«28 Years Later»: Sony, Ντάνι Μπόιλ και Άλεξ Γκάρλαντ ανοίγουν νέο χορό

Εμπνευσμένο από τη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών», μια ταινία που συναντά κανείς, σε μια παράξενη αντιστροφή ίσως, έντονα και στον «Εμφύλιο Πόλεμο», σε κινηματογραφικά λίαν υποδεέστερη μορφή, το «28 Days Later», του Άλεξ Γκάρλαντ στο σενάριο και του Ντάνι Μπόιλ στην σκηνοθεσία, υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία, που φιτίλιασε στην πορεία ένα σίκουελ και κάμποσες ψυχαγωγικές μορφές σε άλλα μέσα. Ήταν μια καλή ταινία, και είχε μια καλή, ίσως καλύτερη ακόμα, συνέχεια (όχι από τον Μπόιλ αυτή), το όλον λειτουργούσε, ίσως και καλύτερα από οτιδήποτε του flashy Ντάνι Μπόιλ από εκεί κι έπειτα. 

Χρόνια μετά η Sony αναβιώνει την υπόθεση, καθώς φαίνεται ότι ο Γκάρλαντ θέλει να εξακολουθήσει στην γραμμή της «αστικής αποσύνθεσης ύστερα από καταστροφικά γεγονότα» και έχει έτοιμο το σενάριο, ενώ και ο Μπόιλ συλλογιέται «από πότε έχω να κάνω ταινία που να βλέπεται;» και ξύνει το κεφάλι του.

Ελπιδοφόρο το ότι Τζούντι Κόμερ, Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον και μέγας Ρείφ Φάινς έχουν υπογράψει, πράγμα που σημαίνει αν μη τι άλλο ότι η υπόθεση έχει gravitas και δεν είναι αρπαχτή. Ίσως αργότερα να μιλήσουμε, εξ αιτίας της, για τον άξιο τρόπο εννόησης ΙΡ.

Η εταιρεία μάλιστα λογαριάζει να βγάλει και συνέχειες, να το πάει για τριλογία ίσως, αφού ήδη έχει κλείσει την Νία ΝταΚόστα για το δεύτερο μέρος και οι ταινίες θα γυριστούν back to back για οικονομία. Η 34χρονη ΝταΚόστα έκανε το πρόσφατο ριμέικ του «Candyman» και δεν ήταν από τους μεγαλύτερους φταίχτες γι' αυτό.

Ενδιαφέρον run for cover της Sony και του Μπόιλ, να δούμε πώς θα πάει αυτό, οι δύο προηγούμενες ταινίες ήταν κάτι σαν απινιδωτές είδους (αν και εδώ που τα λέμε μόνο ο Ρομέρο ήξερε να κάνει σωστό zombie flic), αφού δεν ήταν απλά ιστορίες άγχους και καταδιώξεων - που ήδη είναι μια επιτυχία - αλλά στον αέρα τους υπήρχαν δηλητηριώδη αέρια κριτικής του είδους μας, μαζί με μια μελαγχολική μελλοντολογική καταγραφή που ήδη, τραγικά, δεν είναι πια και τόσο μελλοντολογική.