«Ο άνεμος ήταν που έσβησε το κερί»: Γιατί το «The Innocents» παραμένει η καλύτερη ταινία τρόμου όλων των εποχών - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
7:25
1/3

«Ο άνεμος ήταν που έσβησε το κερί»: Γιατί το «The Innocents» παραμένει η καλύτερη ταινία τρόμου όλων των εποχών

Με αφορμή την σημερινή επέτειο γενεθλίων του Τζακ Κλέιτον θυμόμαστε τη σημαντικότερη σκηνοθετική παρακαταθήκη που μας άφησε με το «The Innocents», πριν από έξι δεκαετίες. Ένα απίστευτα επιδραστικό φιλμ που το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ και το cinemagazine.gr ψήφισαν ως κορυφαία δημιουργία τρόμου όλων των εποχών.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Η εύθραυστη ψυχολογικά γκουβερνάντα των μέσων του 19ου αιώνα η οποία πιστεύει ότι τα δυο μικρά παιδιά που ανέλαβε να φροντίσει έχουν στοιχειωθεί από τα φαντάσματα δυο διεφθαρμένων ενηλίκων. 

Το επιβλητικό βικτοριανό χτίσμα με την ήσυχη λίμνη και τα πολλά παράθυρα που κοιτάζουν την νύχτα προς τις όχθες. Η ομίχλη και ο άνεμος που συνθέτουν κάθε βράδυ το πιο ανατριχιαστικό τραγούδι. 

Ο άντρας με τα σατανικά μάτια που σε αντικρίζει από ψηλά. Η θλιμμένη, μαυροντυμένη σιλουέτα μιας γυναίκας μέσα στην βροχή. Ένα απόκοσμο πρόσωπο στο παράθυρο, μέσα από το σκοτάδι. Μια παλιά αινιγματική φωτογραφία καταχωνιασμένη σε ένα μικρό μουσικό κουτί στη σοφίτα. 

Μια ιστορία φαντασμάτων που στοιχειώνει πρωτίστως το κοινό της

Ένα ανατριχιαστικό νανούρισμα. Φωνές σε άδεια δωμάτια. Πνιχτά γέλια και αναστεναγμοί έξω από την πόρτα. Πνεύματα που δεν λένε να βρουν τον δρόμο τους προς τον κόσμο των νεκρών. Η φλόγα ενός κεριού που ξαφνικά σβήνει. Και μια παιδική φωνή που κρύβει μέσα της τα πάντα και τίποτα: «Ήταν μόνο ο άνεμος, αγαπητή μου», ψιθυρίζει στην τρομαγμένη του γκουβερνάντα. «Αυτός έσβησε το κερί…».

Μερικές ταινίες δεν περιγράφονται με λόγια. Μπορείς μόνο να ανατρέξεις στις εικόνες τους, στις ατμόσφαιρές τους, στα ανοιχτά μυστήριά τους. 

Διασκευάζοντας εκπληκτικά το «Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς, από ένα έξοχο σενάριο του συγγραφέα Τρούμαν Καπότε, το αριστούργημα του Τζακ Κλέιτον είναι μια τέτοια περίπτωση ταινίας. Μια ιστορία φαντασμάτων που στοιχειώνει πρωτίστως το κοινό της. Όσο ανεπανόρθωτα στοίχειωσε την ηρωίδα της.

Διαλέγοντας να ακολουθήσει το μονοπάτι του υπαινικτικού τρόμου, της κατανυκτικής ατμόσφαιρας, της λειτουργικής χρήσης του ντεκόρ και του ιδιοφυούς διφορούμενου σε οτιδήποτε αφορά τα κίνητρα και τις χειρονομίες των ηρώων, ο Κλέιτον μεταμορφώνει το αριστοτεχνικό μυθιστόρημα του  Τζέιμς σε ένα μυσταγωγικό δημιούργημα υπέρτατης ανατριχίλας και γοτθικού σκότους, αληθινό μάθημα υποβολής.