21:12
21/2

Berlinale 2018: Το «Unsane» του Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι ένα αποτυχημένο app

Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ ξέρει να σκηνοθετεί. Το πρόβλημα του «Unsane» όμως δεν είναι αυτό. Το μεγάλο ζήτημα είναι το γιατί ένας καταξιωμένος, ανήσυχος δημιουργός επέλεξε να χρησιμοποιήσει το iPhone ως μέσο για να γυρίσει τη νέα του ταινία, όταν πραγματικά δεν ήταν απαραίτητο. Ίσως η απάντηση να κρύβεται στα λόγια του ίδιου, στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την πρεμιέρα του «Unsane» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου: «Μακάρι να το είχα στα 15».

Οι smart συσκευές ορίζουν τη ζωή μας και μπορούν πλέον με 4Κ ευκρίνεια να παράγουν, κι όχι μόνο να αναπαράγουν, σινεμά. Ο Σόντερμπεργκ, υποστηρίζοντας πρόσφατα τα τεχνολογικά οφέλη της νέας τεχνολογίας, αποφάσισε να πειραματιστεί λοιπόν με το «Unsane» και τις δυνατότητες του iPhone. Ο άνθρωπος, άλλωστε, που εγκαινίασε με το «Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες» (1989) την άνθιση του αμερικάνικου, ανεξάρτητου κινηματογράφου των ‘90s, κερδίζοντας Χρυσό Φοίνικα, και αργότερα Όσκαρ με το «Traffic», δεν είναι πάντα ένας συμβατικός δημιουργός. Στον αντίποδα της προηγούμενης πρότασης, δεν είναι πάντα και όσο ρηξικέλευθος επιθυμεί.

Το «Unsane» έχει σοβαρά ζητήματα φόρμας και περιεχομένου, τόσα που σε κάνουν να εύχεσαι να κλείσει σύντομα από μπαταρία.

Γυρισμένη εξολοκλήρου με iPhone (κάτι που είχε κάνει για πρώτη φορά ο Σον Μπέικερ το 2015 με το «Tangerine»), το «Unsane» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τους Κλερ Φόι («The Crown») Τζόσουα Λέοναρντ («Blair Witch Project»), Τζούνο Τεμπλ («Killer Joe») και η Έιμι Ίρβινγκ σε μία σπάνια εμφάνισή της (είχε συνεργαστεί με τον Σόντερμπεργκ και στο «Traffic). Η Φόι υποδύεται μία νεαρή γυναίκα που βρίσκεται εθελοντικά έγκλειστη σε κέντρο πνευματικής και ψυχικής υγείας, αντιμετωπίζοντας το μεγαλύτερο φόβο της: έναν στάλκερ από το παρελθόν, για τον οποίο δεν είναι σίγουρη αν είναι πραγματικά εκεί ή μέρος της αυταπάτης της.

Παρά την υπόσχεση για μία ενδιαφέρουσα σπουδή στην παράνοια, μέσα από την αισθητική της εικόνας που αναπόφευκτα αποτελεί κομμάτι της καθημερινής μας ρουτίνας, το «Unsane» έχει σοβαρά ζητήματα φόρμας και περιεχομένου, τόσα που σε κάνουν να εύχεσαι να κλείσει σύντομα από μπαταρία. 

Το πλεονέκτημα της αεικίνητης, ελαφριάς κάμερας ενός κινητού, θυσιάζεται για καθηλωμένα πλάνα που δικαιολογούν τη χρήση του, μόνο και μόνο επειδή παρέχει τη ευκολία του εξαιρετικά κοντινού. Ακόμα και η ιδέα της δραματουργικής ένταξης του μέσου ως μία κάμερα τύπου CCTV ή ενός εμμονικού φακού που έχει αγκιστρωθεί σε ένα πρόσωπο, ιδέα που θα σχολίαζε την ασυδοσία του share προσωπικών στιγμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αποδυναμώνεται από την ανάπτυξη της πλοκής. Όσο το σενάριο αμφιβάλλει για την πνευματική ισορροπία της βασικής πρωταγωνίστριας, το «Unsane» έχει ενδιαφέρον, Όταν τα πράγματα γίνονται δεδομένα, η ταινία προδίδει τη φθηνή της σύλληψη. Στην κυριολεξία. 

Ο Σόντερμπεργκ, όπως δήλωσε, ένιωσε σαν έφηβος καθώς γύριζε το «Unsane». Η εφηβεία όμως μπορεί να χαρακτηρίζεται τόσο από αναζωογονητική ορμή, όσο και από άστοχη παρόρμηση. Το «Unsane» υιοθετεί τη νέα ψηφιακή τεχνολογία, αλλά δεν την ενσωματώνει. Το iPhone εδώ είναι μία δημιουργική παρόρμηση και χαμένη ευκαιρία. Ευτυχώς που η Κλερ Φόι είναι καλή ηθοποιός, οπότε το πρόσωπό της παρέχει πολλές ευκαιρίες για ερμηνευτικές selfies που παίζουν με την αντίληψη του θεατή. «Το κινητό είναι ο χειρότερος εχθρός σου» λέει σε μία σκηνή της ταινίας ο Ματ Ντέιμον (σε ένα εύστοχο cameo). #ΠροφητικήΑτάκα

Το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 15-25 Φεβρουαρίου 2018 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2018: «Μακάρι να το είχα όταν ήμουν 15», o Στίβεν Σόντερμπεργκ παίζει με το iPhone
Berlinale 2018: Γκας Βαν Σαντ και Χοακίν Φοίνιξ στο συγκινητικό μονοπάτι του «Don’t Worry, He Won’t Get Far On Foot»
Berlinale 2018: Ο Γκας Βαν Σαντ ευχαριστεί για το «Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot» τον Ρόμπιν Γουίλιαμς
Berlinale 2018: Τι έκανες «Damsel» στην Άγρια Δύση;
Berlinale 2018: Το «U - July 22» αναβιώνει ανατριχιαστικά τη σφαγή στην Ουτόγια​
Berlinale 2018: Τα οικογενειακά (και κινηματογραφικά) αδιέξοδα του «Figlia Mia»
Berlinale 2018: Η Ιστορία επαναλαμβάνεται στο εξαιρετικό «Transit» του Κρίστιαν Πέτζολντ
Berlinale 2018: Ο Αλεξέι Γκέρμαν Τζ. επιστρέφει με τον «Ντοβλάτοφ» στα σοβιετικά του φαντάσματα
Berlinale 2018: Αντέχει η αγάπη στο χρόνο, τα χρέη και τους πειρασμούς;
Berlinale 2018: Το Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε αυλαία (κουνώντας την ουρά του)
Berlinale 2018: Who let the dogs out? Μα φυσικά ο Γουές Άντερσον!
Berlinale 2018: Το φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!