Tα Κορδόνια - ταινιες || cinemagazine.gr

Tα Κορδόνια

Lacci

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2020
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ιταλία/Γαλλία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Nτανιέλε Λουκέτι
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Ντανιέλε Λουκέτι, Ντομένικο Σταρνόνε, Φραντσέσκο Πίκολο
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Άλμπα Ρορβάχερ, Λουίτζι Λο Κάσιο, Λάουρα Μοράντε,Αντριάνο Τζιανίνι
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ιβάν Κασαλγκράντι
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Weird Wave
    Tα Κορδόνια

Εξαιρετικά ενδιαφέρον, αναπτρεπτικό δράμα του Ντανιέλε Λουκέτι, ίσως σκληρό σε σημεία, αλλά με εκείνο τον ωραίο ιταλικό τρόπο, που σκύβει δίπλα στους ανθρώπους της οθόνης αντί να τους παρατηρεί αποστασιοποιημένα.

Από τον Γιάννη Βασιλείου

Ένα από τα πράγματα που μαθαίνεις σε πολύ νεαρή ηλικία και δεν ξεχνάς μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου οριστικά, είναι ο τρόπος για να δένεις τα κορδόνια σου. Συνήθως σου το διδάσκει ένας γονιός ή κάποιος από τον στενό οικογενειακό κύκλο, δεν ξεχνάς ποτέ τη στιγμή που αυτό συνέβη κι από εκείνο το σημείο και έπειτα είναι κάτι που κάνεις μηχανικά, ένας αυτοματισμός που έχεις αναπτύξει.

Στα «Κορδόνια» ο Άλντο εξομολογείται στη Βάντα μια εξωσυζυγική απιστία του και στη συνέχεια μετακομίζει στη Ρώμη με τη νέα του σύντροφο, καταθέτοντας αίτηση διαζυγίου από τη Βάντα, η οποία διαμένει στη Νάπολη μαζί με τα δυο τους ανήλικα παιδιά. Μπορεί η ταινία του Ντανιέλε Λουκέτι να (φαίνεται ότι) αφορά τις σχέσεις ενός ανδρόγυνου μετά το διαζύγιο και ότι προσπαθεί να εντοπίσει εκείνα που τους κρατούν κοντά, στην πραγματικότητα όμως η έγνοια της είναι για τα παιδιά. Σε κομβικές σκηνές καβγάδων και ανώριμων, πλην ανθρώπινων συμπεριφορών των ενηλίκων, ο φακός (κι εσύ μαζί του) παίρνει το μέρος των παιδιών, που παρακολουθούν τα δρώμενα πίσω από κλειστά τζάμια, χωρίς ήχο, αλλά με την εικόνα να λέει όσα χρειάζονται να μάθουν και να μάθουμε.

Δικαιολογημένα η ταινία του Λουκέτι γίνεται σκληρή σε σημεία, δεν είναι βόλτα στο πάρκο αυτές οι καταστάσεις. Σκληρή μεν, αλλά με εκείνο τον ωραίο ιταλικό τρόπο που σκύβει δίπλα στους ανθρώπους της οθόνης, αντί να τους παρατηρεί αποστασιοποιημένα, και πάντα θα δώσει πάντα μια νότα παρηγοριάς, μέσω της κατανόησης, του χιούμορ, της (κάποτε στοργικής) ειρωνείας ή της συναισθηματικής φόρτισης. Η χρονολογικά μπερδεμένη αφήγηση ίσως αφαιρεί, αντί να προσθέσει στο δράμα, μα οδηγεί και σε μια έξυπνη ανατροπή, η οποία αναδεικνύει, συνοψίζει και ανακεφαλαιώνει το θέμα της ταινίας.

Τα «Κορδόνια», περισσότερο από τη φύση, τη θέση και την προέλευση των δεσμών ανάμεσά μας, αναφέρονται στους αυτοματισμούς που αναπτύσσουμε στη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους και στον εαυτό μας. Σχεδόν όλοι τους επίκτητοι, οι περισσότεροι εγωιστικοί, μας στοιχειώνουν από την παιδική μας ηλικία, όταν μας τους κληροδότησαν, αλλά κάποια στιγμή έρχονται να στοιχειώσουν και τους κληροδόχους μέσω των απογόνων τους. Και θα συνεχιστεί έτσι, μέχρι να μας δείξει κάποιος ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος για να δέσουμε τα κορδόνια μας – και να είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Tα Κορδόνια
  • Tα Κορδόνια