρικής που διεκδικεί Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας και το «Better Days» του Ντέρεκ Τσανγκ από το Χονγκ Κονγκ, συμπληρώνει μία πολυφωνική πεντάδα, άξια αναφοράς. Πάνος Γκένας
Θα νικήσει: «Another Round»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Another Round»
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Η ιστορία ενός μουσικού που χάνει την ακοή του, μια οικογένεια που χτίζει την δική της Βαβέλ σε μια ξένη χώρα, μια γυναίκα που ορίζει με τον δικό της τρόπο την φεμινιστική εκδίκηση και η ιστορία των Μαύρων Πανθήρων από δυο διαφορετικές σκοπιές.
Όπως και να δει κανείς φέτος την πεντάδα στη κατηγορία του Πρωτότυπου Σεναρίου θα βρει σίγουρα μια βεντάλια που ανοίγοντάς την έχει μια άξια αντιπροσώπευση εκείνων που προλάβαμε (ή και όχι) να δούμε στο σινεμά της χρονιάς που έφυγε. Μοιρασμένες ανάμεσα σε στούντιο και πλατφόρμες, οι πέντε υποψήφιες ταινίες έχουν πρωτοεμφανιζόμενους, όπως ο Μπέρσον για το «Judas and the Black Messiah», η Έμεραλντ Φενέλ για το ντεμπούτο της με το «Promising Young Woman», ο Λι Άιζακ Τσανγκ για το τρυφερό «Minari» ή τα αδέρφια Μάρντερ για τον συγκλονιστικό «Ήχο από Μέταλλο». Έχουν, όμως, και προηγούμενους νικητές όπως ο Άαρον Σόρκιν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου».
Και μπορεί η κατηγορία να κρύβει έναν υποψήφιο που μοιάζει σημαδεμένο άλογο και να προπορεύεται ήδη, όμως τα φαινόμενα απατούν. Ο Σόρκιν (Όσκαρ για το «The Social Network») αν και «παλιά καραβάνα» στην κατηγορία των σεναρίων - πρώτη του φορά για πρωτότυπο, τρεις φορές για διασκευασμένο - χάνει φέτος μετοχές, αφού η Ακαδημία τον παραγκώνισε στην κατηγορία Σκηνοθεσίας, αφήνοντάς τον εκτός.
Κάπως έτσι, αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για την Φενέλ που με το σκηνοθετικό ντεμπούτο της για μια γυναίκα που ψάχνει εκδίκηση για τον θάνατο της φίλης της στο «Promising Young Woman» στέκεται με αξιώσεις απέναντι στον Τσανγκ για το «Minari», σε μια παράδοση που θέλει συνήθως τέτοιες «μικρές», ανεξάρτητες παραγωγές να κερδίζουν την κατηγορία.
Η Φενέλ φαίνεται όμως να προπορεύεται στον αγώνα, μιας και η ιστορία της, χτισμένη και στηριγμένη όλη πάνω στις άξιες ερμηνευτικές πλάτες της Μάλιγκαν, κερδίζει στα σημεία αφού η Ακαδημία την πρότεινε για 6 βραβεία και η Ένωση Σεναριογράφων της έδωσε το χρίσμα. Χρήστος Πολίτης
Θέλουμε να κερδίσει: «Promising Young Woman»
Θα κερδίσει: «Promising Young Woman»
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Tα Σενάρια δίνουν Όσκαρ (;). «Συχνότατα ναι», είναι η απάντηση. Μια ταινία που δεν έχει καν υποψηφιότητα Σεναρίου, δεν φτάνει στην βράβευση ως Καλύτερη Ταινία. Μόλις 7 ταινίες σπάνε τον κανόνα αυτόν, τελευταία χρονικά εκ των οποίων ο «Τιτανικός», 23 χρόνια πριν, που το κατάφερε αποδεικνύοντας ότι οι ειδικοί ψηφίσαντες στην κατηγορία του Σεναρίου ξέρουν λιγότερα από τους γενικούς ψηφίσαντες στην Καλύτερη Ταινία. Μεταξύ σοβαρού και αστείου ας ληφθεί αυτό.
Φέτος έχουμε την πρωτάρα Κλόι Τζάο, που αν κερδίσει το Σενάριο για το «Nomadland» θα είναι η πρώτη Ασιάτισσα και η πρώτη γυναίκα από το 2006 και το «Brokeback Mountain» της Νταϊάνα Οσάνα. Νίκη της θα είναι νίκη του «σχεδιασμένου αυτοσχεδιασμού», νίκη συλλογική των πραγματικών νομάδων του έργου, νίκη ενός καλομελετημένου επεισοδιακού σεναρίου, όχι χωρίς οσκαρική λογική, ειδικά στην σκηνή των εξομολογήσεων λίγο πριν το φινάλε.
Έχουμε την επιστροφή της ομάδας «Μπόρατ», όλοι τους ήταν υποψήφιοι και στο πρώτο έργο πίσω στο 2006. Γίνονται μέλη μιας 6μελούς πλέον ομάδας ταινιών που ήταν υποψήφια και ως πρωτότυπο και σίκουελ. Μόνο ο «Νονός» (1&2) πήραν τα βραβεία. Ο Σάσα Μπάρον Κόεν είναι ο δεύτερος στην ιστορία που προτείνεται για Σενάριο και ερμηνεία σε διαφορετικές ταινίες στην ίδια χρονιά. Ο πρώτος είναι ο Τζορτζ Κλούνεϊ, συμπτωματικά στην απονομή του 2006, με το σενάριο του «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη.» και την υποψηφιότητα (που βραβεύθηκε κιόλας) για την «Syriana».
Σημειώνεται η παρουσία του Κεμπ Πάουερς («Μια Νύχτα στο Μαϊάμι»), που μεταφέρει το έργο του από την σκηνή στο σινεμά και είναι ο μόλις 13ος μαύρος σεναριογράφος στην ιστορία του θεσμού. Αν κερδίσει, θα είναι ο 5ος που θα το έχει καταφέρει.
Τέλος, μαζί με τον Ραμίν Μπαχρανί («Ο Λευκός Τίγρης»), ντεμπούτο και για αυτόν στην κατηγορία (και συνεχιστής της υποψήφιας ταινίας μόνο για Σενάριο που τρέχει κάθε χρόνο από το 2001), την πεντάδα κλείνει ο Κρίστοφερ Χάμπτον («Ο Πατέρας»), νικητής με τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» το 1989, στο κλαμπ των εχόντων τρεις υποψηφιότητες και, αν κερδίσει, στο πρεστίζ κλαμπ των 10 με δύο νίκες. Επίσης, αν το πάρει, θα είναι ο κατέχων το ρεκόρ μεγαλύτερο χρόνου ανάμεσα σε δύο νίκες.
Ντέρμπι έχουμε εδώ, με την Ένωση των Σεναριογράφων να μην βοηθά λόγω μη συμπερίληψης ταινιών για τεχνικούς λόγους – το κέρδισε η ομάδα του «Μπόρατ», πάντως. Οι πιθανότητες στα στοιχήματα βλέπουν νίκη της Τζάο και δεν αποκλείεται να διπλώσει με την Καλύτερη Ταινία, που τα στοιχήματα έχουν κλείσει πάνω της. Στο υποκειμενικό πεδίο ο υπογράφων θα την συγκατέλεγε ως τρίτη επιλογή ανάμεσα στις πέντε, με δεύτερη την μελετημένη μεταφορά του Πάουερς και πρώτη αυτήν που θα δείτε ευθύς αμέσως. Ηλίας Δημόπουλος
Θα νικήσει: «Nomadland»
Θα θέλαμε να νικήσει: «O Πατέρας»
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η σταθερά παρεξηγημένη κατηγορία της διεύθυνσης φωτογραφίας, κυρίως λόγω του ότι υπερφαλαγγίζεται η καλλιτεχνική της υπόσταση λόγω του απτού τεχνικού της μέρους. Ο Φωτογράφος φωτίζει τα κάδρα, είναι το πινέλο του σκηνοθέτη. Έχει όμως ύψιστη συνεργατική μέριμνα στο σκέλος της σύνθεσης του κάδρου, ενώ οι…σκηνοθέτες μόνο γνωρίζουν πόσο αναντικατάστατη είναι η δουλειά τους στο τελικό οπτικό μέρος μιας ταινίας. Που είναι και το σημαντικότερο.
Η φετινή πεντάδα έχει τέσσερεις πρωτάρηδες κι έναν που επιστρέφει, τον «δικό» μας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, που είναι για δεύτερη εδώ μετά το «Νεμπράσκα» του 2013. Σε αυτήν συνυπάρχουν ένας κάμερα-στο-χέρι νεορεαλισμός («Nomadland» - Τζόσουα Tζέιμς Ρίτσαρντς), μια «νετφλιξική» αναπαράσταση εποχής («Judas and the Black Messiah» - Σον Μπόμπιτ), μια νεοκλασική αναπαράσταση του Γουέστ («Του Κόσμου τα Νέα» - Ντάριους Βόλσκι), μια στιλιζαρισμένη, σχεδόν παλαιϊκά glossy αναπαράσταση του κινηματικού ’60 («Η Δίκη των 7 του Σικάγου» - Φαίδων Παπαμιχαήλ) και ένα επίτευγμα κανονικό συνεργασίας οράματος, αναφοράς, οπτικών εφέ και πολύπλευρου πειραματισμού («Mank» - Έρικ Μέσερσμιτ).
Ντέρμπι ανάμεσα σε Ρίτσαρντς και Μέσερσμιτ δίνουν οι στοιχηματικές ατμόσφαιρες (διαλέγουν «Nomadland») και η Ένωση των Φωτογράφων (δίνει «Μank»), υπό φυσιολογικές, για τον υπογράφοντα αναπόφευκτα, συνθήκες, σε αυτή την πεντάδα, μοναδικός αντίπαλος του Μέσερσμιτ θα ήταν ο Φαίδων Παπαμιχαήλ γιατί αυτό που επιχειρεί είναι εκτελεσμένο στην εντέλεια. Ηλίας Δημόπουλος
Θα νικήσει: «Mank»
Θα θέλαμε νικήσει: «Mank»
ΜΟΝΤΑΖ
Τι να περιμένουμε από την κατηγορία του Καλύτερου Μοντάζ, που έχει φαβορί, αλλά και εκείνους που το απειλούν και το ανταγωνίζονται στα ίσα;
Εδώ συναντάμε το «Nomadland» και μια από τις τρεις προσωπικές υποψηφιότητες της Τζάο (μαζί με τη Σκηνοθεσία και το Σενάριο, ενώ είναι και υποψήφια μαζί με άλλους τέσσερις παραγωγούς στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας). Η Τζάο με τη νομαδική ιστορία μιας γυναίκας που αναζητά το δικό της σπίτι σε μια Αμερική που μοιάζει να διαθέτει μονάχα κλειστές πόρτες και ανοιχτούς έναστρους ουρανούς για όσους παραμένουν θαρραλέοι, ακολουθεί την θριαμβευτική πορεία της ταινίας που ξεκίνησε από τη Βενετία. Το ταξίδι της Φερν (Φράνσις Μακ Ντόρμαντ), κεφάλαια μιας ζωής που έχει συνηθίσει να κοιμάται και να ξυπνά δίπλα σε ανθρώπους που ψάχνουν συντροφιά στην μοναξιά τους, είναι ένα πραγματικό μάθημα μοντάζ. Σαν ένα βιβλίο που αλλάζει ροή με τις σελίδες που γυρνάνε.
Η πλέον καλοδεχούμενη υποψηφιότητα, εκείνη του Γιώργου Λαμπρινού για τον «Πατέρα» του Φλόριαν Ζέλερ είναι μια δουλειά σκέτη ψιλοβελονιά, τόσο ακριβής στις προθέσεις, τόσο ενδοσκοπική και αέρινη που εκτιμήθηκε από την Ακαδημία. Μια ταινία «δωματίου», που αντιλαμβάνεται πλήρως την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου ενώ χάνει την μνήμη του και αφουγκράζεται μέσα από το μοντάζ του Λαμπρινού την «αποσύνθεση» τόσο στο μέσα του (εξαιρετικού) Άντονι Χόπκινς, όσο και στο έξω του, στην σχέση δηλαδή με την κόρη του (συγκλονιστική Ολίβια Κόλμαν).
Στον αντίποδα, ο Μικέλ Ε. Τζι. Νίλσεν ανατρέπει όσα «βροντοφωνάζει» ο τίτλος της ταινίας. Ο «Ήχος από Μέταλλο» χαμηλώνει την ένταση του χέβι μέταλ και συγκρατεί εναν ήρεμο ρυθμό για τον Ρούμπεν (ένας αφοπλιστικός Ριζ Άχμεντ στο ρόλο), που χάνει την ακοή του. Αυτό είναι ακριβώς και το επίτευγμα του Νίλσεν. Κρατάει τον ρυθμό όσο η ταινία διατηρεί με έναν διαολεμένο ευφυή τρόπο την αναμονή ενός encore, που συνέχεια θαρρείς πως έρχεται.
Φαβορί, όμως, είναι ο νικητής του βραβείου της Ένωσης Μοντέρ, Άλαν Μπαουμγκάρτεν που «ράβει» φιλόδοξα στην «Δίκη των 7 του Σικάγου» ένα έντονο δικαστικό δράμα, τα επεισόδια της διαδήλωσης στο συνέδριο των Δημοκρατικών του '68, αλλά και τις προσωπικές σχέσεις των διαδηλωτών στο παρασκήνιο. Ειδική αναφορά, ο δυναμικός πρόλογος της ταινίας - μάθημα ιστορίας και εισαγωγής. Χρήστος Πολίτης
Θέλουμε να κερδίσει: «Ο Πατέρας», Γιώργος Λαμπρινός
Θα κερδίσει: «Η Δίκη των 7 του Σικάγου», Άλαν Μπαουμγκάρτεν
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ & ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Η κατηγορία των ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ συγκεντρώνει συναρπαστικές ταινίες. Το συγκλονιστικό, καρτερικό «Time» της Γκάρετ Μπράντλεϊ με περγαμηνές από το Sundance, το αποκαλυπτικό «Collective» που προαναφέραμε στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας, το ανατρεπτικό, συμπονετικό «The Mole Agent» της Μαϊτέ Αλμπέρντι, όλα φιλμ τεκμηρίωσης που ξεχώρισαν σε φεστιβαλικές προβολές ή streaming πλατφόρμες, συζητήθηκαν έντονα και χώρεσαν στις λίστες των καλύτερων ταινιών της χρονιάς.
Τα δυο φαβορί όμως για το Όσκαρ είναι τα «My Octopus Teacher» και «Crip Camp». Το πρώτο είναι ένα οικολογικό χρονογράφημα της ασυνήθιστης φιλίας ενός κινηματογραφιστή με ένα χταπόδι, που κέρδισε το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ στα βραβεία των Παραγωγών Αμερικής και στα BAFTA, ενώ το δεύτερο (βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ από την Διεθνή Ένωση Ταινιών Τεκμηρίωσης) επικεντρώνεται σε μία πρωτοποριακή θερινή κατασκήνωση εφήβων με αναπηρίες, που συνέβαλε ακτιβιστικά στην διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων το '70.
Στην κατηγορία ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, το λυρικό «A Love Song for Latasha» για την δολοφονία της 15χρονης Λατάσα Χάρλινς στο Λος Άντζελες το 1991 αναμένεται να αποσπάσει το Όσκαρ, έχοντας απέναντι το τολμηρό «Do not Split» που προκάλεσε την αντίδραση της κινεζικής κυβέρνησης, την «Colette» που ανασύρει τραγικές μνήμες του Ολοκαυτώματος, το «Hunger Ward» για την πείνα που στοιχειώνει την εμπόλεμη Υεμένη και το τζαζ, μουσικόφιλο «A Concerto Is a Conversation». Πολύ πιθανό να δούμε, λοιπόν, δυο παραγωγές που προβάλλει το Netflix να κερδίζουν τα δυο Όσκαρ Ντοκιμαντέρ. Πάνος Γκένας
Θα νικήσει (μεγάλου μήκους): «My Octopus Teacher»
Θα νικήσει (μικρού μήκους): «A Love Song for Latasha»
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ & ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Επίκαιρα κοινωνικά μηνύματα ενσωμάτωσης και πολιτικής τοποθέτησης δίνουν έμπνευση στις φετινές υποψήφιες ταινίες της κατηγορίας ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ με δυο ταινίες να ξεχωρίζουν. Το ευρηματικής αφήγησης «Two Distant Strangers» του Τράβον Φρι εμπνέεται από τις διαμαρτυρίες που προκάλεσε η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ τον περασμένο Μάρτιο και το «The Present» παρακολουθεί τον «αγώνα» ενός πατέρα και της κόρης του στην Δυτική Όχθη καθώς προσπαθούν να αγοράσουν ένα δώρο περνώντας μέσα από στρατιώτες, αποκλεισμένους δρόμους και σημεία ελέγχου.
Στην κατηγορία ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ σημειώνεται όπως πάντα ποικιλλία τεχνοτροπιών με το σπαρακτικό, ασπρόμαυρο «If Anything Happens I Love You» σε σκηνοθεσία Γουίλ ΜακΚόρμακ («Toy Story 4») και Μάικλ Γκόβιερ («Conan») να μονοπωλεί (δίκαια) το βραβείο. Πάνος Γκένας
Θα νικήσει (μικρού μήκους): «Two Distant Strangers»
Θα νικήσει (μικρού μήκους animation): «If Anything Happens I Love You»
Μείνετε συντονισμένοι στο cinemagazine.gr για την κάλυψη των φετινών βραβείων Όσκαρ με καθημερινά θέματα, νέα, αφιερώματα και προβλέψεις!