Στίβεν Σπίλμπεργκ στηρίζει Κρίστοφερ Νόλαν: «'Ο Σκοτεινός Ιππότης' έπρεπε να είναι υποψήφιος τότε»

Τα Όσκαρ έχουν ακούσει πολλά, αντέχουν, κι ένα ακόμα είναι πώς ενώ επί μακρόν κατηγορήθηκαν ότι ψηφίζουν λαοφιλείς ταινίες ως «Καλύτερες», δυσκολεύτηκαν ως σώμα να δείξουν Best Picture εμπιστοσύνη, όχι ως βραβείο, προς Θεού, αλλά έστω ως υποψηφιότητα. Ίσως πράγματι να υπήρξε δυσκαμψία στο παρελθόν, αν και βέβαια με πεντάδες στο Καλύτερης Ταινίας κάποιος θα ρωτήσει από που κι ως που ο «Σκοτεινός Ιππότης» υποψήφιος.

Αυτός ο κάποιος σίγουρα δεν είναι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο οποίος δήλωσε ότι η ταινία του Νόλαν έπρεπε να ήταν υποψήφια τότε - και στο κάτω-κάτω λέμε εμείς έχει και οκτώ υποψηφιότητες να την στηρίζουν. (Επίσης βλέποντας τι ήταν υποψήφιο εκείνη τη χρονιά στην Καλύτερη Ταινία, χρειάζεσαι πακτωλό ζάναξ). Η ιδέα πώς θεωρείσαι αξιοβράβευτος σε τόσες κατηγορίες, αλλά όχι στην συνισταμένη τους είναι κάπως παράξενη, όχι;

Από μια πλευρά ίσως πράγματι όχι. Με πεντάδα ειδικά πρέπει να γίνει ξεδιάλεγμα, και παράγοντας της επιλογής μπορεί να είναι και ένα x που ορίζει ταινίες που θέλουμε να μας αντιπροσωπεύουν και όχι ταινίες που μας αντιπροσωπεύουν. Αλλα στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τα κριτήρια της επιλογής των ψηφοφόρων.

Πάντως «Ο Σκοτεινός Ιππότης» εκτιμάται ως ένας από τους λόγους διεύρυνσης της πεντάδας της Καλύτερης Ταινίας σε περισσότερες υποψήφιες ταινίες. Ο Χιθ Λέτζερ τότε είχε τιμηθεί, ενώ αργότερα για το ίδιο πρόσωπο τιμήθηκε και ο Χοακίν Φίνιξ. (Να ίσως κάποιοι δεν θέλουν να αντιπροσωπεύεται η χολιγουντιανή κουλτούρα από έναν θεσμό που βραβεύσει τον Τζόκερ δύο φορές, ενώ ας πούμε άλλοι χαρακτήρες, ονόματα μην πούμε, δεν είχαν καν υποψηφιότητα, όχι βραβείο.)

Πάντως η φάση με τα εμπορικά έργα δεν είναι και τόσο υποβαθμισμένη όσο ισχυρίζονται κύκλοι. Κάμποσα έργα με παλαβά εισιτήρια έχουν προταθεί κατά καιρούς, το υποψηφιότατο (sic) πρώτο «Avatar» ας πούμε το blockbuster των blockbuster είναι, ενώ ακόμα και μια ταινία σαν το «Black Panther» κατέκτησε μια θέση στο οσκαρικό πάνθεον πίσω στο 2019. Ας μην διαμαρτυρόμαστε, κατακλυσμένοι από ταινίες εισιτηρίων είμαστε.