Στα 76 της, η ηθοποιός που βρήκε τα φώτα της ράμπας στο «Misery», αποφάσισε να βάλει αυτή την τελεία σε μια αξιολογότατη διαδρομή στο σινεμά, το θέατρο και την τηλεόραση.
Όταν η Κάθι Μπέιτς υποδύθηκε την Άνι Γουίλκς που βρίσκει, σώζει, περιθάλπει κι εν συνεχεία βασανίζει πλήρως τον συγγραφέα του Τζίμι Κάαν στο «Misery» του Ρομπ Ράινερ, κόσμος και κοσμάκης ξεράθηκε στην αίθουσα, η Ακαδημία της έδωσε χωρίς πολλά-πολλά το Όσκαρ και μια καριέρα άρχισε.
Μια καριέρα που είχε αρχίσει βέβαια σχεδόν δύο δεκαετίες πριν, όμως κανείς δεν την θυμόταν - περνά ακόμα και από το άδικα ξεχασμένο «Straight Time» του Γκρόσμπαρντ το 1971! Μετά το «Misery», ωστόσο, το Χόλιγουντ είχε κερδίσει μια καρατερίστα διαμετρήματος και έκτοτε η Μπέιτς (με το κοσμαγάπητο, λόγω «Ψυχώ», επώνυμο, να τα λέμε κι αυτά) πήρε τρεις ακόμα οσκαρικές υποψηφιότητες («Primary Colors», «About Schmidt και «Richard Jewell»), 13 φορές τα Έμμι θα έβλεπαν σε αυτή μια αρμοστή υποψήφια (και δύο φορές το πήρε), οι Χρυσές Σφαίρες (και δεκάδες άλλοι θεσμοί αξιότεροι), επίσης.
Είναι ωραία ηθοποιός η Κάθι Μπέιτς, κι ας επισκιάστηκε από τον λίαν αβανταδόρικο ρόλο της ιστορίας του Στίβεν Κινγκ, ο οποίος όμως χάρισε στο σινεμά μια από τις πιο crossover στιγμές του, έστω κι αν σήμερα ίσως πολλοί δεν θυμούνται το όνομα, θυμούνται την τύπισσα με το pet γουρουνάκι, το σφυρί και τις λογοτεχνικές/αναγνωστικές ευαισθησίες.
Η Μπέιτς δούλεψε ακατάπαυστα έκτοτε, με αρκετές ταινίες ανά χρονιά, ήταν στον «Τιτανικό», δις σε Γούντι Άλεν («Shadows and Fog» και «Μεσάνυχτα στο Παρίσι»), στον Νίκολς («Primary Colors»), τον Πέιν («About Schmidt»), τον Μέντες («Revolutionary Road»), τον Ίστγουντ («Richard Jewell»), τον Χάκφορντ («Dolores Clairborne» - να μια επίσης άδικα ξεχασμένη ταινία), παίζει και στο φοβερό «The Highway Men» του Τζον Λι Χάνκοκ, αρκετές τηλεταινίες, πλήθος τηλεοπτικών συμμετοχών (άλλωστε με το «Matlock» θα κλείσει η διαδρομή της - έχει και μερικές σκηνοθεσίες στο ενεργητικό της για το μέσο), αλλά και ορισμένες θεατρικές συμμετοχές, πρακτικά όλες πριν την επιτυχία του «Misery», που κάποτε την έφτασαν και σε υποψηφιότητα για Τόνι.
Όχι ευχάριστη η απόφασή της για εμάς, ίσως και για συμβολικούς λόγους, φήμες είχαν ακουστεί παλιότερα για την δυσθυμία της με το σημερινό κινηματογραφικό περιβάλλον, ίσως και αυτή να έπαιξε ένα ρόλο στην απόφασή της να αποσυρθεί σαφώς πριν την ώρα της. Να προσέχει, να είναι καλά, προσφιλές πρόσωπο, πέρα από αξιολογότατη επαγγελματίας, θα είναι πάντα για εμάς.